ေတာ္ဝင္အမဲလိုက္ကြင္းထဲက ငိုယိုေအာ္ဟစ္သံေတြက တျဖည္းျဖည္းနည္းပါးလာခဲ့သည္။ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့မီးကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာခဲ့သည္မွာ ေတာ္ဝင္နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို ဝါးၿမိဳေတာ့မတတ္ပင္။
ခန္းမက်ယ္ထဲ၌ ရႊမ္ယြမ္ခ်င္းက ေတာ္ဝင္ပလႅင္ဆီသို႔ တလွမ္းခ်င္းစီ ေအးေဆးသက္သာစြာ လွမ္းေလၽွာက္သြားသည္။ စုဝမ္ေဘးက ျဖတ္သြားခ်ိန္တြင္မူ ခဏေလာက္ ရပ္တန႔္သြားၿပီးေနာက္ အျပဳံးႏွင့္ ဆက္ေလၽွာက္သြားသည္။
ပုလႅင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္က ဘယ္တုန္းကမွ ခ်စ္ျမတ္နိုးခ်င္းမခံရတဲ့ သားေတာ္ငါးကို နက္ရွိုင္းစြာၾကည့္ေနသည္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ စေျပာေတာ့သည္ “ဒီေနရာအတြက္နဲ႔မ်ား မင္းရဲ့ခမည္းေတာ္ဧကရာဇ္ကို မင္းက သတ္ပစ္မလို႔လား?”
“ခမည္းေတာ္ ဧကရာဇ္??”
ရႊမ္ယြမ္ခ်င္းရဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ခဏရပ္တန႔္သြားၿပီး ရႊမ္ယြမ္ေပါ(ဧကရာဇ္)ကို ေလွာင္ျပဳံးျပဳံးလ်က္ “ခင္ဗ်ားေတာင္ က်ဳပ္ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ကြပ္မ်က္နိုင္ေသးတာပဲ က်ဳပ္က ဘာလို႔ ခင္ဗ်ားကို မသတ္နိုင္ရမွာလဲ? ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို သတ္တုန္းကေရာ အေဖနဲ႔သားဆိုတဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ဂ႐ုစိုက္ခဲ့လို႔လား?”
ရႊမ္ယြမ္ေပါက ဘာစကားမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ရႊမ္ယြမ္ခ်င္းကိုပဲ နက္ရွိုင္းစြာၾကည့္ေနသည္။ လက္ရွိ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ကို လာကယ္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဒါ့အျပင္ နန္းေတာ္ျပင္ပမွာလည္း သူ႔ကို ကာကြယ္ေပးနိုင္တဲ့ စစ္သည္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးတာပဲ။ ရႊမ္ယြမ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထဲအားနဲ႔ သတင္းတစ္ခ်က္မွမထြက္၊ သံသယအဝင္မခံရပဲ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးကို ၿပိဳလဲက်ေစနိုင္မယ္လို႔ ရႊမ္ယြမ္ေပါ မထင္ေခ်။
“ခမည္းေတာ္ ဧကရာဇ္…. ဘာလို႔မ်ား စကားထပ္မေျပာရေတာ့တာလဲ?? ဘာကိုမ်ား ေစာင့္ေနတာပါလိမ့္?? ခင္ဗ်ားရဲ့ ကာကြယ္ေရးတပ္သားေတြလား?? ေတာ္ဝင္ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကိုလား??”
ေျပာရင္းနဲ႔ပင္ ေတာ္ဝင္ပလႅင္ေဘးရပ္ေနတဲ့ အတြင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း “အဲ့အစား အတြင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ေျဖခိုင္းလိုက္ရင္ ပိုေကာင္းမလား??”
YOU ARE READING
အတိတ်နိမိတ်ဆိုးတွေ သယ်ဆောင်လာမယ့် ရည်းစားဟောင်း
RandomTranslate for fun (◔‿◔) *I don't own this story. Cover photo crd to pinterest