I'm Not The Only One

Part 29

Nagulat siya ng biglang hatakin ng kung sino si Sophie at mahigpit siyang niyakap. "I'm sorry, Sophie."

She knows to whom voice is it, it was Ethan. She pushed him and their eyes met. She can see a lot of emotions in his eyes. She felt like she can hardly breathe. She can feel a lot of emotions either but the only emotion she knew is she has to hate him.

"Sophie.." a grief of pain was on his voice. Humakbang ito palapit sa kanya.

"No." she steps back.

"Sophie, I'm so so—"

She shook her head. "You don't have to." She gulped. Hindi pwedeng mahalata nito ang garalgal sa boses niya. She now felt the ache and she wanted to let it out but shouldn't show him how miserable she was. "I know how you love Hope and I know that you can accept the fact that she was cheating on you ever since." Aniya. "Or you won't believe me because you believed her." Pahabol niya.

"I do believe in you, Sophie."

She saw the trust in his eyes. Umiling siya. Maaaring imahinasyon niya lang iyon dahil alam na niya ngayon na wala talaga itong tiwala sa kanya. Pinatigas niya ang kanyang tono. "I'm not mad at you. Sa totoo lang ay ako naman t-talaga.." tumikhim siya dahil gumagaralgal na naman ang boses niya. Gusto niyang maiyak. "ang may kasalanan ng lahat. They shouldn't blame her. They should blame me." Si Hope ang tinutukoy niya. "I told her that you don't deserve a woman like her. I don't know why I-I said that. Maybe, because I c-care for you. Pero kung ayaw mo ang concern—"

"I appreciate that you care for me, Sophie. I really do. Please, believe me." Pagmamakaawa nito.

But you shouldn't believe him. Anang isip niya dahil iyon ang tama. "Bakit mo nga naman ako kakampihan kung hindi naman ako ang mahal mo?" Nagsunuran sa pagpatak ang mga luha mula sa kanyang mga mata. Naalala niya kung paanong nakuha ni Hope ang simpatya ni Ethan na ikinasakit ng kanyang loob. "You're father even believed her. Kaya bakit mo nga naman ako paniniwalaan?" Alam niyang mas mahalaga ang kung anong magiging tingin ng ama nito.

Ethan became uneasy. Lumalapit ito sa kanya habang siya naman ay umaatras dito hanggang sa tumigil ito. "Nagulat lang ako ng makita ko ng itulak mo si Hope at sa pag-iyak niya. I'm sorry if I told you that you're selfish. I don't mean it, Sophie. I know how Owen broke your heart and I thought that maybe you still love him. Nagalit ako kasi pakiramdam ko mahal mo pa rin siya kahit na sinaktan ka lang niya. Alam kong naging makitid ang utak ko. I'm sorry." Yumuko ito. "I hate it when you think of other man. I'm the selfish I know."

Bakit naman ito magagalit kung may nararamdaman pa rin siya kay Owen?

"I wanted to take it all back when you ask me if I don't trust you. Pero hindi na ako nabigyan ng pagkakataon."

Sophie, you shouldn't believe him. Maaaring naaawa ito sa nangyari sa kanya pero hindi na niya kailangan ang paliwanag nito. Hindi na nito kailangang humingi ng sorry dahil malinaw na sa kanya ang lahat. Hindi masamang tao si Ethan dahil nagmamahal lang ito kaya nito nasabi ang mga iyon. Unlucky her, she is not that woman who Ethan loves so much.

"I don't want you to regret the day we met, Sophie. Please, huwag mong pagsisihan iyon." Pagmamakaawa ni Ethan sa kanya. "I don't mean it when I said that."

"Ethan?"Hindi niya mapigilan ang kanyang mga luha. She was crying without her knowing it why. Kung dahil ba sa mga sinasabi nito na pinaniniwalaan niya o dahil kahit anong mangyari ay hindi-hindi siya matututuhang mahalin ni Ethan. Tama nga ito makasarili siya dahil ngayong alam na niya kung ano ang totoong nararamdaman niya para kay Ethan ay wala siyang ibang hinihiling ngayon kundi ang mahalin din siya nito. But it will be senseless because they're not really meant to be. He was not the man in her checklist even for others it was stupid.

"Sophie, please. Tatanggapin ko kung magagalit ka sa akin. Sabihan mo ako ng masasakit na salita. I will accept all of them. Huwag ka lang umiyak." Mabilis itong lumapit sa kanya at pinahid ang mga luha sa kanyang pisngi.

Marahas niyang hinawakan ang kamay nito at inilayo iyon sa kanyang pisngi. "Don't touch me. Dahil mas lalo mo lang akong pinahihirapan." Marahas siyang bumuntong-hininga. Hindi siya nagagalit kay Ethan kundi sa kanyang sarili. Bakit ba hinahayaan niyang makita nito ang kamiserablehan niya? He should see how strong she was. Pero kabaligtaran ang nangyayari. Sigurado dahil hindi naman siya totoong matapang. "I want to get mad at you but I can't. H-hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin, Ethan. Basta ang alam ko lang ay ayaw na muna kitang makita. Seeing you are the last thing I wanted to do. Sa tuwing makikita kita ay nasasaktan lang ako at hindi pwedeng lagi na lang ganito." Pinatigas niya ang kanyang tono.

"Sophie.."

Tumalikod siya rito. Kailangan na niyang lumayo dito. Tumakbo siya upang mabilis na makalayo dito.

"Sophie, I know you love me." Sigaw ni Ethan. "Please, don't do this to me."

She heard how painful it is for him while she's running away. Huminto siya at pumikit. Bakit siya nasasaktan sa paglayo ko?

"I love you, Sophie. I will fight for it, no matter what."

Nagulat siya ng bigla siyang hatakin papasok ni Tyra sa isang kotse. And later on, Ethan was gone.