HAYATIN SİMASI

20. Kavga

Merhabaa, çok uzatmıyorum. Umarım beğenirsiniz. Satır arası yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim.

Bölümü gece atacağım için gece kuşlarına selamımı gönderiyorum. 🌉

(Eğer bir şeyler yerken okuyacaklar olursa lütfen elinizdekileri bir sürelik kenara burakmanızı tavsiye ederim 😅)

Keyifli okumalar...

♡♡♡

İnsanlar gerçekten hayatımda gördüğüm en garip canlılar olabilirdi. Hayvanlar, bitkiler, hatta mikroskobik canlılardan bile garip canlı türüydü nefes alan bu insanlar. Bazılarının kalpleri sanki gerçekten pamuktan yapılmıştı ama yine bazılarının kalpleri en sert çelikten. Bazılarının düşünceleri Hafaza melekleri gibiydi içinde gıdım kötülük olmayan. Ama bazılarının düşünceleri aynı Âzâzil gibiydi Kötülük kötülük diye nefes alan. Yaratıcı, hayvana vermemiş, bitkiye vermemiş yada o mikroskobik canlılara vermemiş, insanoğluna vermiş bir tek akılı ve düşünme yetisini. Ama işte sorunda burada bazı insanlar gerçekten bu özelliklerini kullanmayı pas geçiyordu.

Acaba çok mu kaçırmıştı bu kadın şarabı? Ne saçmalıyordu şimdi? Hemen biri gelip üzerimden çekmezse sanki saldırma pozisyonu alan köpek gibi hırlıyacaktı az kalsa. "Sanırım sarhoşsun?" Korkmamalıydım, çünkü o kavramı hayatımdan uzaklaştırmaya çalışalı neredeyse 8 ay olmuştu. "Sana Liviodan uzak dur dedim *********(küfür)!" Ama bu kadarı fazla değilmi?

"Ama bu adar yeter he! Al canım Livion senin olsun! Ben işimi yapıyorum deli mi ne?" Bende sesimi yükselttim ve artık tepeciklerimde yüzen sinirle kadına bir adım daha yaklaşıp aradaki mesafeyi azalttım. Benden böyle bir tepki beklemiyor olacaktı ki bir an şaşırsada ifadesine öfkesini geri yerleştirdi. "O adamla aranda ne oldu da senin gibi çirkin birini işe aldı bilmiyorum pis canavar ama şunu bil o adam sadece bana ait. Arka planda onunla neler yaşadığımızı tahmin bile edemezsin! Onu elde etmeyi aklının ucundan bile geçirme! Yoksa artık görebilen bir çift bok yeşili gözlerin yerinde olmayabilir!" Midem ağzıma kadar gelmişti ve sanırım kusacaktım. Bu ne iğrençlik şimdi? Banane kadın senin Livio ile arandaki şeyden. Gerçekten bu kadar aşağılık olmayı nasıl becerebiliyordu bu hemcinsim olan kadın. Onun yerine ben utanıyordum. "Artık bu iğrençliğine dayanamıyorum. Bir kelime daha edersen kusarım. Hem sen kendini aynadan gördünmü ki gelip bana çirkin , pis, yaratık, canavar tabirlerini utanmadan kullanabiliyorsun?" Her söylediğim kelimeyi bastıra bastıra söylemiştim.

Gerçekten çok cesaretli bir insan gibi davranıyordum. Hayatımda bir ilk.

"Ne varmış halimde boklu bataklık. Livio senin gibi bir sineği hangi kafayla işe aldı çok merak ediyorum. Bu gece ondan-"

"Artık şunu kesermisin? Gerçekten kusacağım iğrençsin çok aşağılık bir insansın!" Ama ciddi anlamda hayatımda ilk defa böyle bir şey yaşanmıştı ve lafın gelişi değil ciddi anlamda midem bulanıyordu tek kelime etse üzerine kusacaktım. "Bu gece ondan seni neden işe aldığını sora-" iğrenç ama çok iğrenç gülümseme ile hâlâ konuşmaya devam ediyordu ve sanırım bana inanmamıştı.

Saniyeler içinde midemden ağzıma yolculuk yapan şeyleri kontrol bile edemeden öğürerek kadının üzerine püskürtmüştüm. Sanırım şarabı biraz fazla kaçırmıştım ama kusmak gibi bir niyetim yoktu. Tabi bu kadın böyle iğrenç şeyler söylemeseydi. Bana inanmalıydı ben onu uyarmıştım.

Elbisesinin dekoltesinin içinden kayıp giden kusmuğum onu şoka uğratmış olacak ki gözlerini kocaman açmış pislenen elbisesine bakıyordu. Gözleri yavaş yavaş yüzümü buldu ve "Seni gebereceğim! Şu yaptığına bakarmısın?!" Salak mı ne? "Ben seni uyardım ya aptal kadın!" Hem suçlu hem güçlü gibi görünebilirdim ama onu uyardım mı uyardım.