GELGİT

GG-42.Bölüm

"Abi?"

"Kardeşim."

Olanlar o kadar inanılmaz geliyordu ki? Abimin karşımda olması. Hemde kanlı canlı. Gözlerimden süzülen bir kaç damla yaş ile yanında öylece duruyordum.

"Nasıl anladın abin olduğumu?"

"Aynı şeyleri hatırlıyoruz değil mi?"

"Evet ama lanet olsun bu nasıl..?" diye başını önüne eğerken onunda gözlerinin ıslak olduğunu farkettim.

"Sen Arassın yani? O Aras."

"Evet. Senin adın da Anıl." dedim.

"Evet. Evet gerçeği bu. Hatırladım."

"Sen ölmedin yani yaşıyorsun?"

"Senin sayende." dedim ikimiz de bir yandan gülmeye çalışıyor bir yandan ağlıyorduk.

"Seni çok aradık sana yemin ederim. Ben o olaydan sonra biliyorsun eski halimi. Öyleydim. Annem kendini paraladı zaten."

"Benim annem Çiğdem Hanım mı?"

"Evet."

"Babam da Mehmet Bey?"

"Evet."

"Ailemle bir arada defalarca oldum yani?"

"Evet."

"Ne yapacağız peki?"

"Bilmem. İlk iş olarak sarılmamız lazım diye düşünüyorum." deyip gözlerimdeki damlalara rağmen kahkaha attım. O da benimle aynı şeyi yaptı ve birden birbirimize sarıldık.

"İyi olmana sevindim." dedi.

"Ben senin iyi olmana daha çok sevindim. Yaşıyorsun ya şaka gibi."dediğimde geri çekilip bana baktı.

"Sadece bunlar mı? Senin doktorun oldum. Aylarca sana ve Sırmaya baktım."

"İyi ki boğulmuşum."

"Zevzek zevzek konuşma." deyip omzuma yumruğunu omzuma vurdu. O an histerik bir kahkaha attım.

Aynı arabaya binip geri döndüğümüzde herkes bizi bekliyordu. Kapıyı açar açmaz bir kasvet rüzgarı yüzümüze vurmuştu. Gergin ortam bizi de etkilemişti. Bizden bir laf bekliyorlardı. Abim bana kısa bir bakış attı ve o an büyük kahkaha attım. O bana aynı şekilde karşılık verdi ve birbirimizin omzuna vurduk. Mutluluğumuz yayılırken herkes bağırarak birbirine sarıldı.

Sırma abime sarılırken Deniz abla da bana sarıldı. Sonra eş değiştirdik.  Sırma'yı kollarımın arasına alıp dudağına büyük bir öpücük kondurdum. En başından beri bana o destek olmuştu.  İyiki hayatımdaydı.  Geri çekilip beline sarıldığımda yanaklarının al al olduğunu farketmiştim. Sanırım onun en güzel hali buydu.  Utangaç bir küçük kız. Abime döndüğümde daha büyük bir şok bizi karşılamıştı. Deniz abla ve o kendinden geçmişçesine bir şekilde birbirlerini öpüyordu. Sırma'yla birbirimize bakıp gözlerimizi ayırdıl.  Kıkırdamaya başladığımızda onlarda birbirini bırakmış bize tuhaf bakışlar atıyorlardı.  İşte aile buydu. Bir arada ve mutlu. 

Ama işin en can alıcı kısmı hala bekliyordu. 

Annem ve babam.

"Anne sana birşey söylemem lazım. " dedim. Birlikte biraz zaman geçirdikten sonra daha fazla dayanamayıp annemin yanına gelmiştik. Abim dışarıda arabada bekliyordu.

"Noldu oğlum?  Kötü birşey değildir umarım."

Yanımda oturan Sırma'nın elini sıkıp  derin bir nefes aldım. Test sonucunu babama uzatıp bekledim. Babamın yüzü bir anda değişmiş düşünceli bir hal almıştı. Hemen ardından annem kağıdı alıp inceledi ve birden ağlamaya başladı.