<ហេតុអីទៅម៉ាក់ កូនបានធ្វើអី> គេធ្វើអីខុសមែនទេ បានម្នាក់ៗមិនចង់សូម្បីតែដ្តីរកគេមិនថានៅក្នុងផ្ទះរបស់គេឡូវមកដល់ប៉ាម៉ាក់របស់គេទៀត
<ភូវីន!កូនល្ងង់ដល់ថ្នាក់មិនដឹងរឿងអីបន្តិចសោះតើមែនទេ>ម៉ាក់ភូវីន
<ដឹងរឿងអីកូនមិនបានធ្វើអីផងនឹងម៉ាក់>ភូវីន រេតតែមិនយល់សម្តីម៉ាក់គេទៀតហើយនិយាយពីអីចង់សម្តៅលើអីមិននិយាយឲចំៗមក
<ហឹម!បានហើយអូន កុំនិយាយទៀតអី>ប៉ាភូវីនឃើញពីនាក់ម៉ាក់កូនតឹងសសៃកដាក់គ្នាបែបនេះក៏សម្រួល
<និយាយមកម៉ាក់ កុំឲកូនអត់ដឹងអីចឹងទៀត>ភូវីន និយាយកាត់សម្តីប៉ារបស់គេដោយឲម៉ាក់និយាយជាមួយវិញ
<បាន!ហេតុអីកូនលែងលះជាមួយកូនប៉ន?>ចម្ងល់ចេញមកហើយ ចម្ងល់ដែលស្រួលឆ្លើយតែហេតុអីពេលភូវីនលែសំណួរនេះម្តងទៀតគេគេហាក់ពីបាកឆ្លើយទៅវិញមកពីអ្វី?
<.......>
<កូនឆ្លើយមិនចេញឬកូនមិនហ៊ានឆ្លើយ>ឃើញកូនដ្ងាត់ក៏រាងអស់សំណើចបន្តិចហេតុអីសំណួរដ្រួលយ៉ាងនេះឆ្លើយមិនចេញ
<គឺ....គឺកូន..កូនមិនបានស្រឡាញ់គេទេម៉ាក់>
<ចុះហេតុអីកូនរៀបការ? ហេតុអីកូនធ្វើដូចស្រឡាញ់គ្នានៅចំពោះមុខប៉ានឹងម៉ាក់ហាស់ភូវីនកូនឆ្លើយនឹងម៉ាក់មក>
<កូនក៏មិនចង់ដែរ តែប៉នគេសុំគេមិនចង់ឲប៉ានឹងម៉ាក់ឃើញថាកូនមិនបានស្រឡាញ់គេគេក៏សុំកូនឲធ្វើ>ភូវីន តបទៅវិញទាំងអោនមុខចុះមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងម៉ាក់របស់គេ
<ហិៗ មកពីកំហុសម៉ាក់ជាកុហុសរបស់ម៉ាក់ដែលបង្ខំកូនព្រោះពគ្យសន្យា តទៅនេះម៉ាក់លែងបង្ខំ លែងហាមហើយកូនធ្វើអីជារឿងរបស់កូនចិត្តកូន>ម៉ាក់ភូវីន និយាយចប់ក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ដោយមានស្វាមីជាអ្នកជួយផងដែរ
<ម៉ាក់ៗ ស្តាប់កូនសិនបានទេម៉ាក់>ភូវីនខំស្រែកហៅម៉ាក់របស់គេឲមកនិយាយជាមួយច្លួនវិញតែមើលទៅគ្មានប្រយោជន៍សោះ
<ហិកៗ ហេតុអីទៅហេតុអីបានជាមកជួបរឿងឆ្កួតឡប់បែបនេះហិកៗ> ហត់ហើយទោះមិនបានធ្វើអីក៏ហត់ដែរមានអារម្មណ៍ថាបាត់បងរបស់ទាំងមិនដឹងខ្លួនបាត់បង់ទាំងមិនដឹងមូលហេតុពិតប្រាកដរកមុខរបួសមិនឃើញសោះដឹងតែម្យ៉ាងឈឺ!
