Ben yepyeni bölümümle kısa bir aradan sonra geri döndüm. 30k olunca yazacağım demiştim ve sonunda istediğime ulaştım. Bu hikayeyi yazmayı çok özledim, tabi okuyucularımıda. Bu bölüm diğer bölümlere göre çok daha uzun.Umarım bu kadar beklemenin karşılığını verebilmişimdir.Yorum yaparsanız çok mutlu olurum :)
"Ne oldu? İyi mi o?"dedim doktora.İyi geçmesi için dua ediyor bir yandanda doktora iyi geçtiğini söylemesi için yalvarırcasına bakıyordum.
"Ameliyat iyi geçti ama hastamızın uyanmasını bekleyeceğiz.Yani artık iş onun gözünü açmasına bağlı."Tam tuttuğum nefesi dışarı bırakacaktım ki söylediği son sözlerle bırakmak üzere olduğum nefesimi tekrar içime çektim.Acı fazlasıyla acı çekiyordum.
"Hayır.Hayır.O uyanır.O güçlü.Dimi uyanır Melike?"dedim.Melike'nin söylediklerimi doğrulamasına ihtiyacım vardı.Sanki başka biri bunun olacağını söylese ona inanacaktım.Gözlerimden aşağı inen göz yaşlarım tıpkı bir anda bastıran güçlü bir yağmur gibiydi.Nasıl yağmurun yağmasına engel olamıyorsak ben de göz yaşlarımın akmasına engel olamıyordum.Selim yere yığıldığı andaki hissizliğim yerini canımı acıtan, iğrenç duygulara bırakmıştı.
"Uyanacak hayatım.Korkma."dedi ve kulağıma eğildi."Sana olan sevgisi çok büyük sırf bunun için hayata bağlanacak." Ben de öyle umuyordum.O uyansın ben her şeye razıyım.Yeterki gözlerini açsın, sağlıklı bir nefes alsın,ben canımı vermeye razıyım.
"Hem uyanmama ihtimali küçük bir ihtimal değil mi ?" diye sordum doktora.Ağlamaktan burnum tıkanmış zor konuşuyordum.Bu sırada içim haddinden fazla acıyordu.Bu dayanılmaz bir acıydı.Ben onun benden uzak olması düşüncesine bile katlanamazken şimdi de bu...
"İnşallah uyanacak.Bol bol dua edin.Şu an kimsenin elinden bir şey gelmez."dedi olgun ses tonuyla.Doktorun hüznü de olgun ses tonuna eklenmiş,bakışlarına yansımıştı.Bir de bilse onun ne kadar iyi bir insan olduğunu içi daha çok acırdı Selim'e.
"Bol bol dua edeceğiz."diye doktorun tavsiyesine uyacağımızı belirten bir cümle kurdu Melike'nin babası.
"Ailesine haber verilmesi gereken bir durum bu.Siz mi ararsınız yoksa hastaneden mi arasınlar ?"diye sordu doktor.
"Ben ararım."diyerek bu büyük sorumluluğu üzerime aldım.Şu an onların ne yaşayacaklarını en iyi ben anlarım ve onlara nasıl söylenmesi gerektiğini de en iyi ben bilirim.Ben gözümden akan yaşları Melike'nin verdiği peçeteyle silmekle meşgulken doktor yanımızdan uzaklaşmıştı.
"Ben ararım canım istersen ailesini."dedi Melike'nin annesi tüm anne şefkatiyle.
"Yok sağolun bunu ben yapmalıyım.En azından onun için bunu yapayım."dedim gözümde birikmiş olarak bekleyen bir iki damla yaşıda gözlerimden aşağıya akıtarak.
"Acaba Selim hocayı görebilecek miyiz?"diye sordu Melike.
"Ben gidip doktora sorayım."dedi Ali amca.
"Ben de geleyim."dedi Melike'nin annesi.
Yanımızdan uzaklaşmalarını öylece izleyip sadece acımı hissediyordum.Sonsuz bir acı eğer o bir çift göz açılmazsa dinmeyecek bir acı.Bundan bir süre önce bana ışıl ışıl,aşk dolu bakan gözlerin yok olma fikri beni içten içe tüketiyordu.Artık güçsüzlüğüm minicik omuzlarıma ağır gelerek beni aşağıya çekiyordu,ben de buna engel olamadım ve karnımı iki elimle tutup dizlerimin üstüne çöküp,hastaneye geldim geleli tuttuğum hıçkırıklarımı serbest bıraktım.Hastane koridoru hıçkırıklarımla inliyordu.
Bu sırada nefes alma güçlüğü çekiyordum ve nefesime hakim olmaya çalışıyordum.Bütün vücudum bu olaydan dolayı ayaklanmışken Selim'i her gördüğümde ayaklanan karnımın oralardaki şeyler her şeyin aksine hareketsizdi.Elimle karnımı sıkarken farkettim.Sanki onlarda benimle birlikte yas tutuyorlardı.Bir anda istemsizce titremeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hocama Aşık Oldum (DÜZENLENİYOR)
Teen FictionEğer sizde kendinizden yaşça büyük birine aşık olduysanız kendinizden bir parça bulacaksınız. Eğer olmadıysanız bile aralarındaki yaş farkına ve imkansızlıklara rağmen birbirine aşık olan insanlara karşı bakış açınızı değiştirecek bir hikaye.
