အတိတ်နိမိတ်ဆိုးတွေ သယ်ဆောင်လာမယ့် ရည်းစားဟောင်း

Arc - 2.1 [Z]

ဌာနကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ စုဝမ္ခ်က္ခ်င္းမထေသးပဲ သူမပုခုံးကို ျဖည္းျဖည္းေလးပြတ္ေနမိတယ္။

နာလိုက္တာေနာ္...

သူမထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ စုယြီမ်က္ႏွာေပၚက ႐ူးသြားေတာ့မတတ္ အမူအယာကို အခုထိျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ သူမဝင္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပါ ေပ်ာက္မသြားလို႔ကေတာ့၊ အခုခ်ိန္ စုယြီ အဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ိဳးပစ္ေလာက္မွာ‌ေသခ်ာသည္။
(E.T/N: ေပ်ာက္သြားမွာေၾကာက္ၿပီး အတင္းဖက္ထားလြန္းလို႔တဲ့ ㅠㅠ)

အခုလိုမ်ိဳးေပါ့ သူမမူရင္းခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္ေရာက္ေနတာေတာင္ သူမစိတ္ဝိညာဥ္က နာက်င္မႈကိုခံစားေနရသည္။

စုဝမ္ မတ္တပ္ထရပ္ရင္း သူမႏွလုံးသားထဲကနာက်င္မႈကို ေပ်ာက္ေအာင္ႀကိဳးစားေနမိတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ အဲ့ကမၻာက ၿပီးဆုံးသြားၿပီ၊ အဲ့ကမၻာကလူေတြက သူမနဲ႔ဘာဆက္ႏြယ္မႈမွ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ အက်င့္အတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးလိုက္သည္။

ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး တည္ရွိမႈမ်ိဳးစုံကို ျဖတ္သန္းနိုးထၿပီးေနာက္မွာ သူမႏွလုံးသားက ပိုပိုၿပီးထုံလာခဲ့တယ္။

စုဝမ္က တစ္ျခားလူေတြထက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသ‌ေဘာေပါက္သည္။ ဘယ္ကမၻာမွာမဆို အခ်ိန္အၾကာႀကီး မေနနိုင္တာကို သိလို႔ သူမဝင္သမၽွကမၻာက လူေတြအေပၚ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိသင့္ဘူးဆိုတာ သူမ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိထားသည္။

ခင္တြယ္မႈ၊ သူငယ္ခ်င္းသံေယာစဥ္၊ အခ်စ္.... ဒါေတြအကုန္လုံးက အပိုအလုပ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ထားသည္။

သူမေနရာကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္လဲလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ သူမမျမင္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အိပ္ယာအႀကီးႀကီးအေပၚ ပစ္လွဲအိပ္စက္လိုက္သညါ။

ဒီမွာကုန္ဆုံးသြားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သူမတို႔တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ကမၻာက အခ်ိန္ကုန္ဆုံးပုံက မတူညီေပ။ သူမ ႀကီးျမတ္တဲ့ရွအင္ပါယာမွာ လေပါင္းမ်ားစြာေနခဲ့ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ တစ္ရက္ပဲ ကုန္ဆုံးသြားေသးသည္။

သူမ အလုံအေလာက္အနားယူၿပီးတာနဲ႔ သူမလက္ေကာက္ဝတ္က ဆက္သြယ္ေရးစက္ကေနတစ္ဆင့္ သူမရဲ့လက္ရွိအမွတ္ 123,400 ကိုစစ္လိုက္သည္။