Butterflies 💜💙 [ jikook ]

9.

ჯონგუკი

ჯონგუკი პირდაპირ საწოლიდან წამოხტა, როგორც შეშინებული კატა. მისი სხეული ოფლით იყო სავსე და მძიმედ სუნთქავდა.

"ეს მხოლოდ სიზმარი იყო." ჯონგუკმა ამოიოხრა, თავი მუხლებზე დაიდო და თითები თმებში შეიცურა.

"ძალიან დიდი ხანია ეს სიზმარი არ მინახავს. რა ხდება ჩემს თავს. რატომ ვხედავ კოშმარს უცებ და რას ნიშნავს ეს?"

ჯერ მისი ყოფილის ჯეუნისა და მისი შეყვარებული მინჰოს დანახვა, ახლა კი მისი წარსული ედოს ტყეში.

მან თავი გააქნია, ცდილობდა თავი დაეღწია ფიქრებისგან, რომლებიც თავში უტრიალებდა. მაგიდაზე დადებულ ტელეფონს გახედა. ხელში აიღო და საათს დახედა, ახლა საღამოს რვა საათი იყო.
"ჯანდაბა" ჯონგუკი წამოხტა საწოლიდან და სწრაფად სცადა თმის გასწორება. სულ დაავიწყდა, რომ დღეს ჰობის ცეკვის სტუდიაში უნდა წასულიყო. ჯონგუკმა გარდერობიდან თეთრი მაისური და შარვალი ამოიღო და სწრაფად ჩაიცვა. ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩაიდო, სანამ გარეთ გავიდოდა. დივანზე ნამჯუნი და ჯინი დაინახა, ჯონგუკმა სწრაფად დაუქნია თავი მათ.

- სადმე მიდიხარ, ჯონგუკ? ჰკითხა ჯინმა

- ჰობისთან მივდივარ, საცეკვაო სტუდიაში. ვაგვიანებ და არ ვიცი რამდენ ხანს ვიქნები გარეთ, მაგრამ აუცილებლად შეგატყობინებთ, როდის დავბრუნდები.

- კარგი, ფრთხილად იყავი, მომწერე იქ რომ მიხვალ.

- ჯანდაბა, ჰობი მომკლავს, უნდა წავიდე, მერე გნახავთ.

ჯონგუკი გაიქცა და ლიფტისკენ გაემართა. მან გაბრაზებულმა დააჭირა ღილაკს თითი.

დაბლა ჩავიდა და შენიშნა მზე უკვე ჩასვლას იწყებდა. ლამაზი იყო. ნაზად შეაღო მინის კარი და ღრმად ჩაისუნთქა სუფთა ჰაერი.

სწრაფად გააჩერა ტაქსი და შიგნით ჩაჯდა, ღვედის შეკვრაც არ დაავიწყდა.

ჯონგუკი შვებით მიეყრდნო სკამის საზურგეს. დაღლილი თვალებით იყურებოდა ფანჯრის გარეთ. ჯონგუკმა გადაწყვიტა ჰოსოკისთვის მიეწერა რომ სტუდიაში მალე იქნებოდა. ასეც მოიქცა და თვალები დახუჭა. ჯონგუკის გონებაში ისევ დღევანდელი კოშმარი ტრიალებდა, დასისხლიანებული ჯეუნიც, ჯექსონმა უთხრა, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. გაახსენდა ჯიმინთან პირველი შეხვედრაც.