DİLSİZ (bitti!)

17:Bölüm "ASLıNDA"

Yorum yapan vote veren herkese sevgiler 💋

Keyifli okumalar 💛💜

Yağmur darılmaz
Ne üstüne basana,
Ne de şemsiye açana...

Ege'nin kahkahaları hıçkırıktı aslında,

Buğulu gözlerimle onu izlerken hissizdim aslında,

Sarılıp "şişt, geçecek" demek isterdim sadece...

Bir tek 'şşişt' de yeterdi aslında...

Ege'nin önünde yerde diz çökmüş onun ile göz göze gelmeyi bekliyordum. Sesi gülmekten çok hıçkırık gibi geliyordu kulağıma kalbime ise çaresizlik hissi veriyordu. Oda benim gibi çaresizdi.

Onun çaresiz çırpınışları izliyordum ve gördüğüm tek şey gözlerindeki yorgunluktu.

Onu daha çok üzmemek adına ayağa kalktım en azından gözünün önünde çekilmeliydim. Bir iki adım atmıştım ki bedenimi derin bir üşüme adlı. Sanki kar yağdı omuzlarıma.
Bir anlık düşünce ile geri dönüp Ege'nin boynuna kollarımı doladım.
Keskin içki kokusu genzimi yaktı. Ama ben onu saran kollarımı bırakmadım. Ağlamasını durdurmaya çalışmıyordu. Aksine daha çok bırakıyordu kendini belli ki buna ihtiyacı vardı.

"Aptal bir kadınsın Gurur." Dedi.

Ellerini belime dolayarak. "Bunu yaptığın için bir gün pişman olacaksın. "
Olumsuz anlamda başımı salladım.

"Senin bile bir şansın var. Mutlu olman için bir ailenin çocuklarının olması için! ama benim yok" diyerek ayağa fırladı ben yerde kaldım. Yumruklarını sıkmış. İçinde biriktirdiklerini kusmak için atağa geçmişti. İri cüssesiyle tepemden bakıyordu onun söylediği laflar bana koymuyordu. Çünkü onun ne hissettiğini sonuna kadar anlıyordum. Ne yazıkki onu benden başka anlayacak kimse yoktu. Kulaklarımı kapatıp dizlerimi kendime çektim. Başımı dizlerime yasladım. Onun sinirinin geçmesini bekledim.

"Sana son bir şans veriyorum Gurur kendini kurtarmam için son bir şans veriyorum. " dedi. Gözünden akan yaşların arasından kızaran yeşil gözleri bana anlatmak istediklerini anlatıyordu. Bana ihtiyacı olduğu ortadaydı utandığı için bana git diyordu. Yada bana öyle geliyordu. Öyle olsun istiyordum. Olanları boş verip bir tek şeye, Ege'ye konsantre oldum. Onu mutlu edecektim. İki oyun arkadaşı olacaktık ve ben onun en iyi arkadaşı olacaktım. Bunun için Ege'yi ikna edecektim. Hemen ayağa kalkıp Ege'ni elinden tuttum. Ve çekiştirerek yan tarafında bulunan banyoya itekledim. Neler olacağını bilmeden banyonun duş başlığını söküp. Ege'ye soğuk su atmaya başladım. Bir an neler olduğunu anlamayan Ege bağırmaya başladı. "Ne oluyor? Lan " diye. Bağırmaya başladığında yüzüne gelen su görüş alanını engellediği için kafasını geri çekerek kollarını öne uzattı. Yüzümde bir tebessüm oluştu. İçime bir mutluluk ışığı doğdu. Herkesin korktuğu sarhoş diye parmağı ile gösterdiği Ege'ye ben korku ve kızgınlıtan başka bir duygu hissediyordum ve bu duygu beni mutlu ediyordu. Ama Ege mutlu değil sinirliydi. Soğuk su ayılmasına sebep olmuştu. Üzerime doğru geliyordu ama ben hala suyu tutmaya devam ediyordum. Hatta suyun çıktığı deliği yarım kapatarak fışkırtmaya başladım. " Gurur seni bir yakalayım Allaha belanı vermesi için dua edeceksin yeter artık. " Diye bağırmaya başladı. Su fışkırdığı için bana da geliyordu. Geceliğim ıslanmıştı. Bir an ıslanan zeminde ayağım kayınca büyük bir gürültü ile kabinin üstüne orda da yere düştüm. Kolumun üstüne düşmem ile acı ile gözlerimi kapattım. Ege ilk başta anlamayıp yerden kaptığı hortumu alıp bana tutmaya başladı. Dilsizlik böyle birşeydi bakmayan göremiyordu. Acımdan haberi olmuyordu.
Bir süre sonra hareketsizliğimi fark eden Ege hemen eğilerek "İyi misin? Özür dilerim bir an fark edemedim." Dedi. O kadar çok açımıyordu. Hatta birseyim yok gibiydi. Ve gözüm hala akan sudaydı. Bakışlarımı fark eden Ege; "Sakın bak yeter artık. " Dedi. Yaramaz başlarımı ona gönderirken bir yandanda su akan hortumu ele geçirmeye çalışıyordum. Ege ile aynı anda hortumu tuttuk. Birbirimize tehlikeli bakışlar atıyorduk. Birden kapı çalmaya başladı. Hem zili çalıyor. Hemde kapıya vuruyordu.