Duyduklarıma inanamadım. Hayal olmamalıydı. Gözlerimi kaldırıp Selim'in yüzüne bakmaya cesaretim yoktu. Eğer bu hayalse ya da uyuyakalmışsam ve bunlar rüyaysa uyanmak asla istemiyorum.
Sonunda zorda olsa korktuğum için kısık ve göz yaşı birikmiş gözlerimi Selim'in yüzüne çevirdiğimde yarı açık gözlerine baktım. Allahım sana şükür. Ömrümden ömür gitti.Hayata bağlanma sebebimi elimden alacaklar diye çok korktum.
"Selim sen...Beni bırakmadın.Buradasın artık sadece hayal değilsin tekrar gerçeğimsin.Beni bırakacağını düşündüğüm her saniye canım yandı.İlk kez seven bir çocuk gibi sevdim seni,belki de canım bu yüzden bu kadar yanıyor.Sen olmadan ben bir hiçim,hiçliğim.Ya sana bir şey olsaydı yaşarken ölümüm olurdun.Daha sonraları belki zamanla unuturdum seni,bende ki yerini.Oysa ben seni unutmak için sevmedim.Her gün uyandığımda aklıma ilk sen gel, uyuyacağım zaman da en son sen çık istedim Selim."dediğimde artık hıçkırıklarımı beni tüketmişti,konuşamıyordum.Selim eliyle yaklaş işareti yaptı.Ne çok konuştum adam daha yeni uyandı ama ona söylemek istediğim o kadar çok şey varki.Şu an ona kocaman sarılmak ve dudaklarına yapışmak istiyorum.
"Ben doktora haber vereyim."dedim.Ancak sağlıklı düşünmeye başlamıştım.
"Yaklaş, sadece yaklaş.Kokunu içime çekip tekrar can bulmak istiyorum."dedi zor çıkan sesiyle.Sonra ona doğru eğildiğimde kokumu öyle bir içine çektiki uzun aradan sonra oksijene kavuşmuş gibiydi.
"Seni çok seviyorum İpek."dedi.Bu sırada hala tuttuğum eliyle elimi sımsıkı tutuyordu.
"Ben de seni çok seviyorum."dedim.Akan göz yaşlarım artık mutluluktandı.Yüzümde buruk bir gülümsemeyle ona bakıyordum.
Odadan dışarı çıkıp "Uyandııı."diye bağırmaya başladım.Sanki bu söylediğimde bende Selimle birlikte derin bir kabustan uyanmıştım.Uyandığım kabus o kadar korkunçtuki üzerimden bir türlü etkisini atamıyordum.Artık hayatımda yapmak istediğim ama yapamadığım hayallerim olmayacak artık sadece Selim var hayatımda.Sadece Selim.Bu sırada birkaç hemşire ve doktor koşarak bana doğru geliyorlardı.Hepsi yanımdan geçip odaya girdi bir tanesi hariç,sürekli bana Selim'in iyileşeceğini söyleyen ve ağladığım zamanlarda yanımda olan hemşire mutluluğumu paylaşmak içinde yanımdaydı.
"Canım bak ben sana iyileşecek demiştim."dedi bana sarılırken.
"Evet sonunda."dedim sarılmayı bırakıp ağlamaya kaldığım yerden devam ederken.
"Ben her şeyi farkındayım.Siz bir öğretmen ve öğrenciden farklısınız,daha fazlasısınız.İlk zamanlarda ben de anne olduğum için bu ilişki tuhaf gelmişti ama sonrasında senin ona olan aşkın bütün hastanenin konusu oldu çünkü bu aşkın son günlerinin yaşandığını düşünüyorlardı.Doktor bey söylemedi ama bu hastalıktan uyanma ihtimali yüzde bir bile değildi.Bu aranızdaki şey her neyse onu hayata bağladı.Ondan vazgeçme benim sana tavsiyem."dedi.
"Ondan artık asla vazgeçmem korkma."dedim gülümseyerek.Sonra sırtımı sıvazlayıp odaya girdi.Bir süre benim kapıda beklememi istedi.Aradan 15 dakika geçmeden odadan çıktılar.Doktor konuşmaya başladı.
"Gözümüz aydın hastamız gayet sağlıklı.Hayati tehlike gibi bir şey söz konusu bile değil.İçin rahat edebilir."dedi.Bu sefer sesindeki umutsuzluğun yerini sevinç bürümüştü.
"Çok sağolun."dedim gülerek.
"Gülebiliyormuş."dedi az önce benim konuştuğum hemşire.
"Peki bir şeyler yiyip içebilecek mi?"dedim bir umut.
"Tabi tabi ama aradan birkaç saat geçsin olur mu?"dedi doktor.
"Tamam doktor bey."dedim.İçimedrki hamarat İpek koş eve dedi ama ilk önce Selimle konuşmam gerektiği kafama kaktı aptal aşık İpek.Tabi ki aptal aşık olan İpek hamarat İpeği ezip geçmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hocama Aşık Oldum (DÜZENLENİYOR)
Teen FictionEğer sizde kendinizden yaşça büyük birine aşık olduysanız kendinizden bir parça bulacaksınız. Eğer olmadıysanız bile aralarındaki yaş farkına ve imkansızlıklara rağmen birbirine aşık olan insanlara karşı bakış açınızı değiştirecek bir hikaye.
