Villain,Please Go Easy on Me![Mm Translation]

89+90

Zawgyi

89. Psychology: Ride A Horse

စူးေပ့တစ္ေယာက္ သူ႔ကိုသူ အားတင္းၿပီး စြပ္ျပဳတ္ကို မနည္းမ်ိဳခ်ေနရတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေရွာင္ခ်န္းရန္က သူ႔ကို ျမင္းသြားစီးခ်င္လား ဆိုၿပီး လာေမးတယ္။

ပုံမွန္အတိုင္းသာဆို စူးေပ့ ျငင္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ျမင္းသြားစီးတာျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါက အိမ္ထဲမွာေနၿပီး ႐ုပ္ျပဆြဲရတာေလာက္ ေကာင္းမေနပါဘူး။

ေရွာင္ခ်န္းရန္က ေျပာတယ္။
“ယဲ့မိန္းကေလးလည္း မင္းရဲ႕ ကုသမႈ အေျခအေနအေၾကာင္းကို သိခ်င္မွာပဲေလ... ဟုတ္တယ္မလား?”

ေကာင္းၿပီေလ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလူဆိုးႀကီးက ေျပာမွေတာ့လည္း....။

စူးေပ့နဲ႔ ေရွာင္ခ်န္းရန္တို႔ ျမင္းစီးကြင္းကို ေရာက္လာခဲ့ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ျမင္းစီးဖို႔ အေရးကို သိပ္လည္း စိတ္ပါမေနေသးပါဘူး။

ဒါေပမယ့္လည္း ေရွာင္ခ်န္းရန္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ အဝတ္အစားေတြလဲၿပီး အကာအကြယ္ပစၥည္းေတြ ဝတ္လိုက္ရတယ္။(ဒူးကာ၊ တံေတာင္ဆစ္ကာ၊ ဦးထုပ္ အဲ့ဟာေတြကို ေျပာတာေနာ္... အဟမ္း)

ေရွာင္ခ်န္းရန္ကေတာ့ ကြၽမ္းက်င္သူမို႔ အကာအကြယ္ သိပ္မလိုတဲ့အျပင္ ျမင္း‌ရဲ႕ ေက်ာေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ အလယ္ေခတ္ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ တစ္ဦးလို အရွိန္အဝါေတြေတာင္ ျဖာထြက္ေနသလိုပါပဲ။

(ဪ... စူးေပ့က မႀကိဳက္ပါဘူး။ Mission ေၾကာင့္ လိုက္ရရွာတာပါ ေညာ္။ အထင္လြဲမွာ စိုးလို႔ပါ ...ဟုန႔္)

သူက စူးေပ့ ရွိရာဆီ လက္ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး
“ဒီကိုလာခဲ့ေလ... ကိုယ္က မင္းကို သင္ေပးမွာေပါ့”။

စူးေပ့ရဲ႕ မ်က္ဝန္းအစုံကေတာ့ မစီးခ်င္ဘူး... သူမစီးလို႔ မရဘူးလား... ဆိူၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနသလိုပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ေရွာင္ခ်န္းရန္ကေတာ့ သိသိႀကီးနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ စူးေပ့ရဲ႕လက္ကို လွမ္းဖမ္းကိုင္လိုက္ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမင္းဟာ စတင္ေျပးပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ကေန စူးေပ့ရဲ႕ ခါးသြယ္သြယ္ကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ထားတဲ့ ေရွာင္ခ်န္းရန္က စူးေပ့ကို နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစတယ္။