Hocama Aşık Oldum (DÜZENLENİYOR)

İntikam

Evet yeni bölümle geldim canlarım. Hikayenin gidişatıyla ilgili düşünceleriniz ne ? Yorumlarınızı bekliyorum ve yaptığınız uzun yorumlara bayılıyorum :) Hikayeye daha fazla devam etsem sıkılır mısınız ?

Kafamdaki soruları bir kenara fırlatıp hediyeme odaklandım. Sonunda gün boyunca görmek için sabırsızlandığım hediye karşımdaydı. İnanması güç ama odamın duvarında asılı duruyordu. Zor bela ayaklarımı mıhlanmış olduğu yerden kaldırdım. Resmen ağır çekimde üstü bordo bir örtüyle kapanmış kalp şeklindeki hediyeme ilerliyordum. Aşık olduğum adamın her zaman nefesimi kesen sürprizlerinden biri olmalıydı. Hediyenin önünde bir süre durdum ve yavaşça örtüyü çektim çünkü içimdeki sabırsızlık her geçen dakika katlanarak artıyordu.

Açtığımda ikimizin fotoğrafını gördüm ve üzerinde de bir not.

'Bana senden daha büyük bir hediye yok demiştin. Bu yüzden sana kendimi değil, bizi hediye ediyorum küçük bayan.'

Sonra altında başka bir kağıda yazılmış bir not daha vardı.

'Farkındaysan sana küçük bayan dedim ve günü geldiğinde bunu bana ödetmeni çok isterim.'

Ah bu erkekler. Düşündüğü şeye bak. Ne olursa olsun notu gördükten sonra yüzümdeki anlamsız gülümsemeye engel olamamıştım. Ona dokunma fikri bütün hücrelerimi harekete geçirmişti ama östrojenlerimi bir kenara usulca itip duygusal anlar yaşamaya başlamıştım. Hediyeye bakıyor, baktıkça ağlıyordum. Gözümden akan yaşları elimin tersiyle silerken bir yandan da akan burnumu çekiyordum.

Bu adam nasıl bir şey böyle. Allah resmen numunelik yaratmış, diğer erkekler örnek alsın diye. Hem babamı ikna etmiş, hem de günün başından beri ardı arkası kesilmek bilmeyen sürprizler. Ben hayatımda ilk defa kendimi bu kadar özel hissettim. Sanki dünyadaki en değerli insanmışım gibi. Bir kez daha doğum günümün önemini anlamıştım.

Aslında her şeyden önemlisi Selim'i bulmuş olmamdı. O benim kaderimdi, bunu onu ilk gördüğümde anladım. Tamam belki ilk gördüğümde anlamadım ama önemli olan bunu anlayabilmiş olmam.

Sahi Selim babamla arasını nasıl düzeltti ?

Hemde bu kadar kısa sürede. Tamam her şeyi olduğu gibi bu işi de yoluna koyacağını biliyordum ama kim bu kadar erken olacağını tahmin edebilirdi ki. Gerçi söz konusu hayatımın aşkı olan Selim olunca her şey mümkün.
Ben bunları düşünürken odamın kapısının tıklamasıyla hemen düşüncelerimden sıyrıldım.

"İpek girebilir miyim ?"

"Tabi, gir baba."

Babam odaya girip yatağıma oturmuştu. Eliyle yatağıma oturmamı işaret etmişti. Uzun zamandır baba-kız
konuşması yapmamıştık.

"İpek bak beni tanıyorsun. Ben şu ana kadar istediğin hiçbir şeye karşı çıkmadım. Çünkü sen hep makul ölçülerde şeyler istedin. Yaşıtlarına göre hep olgundun. Bize asla sorun çıkarmadın. Ders notların hep iyiydi. Biliyorum, bizi üzmemek için çoğu istemediğin şeye bile evet dedin. Sen hep iyi bir evlat oldun ve Selim olayı var bir de. Senin saçma bir şey yapmayacağını, güvenimi sarsmayacağından eminim ama başlarda Selim'i tanımadığım için bu ilişki her insana olduğu gibi bana da kabul edilemez geldi. Bu düşüncelerim Selim'in çabalarını görmeden önceydi. Günlerdir Selim'den çektiğimi ben bilirim." dedi bıkkın bir şekilde gülerek.

"Artık en son şirkete kadar geldi. Kaç gündür yakamdaydı ve en son bana yaptığı açıklamayla benim iznimi aldı. Gerçekten onu tanıdım ve güvendim, ailesi de çok iyi insanlar. Gerçi babası araya girmese yumuşamayabilirdim. O babasına dua etsin. Selimle görüşmene izin veriyorum ama her görüştüğünüzde benim haberim olacak."