NOX - De Begaafden

Hoofdstuk 4

'Hij keek naar je!'

Leila greep Genesis bij haar handen beet en deed een rondedansje. Met een verdwaasde blik in haar ogen staarde Genesis haar aan en probeerde de woorden van haar vriendin te bevatten. Dat kon niet. Had Duvall echt naar haar gekeken?

Hij was een machtige man – misschien nog wel machtiger dan alle mannen van het concilium tezamen. Hij besteedde geen aandacht aan simpele dienstmeisjes. Toch?

Leila liet Genesis los en haar ogen straalden als twee zonnen. 'Hij is echt knap. Heb je dat lijf gezien? Die spieren? Ik gok dat hij iedere dag traint. En dan die kaaklijn!'

'Ja...'

'En die ogen, Genesis. Ze zijn zo groen en dat op een abnormale manier. Ze zijn gífgroen. Hij is echt ongelóóflijk knap.'

Genesis liet haar vriendin maar doorrazen over Duvall. Ze had misschien weg gelijk, maar het was niet omdat hij knap was dat zijn karakter ook te genieten viel. Wie weet was hij een klootzak, net als Keiran.

Leila trok Genesis ondertussen luid kwetterend mee en ze liepen het plein over. Genesis was blij door al het gemurmel om hen heen, zodat niemand de woorden van de blonde dienstmeid zou horen. Alle mensen voerden gesprekken over Duvall en ze zag verschillende meisjes in elkaars oren staan fluisteren om dan te giechelen en een hoofd als een tomaat te krijgen. Als ieder meisje Duvall wel zag zitten, zou die jongen al zeker niet naar haar hebben gekeken. Genesis zuchtte diep. 'Leila.'

Leila leek nu pas door te hebben dat Genesis helemaal niet zo enthousiast was en staakte haar speculaties over het feit dat zij – net als Duvall – groene ogen had en jongens dat misschien net zo aantrekkelijk zouden vinden als zij bij hen vond. 'Ja?'

'Hij keek niet naar me.'

'Wat? Ik zag het met mijn eigen ogen!'

'Nou, hij keek óver me, Leila,' zei Genesis kalm. 'Hij liet zijn blik óver de menigte glijden.'

Even leek Leila te twijfelen en ze trok nadenkend haar bovenlip op – iets wat ze altijd deed als ze in gedachten verzonken was. Toen kneep ze haar ogen tot spleetjes en schudde bestraffend met een vinger voor Genesis' gezicht. 'En wat verklaart dan dat zijn ogen een beetje lichter werden toen hij keek?'

Waren zijn ogen lichter geworden? Genesis dacht terug aan Duvall die in zwarte kledij, op een statige donkere hengst en met een uitgestreken gezicht voorbij was komen rijden en de kleur van zijn ogen toen ze de hare hadden gekruist. Ze waren inderdaad even lichter geworden, maar dat betekende niets.

'Kom, Leila,' mompelde Genesis verward en ze sleurde haar vriendin mee. 'Ik denk niet dat je je zo druk moet maken of hij nou keek of niet. Het loopt hier vol met rijke prinsesjes die met alle plezier in zijn bed willen duiken.'

Leila staarde haar vriendin aan. 'Interesse, Genesis. Hij heeft misschien ínteresse en het kan je niets schelen?'

Genesis lachte vreugdeloos. 'Nee, Leila. Ik zou zoiets echt wel opwindend vinden, maar we houden onszelf voor de gek. Duvall is aantrekkelijk, getalenteerd en rijk. Hij zoekt wel iemand van zijn eigen stand.'

'Misschien niet,' probeerde Leila nog. 'Misschien kijkt hij niet naar rijkdom en macht, maar naar uiterlijk en innerlijk.'

'Hij ként mij niet eens,' zei Genesis al rollend met haar ogen, 'dus op mijn karakter vallen zal een beetje moeilijk zijn.'

Leila leek nog steeds overtuigd van het feit dat Duvall Genesis had aangekeken op een meer dan normale manier, maar deze keer liep ze wel braaf met haar vriendin mee. De meiden besloten nog een tweetal uren in de wijken van Novarum rond te hangen zodat Genesis zeker op tijd terug zou zijn in het Castelio, om haar taken te verrichten.