Mr Bitter meets Ms Proper

THIRTY-THREE

NATHANIEL'S POV

Pagkarating ko sa bahay. Naghintay sa sala yung dalawa kong magulang.

Yung isa galit na galit at yung isa awang awa.

"Saan ka galing?"

"Wala ka na dun!"

"Iho, sagutin mo naman ng maayos ang papa mo."

"Bakit? After all he had done? You expect me to respect that old man?"

"NATHAN! SUMUSOBRA KA NANG BATA KA! YAN BA ANG NAKUHA MO SA PARATING PAGSASAMA NINYO NANG BABAE MO?!"

"See Mom? Ayaw niya kay Jura just because hindi siya kagaya ni Scarlet na mayaman ang pamilya at mahuhuthutan niya para sa business niya! Ano ba Dad, tama na ang panggagamit ninyo sa mga tao!"

"Nathan, huwag mo pagsalitaan ng ganyan ang ama mo."

"Ama ko lang siya sa dugo pero hinding hindi sa puso!"

I walked out at umakyat agad sa kwarto ko. Humiga ako sa kama ko and thought of everything that happened to us. Simula nung una naming pagkikita sa room niya hanggang sa romantic surprise dinner ko para sa kanya.

I've realized a lot of things nung nagsimula ang pagpapanggap. Nagbago ako ng hindi ko man lang namamalayan.

Alam ko naman sa sarili ko na gusto ko si Jura pero may nararamdaman pa rin naman ako para kay Scarlet kasi 1st friend, 1st crush pero hindi ko sigurado kung 1st love. Kasi I still have no idea kung what exactly is the meaning of love and the feeling of falling in love.

Hindi ko alam kung papaano ko maliliwanagan ang sarili ko sa bagay na ito. Alam ko na mababaw lang tong problemahin pero sa sitwasyon ngayon I need to take one's side para maprotektahan ko ng todo. I need to decide bago pa ako maunahan nung matandang lalakeng yun.

****************

JURA'S POV

I am studying kasi nga pagkatapos ng break we will have an exam. Para daw hindi lang kami puro gala ngayong break kaya exam agad pagkatapos para raw mag set kami ng time para mag aral.

Hindi ko alam pero parang ang ganda ng mood ko ngayon. Siguro dahil may pinanghahawakan na ako na may chance kami ni Nathan at siguro dahil uuwi sila Mommy at Daddy and they will stay here for more or less than 2 weeks and the dean called me na I have the highest possibilty to be the suma cum laude sa batch kasi sa lahat, yung grade ko pa lang ang may chansang makapasok sa range para sa award na yun.

Kumbaga, everything is going in place. Mapa love life, student life, family life at yung mismong life ko. I guess, eto na yung blessings ko pagkatapos ng kamalasan ko sa lintek na vacation na yun. Pero thankful pa rin ako cause I got some time to really internalize and reflect sa sigaw nitong puso ko.

Nasa room lang ako buong araw nagrereview. Medyo hindi pa kasi ako ganun ka sanay sa lintek na contact lense na toh. Kasi ba naman halos every minute humahapdi yung mata ko. Tapos nilalagyan pa ng dropper para malagyan ng liquid yung mata para maiwasan ang pagtuyo. Kaya struggle ako.

Maya maya lang may kumatok sa pintuan.

"Ate?"

"Pasok ka Angel."

"Nasa baba si Kuya Nathan."

"Ano?! Sige bababa na ako." Ano kaya ang pakay ng mokong na yun.

Pagkababa ko. Nagulat ako sa pagmumukha niya. Puno ng pasa.

"Anong nangyari sayo?"

"He wants me to stay away from you."

Natahimik lang ako. Akala ko ba everything is okay.

"Jura ayaw ko. Kahit na bugbugin niya ako araw araw okay lang. Basta hindi lang ako malayo sayo. Jura, please. Samahan mo ako. I want to go to a place na hindi nila ako mahahanap. I want to be with you."

"Baliw ka ba?"

"Oo baliw na siguro ako!"

"Iba ka rin eh."

"Bakit?"

"Kasi gugustihin mong makasama ang taong kagaya ko. Dun ka nalang kaya sa Scarlet mo." Gusto man kitang makasama pero ayae kong nskikita kang nasasaktan at nahihirapan ng dahil lang sa akin.

"Adik ka ba? Sa tingin mo ba hindi ko ginawa ang lahat upang pigilan ang sarili ko na mahulog sayo? Sa tingin mo ba hinangad ko na sana maging tayo? Jura, hindi ko toh plinano. Pero puso ko na ang nagdikta at kahit ano pang gawin mo hindi na magbabago yun. Mahal kita at hindi ko alam kung bakit." Hindi ko alam pero natawa ako sa kanya. Kasi he fell for me without knowing why.

"So ano? You are gonna fight for me? Kahit na hindi ka na maging ganyan ka gwapo? Kahit na patago? Mamahalin mo pa rin ako?"

"Hanggat makakaya ko."

"Lakas ng tama mo bi. Last sa list pala ang mga babaeng kagaya ko ha?"

"Ewan ko sayong babae ka!! Hindi ko alam kung anong ginawa mo sakin, pero lintek na. Mahal kitang psycho ka!"

"Anong PSYCHO?! Kung iuntog ko kaya yang pag--.."

"Bingi ka ba? Ang sabi ko MAHAL KITA! Yang salita pang PSYCHO ang binibig deal eh hindi yan ang highlight! Ang sabi ko, MAHAL KITA, sira na siguro yang utak mo!"

"Ahhh ganun, ako pa ngayon ang sira ang utak. Ku--.."

"Shut up!"

"Ahhh so ano toh, ikaw lang ang pwedeng magsalita. Iba--.."

"MAHAL KITA! I LOVE YOU! WO AI NI!"

"Anong WO AI NI? Saan mo naku--.."

"Kapag hindi ka tumigil jan, hahalikan kita!"

....

....

...

...

"Jura Courtney Ferriss, Mahal kita. Naririnig mo ba ako? Ang sabi ko. Mahal kita in filipino, I love you in english, Wo ai ni in chinese."

...

...

...

"Magsalita ka naman.."

....

...

"Okay hindi kita hahalikan."

"Why do you love me?"

"I just damn do."

Tumawa ako at linapitan siya. Hinawakan ko yung mukha niyang may pasa.

Hindi man lang siya nakaramdam ng sakit. Tiningnan ko yung kamay ko at, linteka na. Ano ito? Makeup?!

Make up lang pala?! Tiningnan ko siya ng masamang masama.

"You see, I want my confession to be extra unique. I succeeded, right?" Natawa nalang ako. Unique nga naman talaga siya.

"I love you bi."

"I love you too."