ᴀʟᴏɴᴇ ᴀᴛ ᴛʜᴇ ᴇᴅɢᴇ ᴏꜰ ᴀ ᴜɴɪᴠᴇʀꜱᴇ | Zhongchi

7.6

Droga kanapa powoli zaczęła go uwierać, więc obrócił się na swój bok i patrzył w przyjaciela, którego oczy były przymknięte. Miał wrażenie, że cierpi tak samo jak on.

- Ajax... - powiedział cicho

- Hmm?

- Mogę tutaj przenocować?

Childe uniósł jedną brew, oraz swoją głowę.

- Dlaczego chcesz tutaj spać? Nie wyganiam cię, ale... myślałem, że śpisz w rezydencji państwa Kamisato, prawda?

Cisza.

- ...Thoma? Czy wszystko w porządku?

Chłopak westchnął. Bez ostrzeżenia, zbliżył się do Ajaxa i położył na boku obok niego, tak że oboje patrzyli na siebie, a ich twarze były tylko kilka centymetrów od siebie. Pachniał cytrynami.

- Chcę tu zostać. - powiedział tylko

- Ale dlaczego? - Childe mówił, odsuwając się lekko, by zrobić więcej przestrzeni pomiędzy nimi

- Pan Ayato... - zaczął cicho - nie ma dla mnie czasu. Zawsze był zabiegany, ale teraz prawie w ogóle go nie widuję. Stał się chłodny i traktuje mnie tylko jako pracownika...

Ajax był w szoku tak nagłym wyznaniem. Zawsze uważał życie swoje przyjaciela za udane, a jego relacje z szefem za zdrową. Zazwyczaj jednie żartował sobie z ich dziwnej znajomości pełnej niedopowiedzeń.

- Coś łączyło ciebie i pana Kamisato? - zapytał z przejęciem, zapominając na chwilę o własnych smutkach

- Można tak powiedzieć... zawsze byliśmy blisko. Bliżej, niż ktokolwiek inny. Myślałem, że się rozumiemy, że rozumiemy nasze wspólnie potrzeby.

- Thoma... - wyszeptał

- Chyba jednak się myliłem... nawet nie ma dla mnie czasu...

Głos blondyna trząsł się, jakby za chwilę miał się rozpłakać. W przypływie emocji, oboje skończyli w swoich ramionach, bez wypowiadania żadnych słów. Połączyło ich jedno, wspólne ciepło, jak gdyby razem chcieli powstrzymać się od zamarznięcia. Kilka chwil potem, Ajax odsunął się, wstał z kanapy i otrzepał swoje ubrania.

- Wybacz... - wyszeptał i odszedł w stronę kuchni, zabierając przy okazji karton ze stołu

Tam, oparł się o blat i schował twarz w swoich dłoniach. Z każdym dniem, coraz mniej rozumiał swoje własne uczucia. Dlaczego właśnie to zrobił? Zwykły przyjacielski uścisk, a jednak był tak samo intensywny, jak te wszystkie, które wymienił z Zhonglim. Dlaczego ciągle o nim myślał?

Był sfrustrowany swoimi własnymi uczuciami i westchnął głośno. Bez namysłu wsadził karton do lodówki i wyciągnął butelkę pełną taniego wina.

- Ajax... - wyszeptał Thoma, powoli wchodząc do kuchni

Zasiał na jednym z krzeseł i skupił na swoich własnych palcach, próbując się uspokoić.

- Zapomnijmy o tym. - powiedział szybko Childe, starając się uciąć całą rozmowę

- Zaczekaj na chwilę. - podniósł wzrok w jego stronę - Nie chcę na nic naciskać, ale...

Ajax podniósł rękę w geście stopu i nalał wina do szklanej lampki. Wziął duży łyk, wciąż wstrzymując rozmowę, a następnie również usiadł przy blacie.

- Masz zamiar upić się tanim winem? Myślałem, że masz dużo pieniędzy...

- To moje ulubione...

Thoma pokręcił głową.

- Bez względu na to, myślę że moglibyśmy spróbować, prawda?

Childe nic nie odpowiadał. Nalewał kolejne partie wina i wypijał je szybko pełen frustracji i złości. Smakowało kiczowato i wzbudzało jeszcze większą agresję w mężczyźnie. Może właśnie tego potrzebował?! Zezłościć się na tanie wino!

- Ajax! - przerwał mu Thoma - Nie chcę patrzeć, jak kolejny dzień leżysz na kanapie i się nad sobą użalasz. Naprawdę się martwię, wiesz? Oboje jesteśmy w kryzysie...

- Nie rozumiesz mnie. Straciłem zbyt wiele.

Blondyn westchnął i wstał z miejsca. Wyrwał szklaną butelkę z dłoni przyjaciela i z powrotem wrzucił ją do lodówki. Widział ten ciągły smutek na twarzy mężczyzny. Jego oczy były podkrążone i zmęczone. Miał wrażenie, że z czasem zgubiły jakąś część siebie. Pewien błysk.

Podszedł bliżej i położył ręce na ramionach Ajaxa, na co ten nie zareagował.

- Musisz wyjść wreszcie z domu. Twoje życie się tutaj nie kończy. - powiedział spokojnym głosem

- Nie mam nawet po co wychodzić...

Thoma pokiwał głową i przypominał sobie o pewnym wydarzeniu, o którym usłyszał w rezydencji Kamisato kilka dni wcześniej. Myślał o nim przez jakiś czas i może warto było spróbować...

- Co powiesz na bal?

- Bal? - parsknął - A co my mamy? Dziewiętnasty wiek?

- Państwo Kamisato organizują bal z okazji końca wiosny. Dostałem zaproszenie i może... chciałbyś być moją osobą towarzyszącą?

Childe przewrócił oczami, choć sam pomysł nie wydawał się mu być zły. Dotyk jego przyjaciela był kojący... nie potrafił odmówić mu w takiej chwili.

- Spróbuję...