Mr Bitter meets Ms Proper

FIFTY-FOUR

Pumasok ako sa paaralan na masaya. Una, kasi friends na kami ulit ni Kevin at pangalawa, qualified ako for suma. Di ba lang, ang saya?

At kagaya ng dati, maaga pa rin ako sa school. Bago ko pinaalis si Kevin, pinakiusapan ko siya na magluto ng makakain. Kasi masyado lang akong masaya para magluto.

As usual, nasa library lang ako at nagtetext kay Kevin na hanggang ngayon ay pinakikiusapan ko pa rin na umuwi. Kasi ba naman, wala na akong mapagsasabihan sa mga lintek na problema ko dito sa school. Wala nang taong tutulungan akong mag isip ng mga gagawin para mapansin o mapainis man lang sina Scarlet sa akin. Wala na akong partner in crime.

Urghhhhh bakit ba naman kasi sa dinami dami ng babae, ako pa ang napiling mahalin ng mokong na yun. Cupid nga naman, yun nalang nga ang trabaho, nagkakamali pa. Sana si Nathan nalang uli di ba?

The bell rang at tumayo na ako sa kinauupuan ko at sinauli ang aklat. Nakita ko si Nathan na nakaupo pala sa harapan ko. Our eyes met and I looked away.

Syempre, nahiya pa ako sa desperate plea ko sa kanya kanina. Dali dali kong sinauli ang libro at umarangkadang parang kabayong pinakawalan sa kulungan nang bigla niya akong hatakin.

He hugged me tight. Nakatulala lang ako na para bang na frozen eh kasi hindi ko yun inexpect.

"Nathan?" he was sobbing. What the hell is wrong with him?

Hindi pa rin niya ako pinapakawalan and I missed this feeling kaya hinayaan ko lang siya. I rubbed his back na para bang pinapatahan siya. Pero talaga namang pinapatahan ko siya, eh umiyak ba naman.

"Oy, anong problema mo?"

"We broke up." tangena! Akala ko pa naman he remembered everything. Ako pa ginawang panyo nang mokong. Aba, anong pake ko kung naghiwalay sila nang Sca---..

"We broke up, that's the problem." teka ha, we broke up refers to?

"Ha? Hindi kita magets." he let go of me and I wished he didn't. Pero para naman kaming adik pag nagkataon.

"Ikaw at Ako, we broke up."

"Ha? Oo, alam ko. Pero bakit ganyan ka? Akala ko ba wala na ako----... Wait, naaalala mo na ba lahat?"

"HAHAHAHA! Joke lang yun. I just want to make your life miserable. HAHAHA. Seriously?! You fell for that?" Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. I just stared at him and I knew he sees na nasaktan ako ng sobra. I saw his eyes looking at me with pity na para bang nakokonsensya siya, and if it was possible, he would rewind the time and would not do that thing again.

"Tanggap ko naman eh kung ayaw mo sa akin. Kung wala nang tayo para sayo. Kung isa lang akong panaginip na pag gising mo, agad mong nakalimutan. Tanggap ko na hindi tayo. Pero sana man lang huwag mong dagdagan ang sakit. Huwag mong ipamukha na I am too desperate na maibalik ang kung anong meron tayo. Kasi Nathan, masakit eh. Masakit na masakit." I walked away at dumeretso sa CR. Shit nga naman oh. Urghhhhh. Nakakainis.

Alam kong malaki ang kasalanan ko sa kanya kasi iniwan ko siyang miserable noon. Pero I did that just to save him. Bakit ba niya ako ginganito?!

I dialed Kevin's number. I badly need him now.

**************

NATHANIEL'S POV

"Tanggap ko naman eh kung ayaw mo sa akin. Kung wala nang tayo para sayo. Kung isa lang akong panaginip na pag gising mo, agad mong nakalimutan. Tanggap ko na hindi tayo. Pero sana man lang huwag mong dagdagan ang sakit. Huwag mong ipamukha na I am too desperate na maibalik ang kung anong meron tayo. Kasi Nathan, masakit eh. Masakit na masakit." Bigla akong nakonsensya sa ginawa ko. I never thought seseryosihin niya yun. Akala ko she will scold me like hell. Pero it turned out na pinalabas niya yung feelings niya para sa akin.