ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာအျဖစ္အပ်က္ေလးေနာက္တြင္ ခဏတာေတးသူမႏွင့္အဆက္ျပတ္သြားသကဲ့သို႔ျဖစ္သြားသည္။ေတးသူမထံသို႔မ်က္ႏွာပူ၍မသြားရဲပဲရိွေနသည္။သူရည္ရြယ္၍ေျပာခဲ့ေသာစကားမဟုတ္ေသာ္လည္း ခုထိေဆးလိမ္းေပးမည္ဟု အတင္းေျပာမိသၫ့္မိမိအျဖစ္ကိုတစ္ခ်က္သတိရလိုက္တိုင္း မ်က္ႏွာပူေနရတုန္းျဖစ္သည္။ထို႔အျပင္ေတးစိတ္တြင္သူမစိတ္ခုသြားၿပီလားဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ကလႊမ္းမိုးေနခဲ့ျပန္သည္။ေတးဒြိဟစိတ္ႏွင့္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ သူမဆီေျခဦးမလွၫ့္ႏိုင္ခဲ့။
ဤသို႔ျဖင့္ ဒုတိယပညာသင္ကာလသို႔ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ထံုးစံအတိုင္းေက်ာင္းစတက္သၫ့္ရက္တြင္ ေလးေယာက္သားေက်ာင္းလာေသာ္လည္း ေက်ာင္းခန္းအတြင္းမေနၾကပဲ ေလ်ွာက္သြားေနၾကသည္။ဒရိုင္ဘာေတးလိပ္ျပာက က်န္သံုးေယာက္ကိုတင္ေခၚကာ ၿမိဳ႔ပတ္ေနေတာ့သည္။ပတ္လို႔အားရ၍ေန့လည္စာစားခ်ိန္မွေက်ာင္း Canteenသို႔ေရာက္သြားၾကၿပီး ေန့လည္စာစားၾကေလသည္။ထံုးစံအတိုင္း juneလျဖစ္၍ မိုးေလးကေစြေနသည္။မိုးေရထဲတြင္ထီးေလးမ်ားႏွင့္သြားလာေနၾကေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို Canteenမွလွမ္းေတြ့ေနရသည္။ေတးမိုးစက္မ်ားၾကားတြင္ လိုက္ရွာေနခဲ့သူရိွေသာ္လည္း ထိုသူကိုမေတြ့ခဲ့ပါ။ေက်ာင္းစဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေတြ့ခ်င္မိသၫ့္မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုရိွခဲ့ေသာ္လည္း ဒီေန့မေတြ့ေပ။
လြမ္းသလိုလိုေဆြးသလိုလိုခံစားခ်က္ေလးႏွင့္ထမင္းစားၿပီးလ်ွင္ ေတးေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာေသာက္ေနလိုက္သည္။ေဘးကသိမ္ေမြ့တို႔မွာအခ်ဉ္ေပါင္း၀ယ္လာၿပီး Cateenတြင္ထမင္းစားအၿပီး ငပိရည္၊ငရုတ္သီးမႈန္႔ဗလပြနဲ႔ တရႈးရႈးတရွဲရွဲစားေသာက္ေနၾကသည္။ပါးစပ္မွလည္းဘယ္ေလာက္အရသာရိွၿပီးစားေကာင္းေၾကာင္းခ်ီးမြမ္းေထာပနာျပဳလ်က္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္စားေနၾကေသာ္လည္း ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ငိုင္ေနသၫ့္ေတးမွာ ေမ်ွာ္ေတာ္ေယာင္ျဖစ္ေနရွာၿပီး သိမ္ေမြ့တို႔ကိုအာရံုမထားမိေပ။သိမ္ေမြ့တို႔ကစားေသာက္ၿပီး၍ အေဆာင္ျပန္ရန္ ေျပာစဉ္ -
"ေတးေန့လည္တစ္ခ်ိန္တက္ရဦးမွာ ပ်က္လို႔မရဘူး"
(သိမ္ေမြ့)
"ခုမွစတက္တဲ့ရက္ Timetableကထြက္ၿပီလား စာေရးမအစ္မႀကီးကလာမကပ္ေသးပါဘူးဟယ္"
(ေတး)
