Mistreated Wife (Wretchedness #1)

Chapter 14

"Cancel all my appointments for the next three days," usal ni Aziel habang nakikipag-usap sa sekretarya niya sa kabilang linya. Ang buong atensyon ay naroon pa rin sa pagmamaneho. "And to those papers who needed my signatures, just put them in my office. Ako na ang bahala roon pagbalik ko."

Nanatili lamang akong nakatingin sa bintana habang pinakikinggan ang usapan nila. Sa totoo lamang ay kanina pa talaga ako hindi mapakali sa kinauupuan. Noong sinabi pa lang ni Aziel na uuwi kami sa probinsya nila ay grabe na ang pananabik na nararamdaman ko. Sa picture ko pa lang nakikita iyong mansion at hacienda nila roon. Sa tuwing umuuwi kasi siya ay siya lamang mag-isa o kung minsan naman ay ang mga magulang at kapatid na niya mismo ang lumuluwas dito sa Maynila.

Muli kong sinulyapan si Aziel na ang kausap na ngayo'y ang kaibigan at kanang-kamay niyang si Louie. Nagkasalubong ang mga tingin namin kaya pinagtaasan niya ako ng kilay habang abala pa rin sa pakikinig sa kabilang linya.

"Are you hungry?" he mouthed and I immediately shook my head.

Bumaling ako ulit sa bintana at nilibang na lang ang sarili sa mga matataas na gusaling natatanaw. Bumuntonghininga ako't bahagyang napanguso. Minsan talaga'y naguguluhan ako sa paraan ng pakikitungo sa akin ni Aziel. May mga panahong mabait siya pero mas lamang pa rin ang pagsusungit at pagiging malamig niya kaya palagi akong nangangapa kung paano ba dapat siya pakibagayan.

Wala kaming imikan sa loob ng sasakyan habang patuloy ang maayos na daloy ng biyahe. Unti-unti na ring nawawala ang mga sasakyan at gusali, hudya't na papalabas na kami ng Maynila. Naramdaman ko ang dahan-dahang pagbagsak ng talukap pero pinipigilan ko ang sariling makatulog. Mukhang napansin iyon ni Aziel.

"The trip would take three to four hours, depending on the traffic. Kung inaantok ka, puwede ka namang matulog muna."

Umayos ako ng pagkakaupo bago sunod-sunod na tumango. "S-Sige. . . uhm pero paano ka? Kaya mo bang magdrive nang gan'on katagal kasi siguradong pagod–"

"Don't mind me," putol niya sa sinasabi ko kaya natutop ko na lang ang aking bibig.

Ipinikit ko ang aking mga mata at bago pa man tuluyang lunurin ng antok, naramdaman ko ang sandaling pagtigil ng kotse at ang maingat na paglalagay niya ng unan sa ilalim ng aking ulo. Nagising lamang ako nang sandali kaming tumigil sa isang fast food chain para kumain ng lunch.

Labis-labis ang aking pagtitimpi sa sarili na irapan anng lahat ng mga kababaihang lantarang tinitingnan nang buong pagnanasa ang asawa ko. Si Aziel na kasi ang pumila para sa aming dalawa habang ako naman ay dumiretso na sa pabilog na table. Sa totoo lang ay hindi na naman niya talaga kinakailangan pang tumayo roon at personal na umorder dahil pag-aari niya ang restaurant na ito, pero Aziel was being Aziel. He just want to be lowkey person, ayaw ng special treatment.

"Aziel, puwedeng magtanong?" maingat kong saad sa gitna ng katahimikan naming dalawa.

Dagli siyang natigilan sa pagnguya, nag-angat ng tingin sa akin at kapagkuwan ay tumango. "Hm? What is it?"

I wet my lower lip and slowly uttered, "Huwag mo sanang masamain, ha? Curious lang talaga ako."

Nagsalubong ang kilay niya, nawawalan na naman ng pasensya. "Ano nga iyon?"

Itinaas ko ang aking dalawang kamay sa harapan niya. "Oh, chill, chill. Nagagalit ka naman kaagad. Gusto ko lang malaman kung bakit all of the sudden ay isasama mo ako sa probinsya ninyo? I-I mean, hindi naman sa ayaw ko pero hindi ba't busy ka sa Baguio?"

Tumuwid siya ng pagkakaupo at marahang dinampot ang tissue bago punasan ang gilid ng kaniyang labi. Tumikhim siya. "I have an important matter to discuss with Dad personally, and also he requested us to be there on his 57th birthday."