Unicode
ကျောင်းဝတ်စုံ အဖြူအစိမ်းလေးတွေနှင့် ကလေးတွေက လွန်စွာချစ်ဖွယ်ကောင်းလျက်။
ထိုထဲတွင်တော့ အရပ်ရှည်ရှည် ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးထက် နှင်းဆီနီလေးတစ်ပွင့်နှင့် ကလေးမလေးလက်ကို ဖြူဖြူသေးသေး နှစ်ထပ်ကေလေးနှင့်ကလေးမလေးက လိုက်ဆွဲကာ..
"မမနွယ် ခနနေပါဦးဆို"
"ဘာလို့လဲ ငယ်လေးကလဲ မမအတန်းထဲသွားတော့မှာလေ"
"မမနွယ်ကအဲ့အတန်းကိုဒီရွှေ့လာလို့မရဘူးလား"
မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနှင့်မေးလာသည်မို့ အသဲတယားယား ရီတော့မရီရက်ပါ။
"မမက ဟိုးမှာတွေ့လားအဲ့အခန်းလေးတင်သွားမှာ ငယ်လေးကပိစိလေးလေ အခုမှကျောင်းစတက်တော့ဒီမှာပဲထိုင်ရမှာ မမနဲ့လိုက်လို့မရဘူး"
မျက်ရည်တွေဝိုင်းရင်း ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုပိုမိုတင်းကြပ်လိုက်တာကသိသိသာသာ။
_အင်းကြောက်မှာပေါ့ငါ့တုန်းကလည်းမမမြတ်ကိုဆွဲထားတာပဲကို-
"နေ့လည်ကျမမက ငယ်လေးကိုလာခေါ်မှာပေါ့လို့ ခုတော့ လိမ္မာတဲ့ခလေးက စာသင်လိုက်ပါဦး ဝလုံးတောင်မရေးတတ်ခဲ့ရင် မမသူငယ်ချင်းတွေက လှောင်လိမ့်မယ်"
"ဘာလို့လှောင်မှာလဲ လှောင်တာကြီးကဘာလဲဟင်"
"အဲ .."
-ငါဘယ်လိုရှင်းပြရပါ့ ငါလည်းမရှင်းတတ် ဘူးလေ-
"ဟင်လို့"
"လိမ္မာရင်ပြောပြမယ်လေ ကျောင်းအရင်တက်ရအောင်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ သမီးကမမနဲ့အတူတူစာသင်ချင်တာကို"
"အခုလဲ အတူတူသင်ရတာပဲလေ အခန်းလေးလည်းမျက်နှာချင်းဆိုင်လေး"
"ဟုတ်"
"နေ့လည်ကျမမလာမယ်နော်"
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ခလေးငယ်အား ထားခဲ့ပြီး ထွက်လာရသည်။ မိမိတုန်းကလည်း ထိုကဲ့သို့ပင် ငိုမဲ့မဲ့နှင့်နေခဲ့ရသည်သာ။
"နောက်ကျမကြောက်လောက်တော့ပါဘူးငယ်လေးရာ"
နေ့လည်ထမင်းစားဆင်းတော့ ငယ်လေးအတန်းဆီ
ပြေးရသည်။ ခလေးငယ်ကတော့ ငုတ်တုတ်လေးပင်။ ကြောက်နေသည့်ခလေးက သူ့ကိုတော့မျှော်နေပုံရပါသည်။
YOU ARE READING
မူပိုင်နှင်းဆီ
Romanceအချစ်ဆိုတာမသိရှိသေးခင်အရွယ်ကတည်းကမြတ်နိုးစွာဖြစ်တည်ခဲ့သော ချစ်ခြင်းတစ်ခု။
