ေတးသူမႏွင့္ေတြ့ဆံုၿပီးေနာက္တြင္ က်န္ခဲ့ေသာသိမ္ေမြ့တို႔အဖြဲ႔အား သတၲေဗဒေဆာင္သို႔သြားေစာင့္ေလသည္။ေတးေစာင့္ၿပီးခဏအၾကာတြင္ သိမ္ေမြ့ႏွင့္ေနေနထြက္လာသည္။ေတးကျမတ္ႏိုးကိုမျမင္၍ -
"ေနေန ျမတ္ႏိုးေရာ က်န္ခဲ့တာလားအခန္းထဲ"
(ေတး)
"အမယ္ေလးက်န္ပါလိမ့္မယ္ သူကနင္ထြက္သြားၿပီး ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ထြက္သြားတာပဲ သူ႔ဘဲနဲ႔ႏွစ္လႀကီးခြဲရမွာဆိုေတာ့အလြမ္းသည္မလို႔တဲ့ေလ"
(ေနေန)
"မနက္ကတည္းကငါ့ေျပာသြားတယ္ဘဲခ်စ္ခင္မႀကီးက အျပန္သူ႔ေစာင့္ဦးေျပာတယ္"
(ေနေန)
"ေနဦးငါဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ မဟုတ္လည္းနင့္ကားနဲ႔ပဲငါတို႔သံုးေယာက္အိမ္ေတြကိုလိုက္ပို႔မွာေလ ဆိုင္ထိုင္ၿပီးရင္ နင့္အိမ္မွာငါတို႔အ၀တ္ထုပ္ေတြယူရဦးမွာ"
(သိမ္ေမြ့)
"ေအးေအး ဆက္လိုက္ ငါတို႔မဆက္ရင္သူ႔ၾကည္ႏူးေတာ္မူခန္းကအဆံုးသတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"
(ေတး)
သိမ္ေမြ့ကျမတ္ႏိုးဆီဖုန္းဆက္ၿပီး သတၲေဗဒေဆာင္သို႔လာရန္ေခၚလိုက္ေလသည္။ဖုန္းဆက္ၿပီးတစ္ေအာင့္ၾကာလ်ွင္ ျမတ္ႏိုးမွာသူ႔ခ်စ္သူေမာင္းလာသၫ့္ကားေပၚမွဆင္းလာကာ ေတးတို႔ကားေပၚေျပာင္းတက္သည္။ ေလးေယာက္သားပႏွစ္၀က္စာေမးပြဲအၿပီး ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ပင္ပန္းမႈမ်ားေျဖေဖ်ာက္ရန္သြားၾကေလသည္။ ျမစ္ကမ္းနားမွ restaurantတစ္ခုေရာက္သြားၿပီး ေန့လည္ခင္းအခ်ိန္ေရာက္သြား၍ေန့လည္စာစားၾကသည္။စားေသာက္ၿပီးေနာက္ အေအးတစ္ခြက္စီမွာၿပီး ေလေပါရန္အခ်ိန္က်လာေသာအခါ -
"ဘယ္လိုလဲ နင္တို႔ေနာက္ဆံုးဘာသာအိုေကရဲ့လား"
(ေနေန)
"မ်က္စိမိွတ္ေျဖေတာင္ေအာင္တဲ့ဘာသာပါဟယ္"
(ျမတ္ႏိုး)
"ေလေတြခ်ည္းပဲ မေန့ညကအာၿပဲႀကီးနဲ႔ေအာ္က်က္ၿပီး တစ္ညလံုးမအိပ္တာငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား"
(ေနေန)
"ေမ့မွာစိုးလို႔ေလ ငါကစိုးရိမ္တတ္တယ္"
(ျမတ္ႏိုး)
"ဟဲ့ သိမ္ေမြ့နင္ေရာအိုေကစိုေျပရဲ့လား"
(ျမတ္ႏိုး)
