Yoongi's Music [SUGA]

Music #53

S-seoul?

P-pupunta na ng S-seoul si Yoongi?

Pero bakit...

Bakit wala syang nabanggit sa akin?

"And guess what?" ang patuloy nya parin gamit ang nang-uuyam na ngiti na iyon. "Sinabi nyang gusto na nyang magsama kaming dalawa. What do you think?"

Then her eyes that is full of sarcasm looked at me directly into my eyes.

"...tatanggapin ko ba?" she continued.

At that very moment, I felt my whole world crumbled into pieces. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga ng dahil sa sobrang sakit ng sinabi nya. At hindi ko na nga kinaya pa. All the guts and bravery that I have before going into this place burned into ashes. And before I knew it ay naramdaman ko nalang ang isa-isang pagpatak ng mga luha sa magkabilang pisngi ko. Oo, sinabi ko sa sarili ko na magiging matapang na ako pero hindi ko parin pala kaya.

I thought I'm strong enough to face her. Ang lakas ng loob kong sugurin sya sa bar na ito at ipamukha sa kanya na hindi nya pwedeng kunin sa akin ang lalaking mahal ko. Ang lalaking meron lang ako.

Ang yabang ko. Pero sinabi nya lang na aalis na si Yoongi at iiwan na nya ako kasama sya ay umiyak na ako.

Yes, when it comes to Yoongi, I'm so weak. Maybe that's what love does. It makes you weak. It makes you vulnerable.

Ang sabi ko magiging matapang na ako. Pero natagpuan ko nalang ang sarili ko na nagmamakaawang humawak sa braso nya at umiiyak na nagsalita.

"W-wag..." ang nagmamakaawa kong sambit. "W-wag mo syang kukunin sa akin..."

I may sound desperate.

At mukha akong kaawa-awa ngayon.

Pero hindi ko kaya.

Hindi ko kakayanin sa oras na kinuha nya sa akin ang taong meron lang ako.

So I desperately held her arms and beg at her.

"H-he's the only I've got..." ang umiiyak ko paring pagmamakaawa sa kanya. "P-please...s-sya lang ang mayroon ako...m-makakahanap ka pa ng i-iba...m-marami pang ibang lalaki J-jana...m-maganda ka... and everyone likes you...but for me...s-sya nalang ang mayroon ako...so please...jebal...jebal, wag mo syang kukunin sa akin..."

Halos lumuhod ako sa harapan nya.

Halos humagulgol ako sa harapan nya.

But its okay.

It's okay because Yoongi worth it. Yoongi worth every tears and pain in my heart. Kaya kong magmakaawa. Kaya kong masaktan. Kaya kong ibaba ang sarili ko basta wag lang mawala sa akin ang kaisa-isang taong nagparamdam sa akin na pwede pala akong mahalin.

All my life, I've been hated.

I've been despised.

But when it comes to Yoongi, I've been loved. I've been cherished. At hindi ko kayang mawala sa akin ang pagmamahal na yun.

Sya lang ang kaisa-isang taong nagtanong lang kung artista ba ako sa unang pagkikita namin imbis na magbigay sa akin ng nakakadiring tingin na nakasanayan ko ng ibinibigay sa akin. Ang kaisa-isang taong nagbigay sa akin ng papel at ballpen at nagsabing ililibing nya ng buhay ang kung sino man ang mambubully sa akin. Ang kaisa-isang taong naglakas ng loob na maupo sa tabi ko at kumain kasama ko sa cafeteria. Ang kaisa-isang tao na imbis na pangungutya ay isang matamis na ngiti ang ibinibigay sa akin. At ang kaisa-isang taong tumatawag sa akin na ako ang buhay nya. Na ako ang music nya.