မနက္ေစာေစာစီးစီး ေတးတစ္ေယာက္အိပ္ရာေပၚတြင္ ဖုန္းမွ Alarmသံေၾကာင့္ႏိုးလာသည္။ျမည္ေနေသာဖုန္း Alarmကိုမ်က္လံုးမဖြင့္ပဲစိတ္မွန္းျဖင့္ရမ္းသမ္းပိတ္လိုက္ရင္း ဆက္အိပ္ေနလိုက္သည္။စေနေန့ျဖစ္၍ အခ်ိန္ေနာက္က်မွသာထမည္ဟုစိတ္ဒံုးဒံုးခ်ထား၍ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ေတးမအိပ္ရပါ။ဖုန္း Ringtoneကထျမည္လာျပန္ပါသည္။ေတးအိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ျပဴးၿပဲၾကၫ့္လိုက္ရာတြင္ သူမနံပါတ္ျဖစ္ေန၍ အိပ္ေနရာမွ ေငါက္ကနဲထထိုင္လိုက္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ဖုန္းေျဖရာ -
"ဟယ္လိုတီခ်ယ္"
"ေအး ေတးလိပ္ျပာ ဒီေန့ကထိန္ပစၥည္းသြား၀ယ္ရမွာ မင္းသတိေမ့ေနမွာစိုးလို႔"
"ဘယ္ခ်ိန္လဲတီခ်ယ္"
"ထမင္းစားေသာက္ၿပီးဆယ္နာရီေလာက္တို႔ကိုကားနဲ႔လာေခၚ"
"ဟုတ္ကဲ့တီခ်ယ္"
သူမဖုန္းခ်သြားၿပီးေနာက္ ေစာေစာစီးစီးခ်စ္ရသူအသံၾကားရ၍ ပါးစပ္မွာနားရြက္တက္ခ်ိတ္ေနသၫ့္ေတးသည္ အိပ္ရာတန္းထကာ ျပင္ေနဆင္ေနေတာ့သည္။တစ္အိမ္လံုးမွလူမ်ားကိုလည္းၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ႏွင့္ ေတးမနက္ခင္းမွာသာယာလွသည္။အတန္းတြင္းစုေကာက္ထားေသာကထိန္ေၾကးမ်ားကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲေသခ်ာထၫ့္ကာ သူမဆီသြားရန္အခန္းထဲတြင္ျပင္ဆင္ေနေလသည္။အိတ္ထဲသို႔ပစၥည္းထၫ့္ေနတုန္း အိမ္အကူေဒၚႏုမွ အခန္းထဲ၀င္လာၿပီး -
"ေတး သမီး"
"သမီးအဖိုးနဲ႔အဖြားက ေအာက္ခဏဆင္းခဲ့ဦးတဲ့"
"ဪ ဟုတ္ လာၿပီေဒၚႏု"
ေတးအေပၚထပ္မွေအာက္ထပ္သို႔ေဒၚႏုႏွင့္လိုက္သြားရာတြင္ ေအာက္ထပ္သို႔ေရာက္လ်ွင္ သူမမိခင္ ေဒၚပပ၀င္းကိုအရင္ျမင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဆိုဖာထိုင္ခံုတြင္ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္မိမိႏွင့္သက္တူရြယ္တူခန႔္ဟုထင္ရေသာလူငယ္တစ္ဦးကိုေတြ့ရေလသည္။ထို႔ေနာက္အဖိုးအဖြားႏွင့္အေဖျဖစ္သူထိုင္ေနသည္ကိုေတြ့ရသည္။ေတးစိတ္ထဲမသိုးမသန႔္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသူတို႔အနားကို ေလ်ွာက္သြားသည္။အဖြားက ေတးကိုျမင္လ်ွင္ -
