VELİAHTLAR 1

41

MASAL

Ali Dayı'yla hoş sohbet bir kahvaltıdan sonra tekrar yola koyulduk. Yol boyunca Hale'nin 'İlk dersi kaçırdık' diye söylenmeleri de olmasa güne güzel başladık diyebilirdim. Okulun sokağına girdiğimizde göz ucuyla taksimetreye baktım. Allah'tan Ali Dayı kahvaltı benden demişti. Yoksa bu taksiler haftalığımın üzerine incir ağacı dikecekti.
''Müsait bir yerde inelim.''
Okulun giriş kapısına yakın bir yerde durdu. Taksiciye borcumuzu sorarken cüzdanımı aramaya koyuldum. O sırada Hale'nin kıpırdamadığını fark ettim. Normalde her şeyi bölüşmeye meraklı kızın kılı bile kıpırdatmaması dikkatimden kaçmadı. Başımı ona doğru çevirirken kaşlarının olabildiğine çatık olduğunu fark ettim. Onu neyin bu kadar kızdırmış olabileceğini anlamak için baktığı yöne doğru başımı çevirdim. Gördüğüm manzarayı idrak etmekte zorlanan beynim, dudaklarıma söz geçiremedi.
''Asal mı o? Değildir o? O mu o? Otobüs durağı değil mi o? Baya o... Oh... Oha!''
Asal'ın kalabalığı yara yara otobüse bindiğine de şahit olmuştum ya, ölsem de gözlerim açık giderdi. Babama altındaki arabayı aldırmak için dilindeki tüyleri harcayan çocuk, şimdi de otobüse binebilmek için insanları harcamıştı. ''Yanındaki kızda Bahar.'' Hale'nin dişlerini sıka sıka söylediği cümle canını ne kadar acıttığını gösteriyordu. ''Asal'ın artık Bahar'la oluşunu sorgulamayı bıraktım ama otobüste oluşunu aklım almıyor.'' Nihayet bal surat bakışlarını bana çevirdi. Gözlerindeki hayal kırıklığı bariz bir şekilde belliydi. Öfkesini bile gölgesine esir etmişti. Sulanmaya ramak kalmıştı ve tek kelimemle boncukları teker teker dökülecek gibi duruyordu. ''Öğreniriz,'' deyip taksiciye döndüm. ''Öndeki otobüsü takip edelim lütfen.'' Omzunun üzerinden küfür etmişim gibi bakan adama 'Ne var?' gibisinden başımı salladım.
''Kardeşim o kaç km hızla gidiyor biliyor musun sen? Kaç durağa uğruyor? Bu araba su yakmıyor.''
''Taksimetren de ateş ediyor abi. Vurulan biziz. Sana ne oluyor şimdi?''
Adam hasbinallah der gibi el kol işareti yaptı. ''Hadi abicim bekleme yapma. Sen devam et. Ne tutarsa vereceğiz işte.'' Adamın dua mı ediyor, küfür mü ediyor çözemediğim dudaklarından sonra araba hareket etti. Hoş etmese de gözden kaçırmayacağımızı birkaç dakika sonra anlamış oldum. Gerçekten taksicinin dediği kadar yavaş hareket ediyordu. Ara ara Hale'ye bakıyordum. Ellerini birbirine sıkıca kenetlemiş, gözünü ilerideki bir noktaya dikmişti. Ona baktığımın farkındaydı ama öylesine farkında değilmiş gibi duruyordu ki, sanki yanındaki varlığımdan bi haberdi. Aklından geçenleri az çok tahmin ediyordum ama hiçbir sorusuna net bir şekilde cevabım yoktu.
Asal'ın yine Bahar'la ne işi vardı?
Neden otobüse binmişlerdi?
Nereye gidiyorlardı?
Ne yapacaklardı?
Hale bununla yüzleşince nasıl toparlayacaktı?
Dura kalka uzun bir yoldan sonra deniz kenarına geldik. Deniz havasının arabanın içine dolması için camı araladım. Biraz olsun Hale'nin havasının değişmesini umdum. Otobüs tekrar durunca taksicinin sıkıntılı iniltisi dışarıdaki gürültüyü bile bastırdı. Hoş, son 5 seferdir bu ses bizim için bir durak habercisi oluyordu. Dikkatli bir şekilde inenleri incelerken Asal ve yanındaki Bahar'ı fark ettim. ''Sağa çek abi sağa çek.'' Heyecanlı bir şekilde adamın kolunu sarstım. Ya sabır geçen adam taksiyi uygun bir yerde sağa çekti. Bense gözlerimi ikizimden bir saniyeliğine bile olsa ayırmadım. Hiçbir güç onları kaybetme ihtimalini göze aldıramazdı.
''Borcumuz ne kadar?''
''251 TL''
''Vat dedin gülüw?'' Gözlerim taksimetreye ışınlandı. Belli ki para her şeyi göze aldırabiliyordu. Gerçekten o 3 rakam yan yana duruyordu ve ödemekten başka çaremiz yoktu. 300 TL'yi çıkartıp taksiciye uzattım. Bir yandan da Asalları en son gördüğüm noktaya bakıyordum. Paranın üstünü alıp taksiden indim. Adam resmen gazı kökleyerek yanımızdan ayrıldı. Çevreyi kontrol ederken ''Nereye kayboldu bunlar ya?'' diye söylenmeye başladım. O sırada kulağıma çalınan ses, günün geri kalanının bol ağlamalı geçeceğinin işaret fişeğini atmıştı.
''Adalar iskelesine gittiler. Adalar...''
* *
ASAL