Villain,Please Go Easy on Me![Mm Translation]

65+66

Zawgyi

65. Ancient Times: Becoming A Father Again

မုခ်င္းဟန္က ေတြးရင္း ေအးစက္စက္ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။
“စူးေပ့ ဒီဘဝေတာ့ မင္းကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖယ္ထုတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”။

စူးေပ့ ဝမ္းနည္းသလို ခံစားေနရတယ္။

စူးေပ့ တေကာက္ေကာက္လိုက္တာ ခံေနရတဲ့ ေယာင္ေယာင္က ထပ္ၿပီး သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
“ဒီေတာ့ အရွင္ အခု ဘာလုပ္မွာလဲ?”

စူးေပ့ စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားရတယ္။
“ဘာကိုလဲ?”

ေယာင္ေယာင္က တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေျပာတယ္။
“အရွင့္ႏွလုံးသားထဲမွာ မုခ်င္းဟန္ ရွိေနတယ္ မဟုတ္လား?”

ေယာင္ေယာင္က ထူးဆန္းတဲ့အေတြးမ်ိဳးေတြခ်ည္း ေခါင္းထဲ စုၿပဳံထည့္ထားတယ္လို႔ စူးေပ့ ထင္မိသြားတယ္။ သူက သူ႔တာဝန္ မၿပီးေျမာက္ႏိုင္ေတာ့တာမို႔ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္း ေန႐ုံပါပဲ။

ေယာင္ေယာင္က ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
“အရွင့္မွာလည္း  မ်က္ႏွာႏွစ္ဘက္ ရွိေနႏိုင္တာပဲေလ။ သူျပန္လာတဲ့အခါ အရွင္က ဒီအေၾကာင္းေတြကို ရွင္းျပလိုက္ေပါ့”။

စူးေပ့ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့
“ေသခ်ာေပါက္ကို လုပ္ရမွာေပါ့! တကယ္လို႔ မုခ်င္းဟန္သာ ငါ့ကို အထင္လြဲသြားရင္ ငါ့ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မႈျပဇယားက ဘယ္လိုလုပ္ တက္လာေတာ့ပါ့မလဲ?”

ညသန္းေခါင္ စူးေပ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကုတင္ေဘးဘက္က အေမွာင္ထဲမွာေတာ့ လူတစ္‌ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။

သူက တစ္စက္ကေလးမွေတာင္ မလႈပ္ပဲ စူးေပ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလးကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

တစ္စုံတစ္ခုကို သတိျပဳမိလိုက္တာေၾကာင့္ စူးေပ့ ႏိုးထလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ရဘူး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။

သူ႔ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ အၿမဲခံစားေနရတဲ့ စူးေပ့ကေတာ့ သူ႔ကိုသူ Neurasthenia ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္မိေနၿပီ။

သူသက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ျပန္သာအိပ္လိုက္ ပါေတာ့တယ္။

အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အေမွာင္ထဲကေန လက္တစ္ဖက္ ထြက္လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန ဖိဖက္ထားခဲ့တယ္။