GELGİT

GG-43. Bölüm

(Sırma'yla Aras evlenmeden bir yıl önce)

Aras'tan

Yine bir adamın başına kabus gibi çökmüştüm. Babam beni kullanıyordu. Ama karşı gelemezdim ki. Beni döverdi. Deliydim ben. Yaptığım suç değilmiş. Babam öyle derdi. Bugün ilk defa hediye istemiştim babamdan. Parka gitmeyi.
Ama o arabadan inmedi. Bana oturduğun banktan kalkma dedi. 15 dakika verdi sadece.

Ama çok güzeldi. Çok azdı ama olsun. Kuşları duydum. Çimenleri gördüm. Belki bende birgün ağaca tırmanırdım.

Sonra kulağıma bir ses geldi. Hıçrıkık gibi. Bir kız elindeki deftere bakıp ağlıyordu. Arkadaş olur muyduk ki?

Ayağa kalksam babam birşey der miydi?

O benden korkar mıydı?

Ayağa kalktım. Kimse yanıma gelmemişti. Yavaşça kızın yanına yürüdüm. Çok güzeldi.

Beni görünce gözünden akan damlaları sildi ve bana baktı. Ayağa kalktığında benimle göz göze geldi. Çok tatlıydı. Kremalı pastalar gibiydi. İlk defa abim aklımdayken başka birşey de düşünüyordum. Ama abim o ne zaman gelecekti?

Elimi uzattığım sırada bir kadın ona seslendi. "Kızım hadi gel." dedi. Annesi miydi ki? Kolundan tuttu onu. Çekerek götürdü. Aynı anda beni dr babam götürüyordu.

Çok iyi oyun oynardık belki.

Eve geldiğimizde babam beni arabadan indirdi. Eve götürdü. Annem kapıyı açınca ona sarıldım. Babam beni döverken ona engel olmaya çalışırdı. Ama o da babamdan korkuyordu. Babam niye bu kadar kötüydü ki? Hep vuruyor. Bağırıyordu. Bana hep abin senin yüzünden öldü diyordu. Abimi ben öldürmemiştim ki.

Annem beni odama götürüp üzerimi değiştirdi. Ağlıyordu sadece biz ikimiz olunca. Niye ağlıyordu ki? Babam onu da mı dövüyordu?

"Anne babam sana da vuruyor mu?"

"Yok yavrum vurmaz bana." dedi.

"Abim ne zaman gelecek?" diye sordum. Ama o daha çok ağladı. Sonra odadan çıktı.

Babam geldi o gidince. Yine dövecek diye bekliyordum ama o sadece baktı.

"Eğer işini güzel yaparsan seni onlara vermem." dedi pencereyi gösterip.

Bir de onlar vardı. Babamın bana zorla öldürttüğü adam. Ama ölmemişti ki o. Yaşıyordu ve beni yemek istiyordu. Babam öyle diyordu. Eğer babamın dediğini yapmazsam beni alırlardı. Babam öyle diyordu. Beni neden alacaklardı ki? Abimi de mi onlar almıştı.

Babam çıktı. Kapı kapanınca titredim. Kalem? Kalem nerdeydi? Yatağın üstündeydi. Elime aldım. Mavi bir kalemdi. Resim çizebilir miydim ki bununla? Ama nereye çizecektim?Beni alacaklar mıydı? Hayır. Resim çizmeden olmaz.

Yatağın altına girsem beni bulamazlardı. Hem çizdiğim resmi kimse de görmezdi.

Yatağın altı güzeldi. Güzel ve sessiz. Resim çizecek bir sürü yer vardı. Önce o kızı çizdim. Sonra da uçurumu. Mehmet de yanımdaydı.

"Kim bu?"

"O kız."

"Tanıştın mı?"

"Hayır. Seni görmemeleri lazım."

"Tamam. Gidiyorum."

Kafamın içindeki odasına girince rahatladım. Sonra uçurumu çizdim. Abimi yutan yerdi burası. Ama o resim olduğu için beni yutamazdı. Beni alamazlardı burada. Uykum da gelmişti. Burada uyuyabilirdim. Uyudum da.