"သားတို႔သမီးတို႔မသိတာရိွရင္ေမး"
"ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး ေၾကာက္ေနရင္လည္းဘာမွတတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"မသိရင္ေမးရမယ္ ဒါသည္သားတို႔သမီးတို႔အလုပ္"
"သားတို႔သမီးတို႔ေမးသမ်ျွပန္ေျဖရမွာဆရာမအလုပ္"
"မနက္ျဖန္ဒီေန့သင္သမ်ျွပန္ေမးမယ္ မရရင္ နားရြက္ဆြဲထိုင္ထ အခါတစ္ရာ"
"First semေနာ္ မင္းတို႔စႀကိဳးစားရမယ္ဒီႏွစ္ကစၿပီး ဟိုးေနာက္ႏွစ္ေတြထိ"
"ဒီေန့ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ကဗ်ာနဲ႔စကားေျပကိုသင္ေပးမယ္"
"ၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ"
"ဒါဆို စမယ္"
"စာအုပ္ကိုၾကၫ့္"
စာသင္ခန္းထဲတြင္အသံေအာင္လွသၫ့္ဆရာမတစ္ဦး သင္ခန္းစာမ်ားပို႔ခ်ေနသည္။ဆရာမသည္ကတၲီပါဖိနပ္ပါးေလးကိုစီးထားၿပီး နားတြင္ႏွင္းဆီပန္းအဝါေရာင္ပန္ထားကာ ဆံထံုးေလးကိုလည္းေသခ်ာလွလွပပထံုးထားသည္။၀တ္စားပံုမွာလည္းရိုးရိုးယဉ္ယဉ္ျဖစ္ကာ စာသင္ၾကားေနစဉ္ stageတြင္ရပ္မေနပဲ အတန္းတစ္ခုလံုးေလ်ွာက္သြားကာ စာရွင္းျပေနသည္။ကေလးမ်ားကလည္းေသခ်ာအာရံုစိုက္နားေထာင္ေနၾကသည္။ထိုဆရာမေလးမွာ တစ္ခ်ိန္ကေတးဟုလူသိမ်ားသၫ့္ ေတးလိပ္ျပာ။ယခုအခါ ျမန္မာစာနည္းျပရာထူးျဖင့္ မံုရြာတကၠသိုလ္တြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသၫ့္ ဆရာမေဒၚေတးလိပ္ျပာျဖစ္သည္။
၈ႏွစ္ခန႔္ၾကာၿပီးေသာအခါ ရင့္က်က္ေသာဘ၀ျဖတ္သန္းမႈျဖင့္ ဆရာမဟူေသာေနရာတစ္ခုသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ေက်ာင္းသူဘ၀တြင္ ဆရာမျဖစ္ရန္မရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေတးပညာေရးနယ္ပယ္ထဲသို႔ေျခခ်မိသည္။ေတးသည္သူမမရိွေသာ္လည္းသူ႔ဘ၀ကိုအေကာင္းဆံုးတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သည္ကိုသက္ေသျပခ်င္၍ ဤနယ္ပယ္ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ေတး၏အေဖႏွင့္အေမျဖစ္သူမွာလည္း အိမ္တစ္အိမ္ထဲတြင္အတူေနထိုင္ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြအကန႔္ျဖင့္သာတစ္သီးတစ္သန႔္စီေနၾကသည္။မုန္တိုင္းထန္ခဲ့ေသာေန့ရက္မ်ားအၿပီးတြင္ ေလေျပလာသည္ဟုပင္ေျပာရမည္။
