"ေရွာင္ဝမ္..... မသြားပါနဲ႔။ မင္း ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေသးတာ ကိုယ္သိတယ္..... မသြားနဲ႔!!!! မသြားပါနဲ႔!!!!!!!"
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ့ႏွလုံးကြဲမတတ္၊ အဆုတ္ကြာမတတ္ေအာ္သံက ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းထဲက ထြက္ေပၚလာသည္။ ေလးလံလွတဲ့သံတံခါးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းပိတ္ေနသလို သားနားတဲ့အမည္းေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသားက သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးကိုျပဳံးၾကည့္ရင္း "စုဝမ္....မင္း သူေသတာကိုၾကည့္နိုင္ေလာက္တဲ့ အသည္းႏွလုံးရွိလို႔လား??"
"နင္ မၾကည့္ရက္ဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္။ Ohh.... ဟုတ္သားပဲ သူက နင့္ရဲ့အကိုႀကီးေလ ဟုတ္တယ္မလား?? ဒါမွမဟုတ္ နင္ သူနဲ႔အတူတူလိုက္ေသမလား"
သူမေဘးကလူကို ပုံမွန္ပဲ ၾကည့္ၿပီး စုဝမ္က နယ္ေျမဖ်က္ဆီးေရး႐ုံးခ်ဳပ္ကိုဆက္သြယ္ရင္း သူမလက္သည္းေတြကိုပြတ္ေနသည္။
003 တာဝန္ေအာင္ျမင္ပါၿပီ..... ျပန္လာဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္။ ျပန္လာဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္.....
႐ုံးခ်ဳပ္ဘက္က ရရွိပါသည္...... အခ်က္အလက္မ်ား လႊဲေျပာင္းေနပါသည္.....
စုဝမ္ေဘးက ေယာက္်ားကေတာ့ သူမရဲ့ပုံစံအစစ္အမွန္ကိုသိမွာမဟုတ္ေပမယ့္လည္း သူကေတာ့ စုဝမ္ရဲ့ အဆိပ္လိုလၽွာေစာင္းထက္တာနဲ႔ ကြဲျပားေနမႈကိုေတာ့ အသားက်ေနပုံရသည္။ သူမရဲ့စကားေတြကိုၾကားၿပီးတာေတာင္ သူက ျငင္းဆန္တာေတြလုပ္မေနဘူး။ တစ္ဘက္မွာေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုေျမႇာက္ရင္း စုဝမ္ပုခုံးကို ဖက္ဖို႔ႀကိဳးစားကာ "ေကာင္းၿပီ ေရွာင္ဝမ္.... သူ႔အေၾကာင္းမေျပာပဲ ေနရေအာင္...... ကိုယ္တို႔မဂၤလာပြဲအေၾကာင္းပဲ တိုင္ပင္ရေအာင္ေနာ္, okay??"
သူ႔ရဲ့အကိုႀကီးကိစၥမစခင္ထဲက သူတို႔ေတြသေဘာတူညီမႈလုပ္ထားခဲ့သည္။ လီမိသားစုကို သူထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တာနဲ႔ သူတိုရဲ့မဂၤလာပြဲကို ေၾကျငာမယ္ဆိုၿပီး။ သူကေတာ့ အဲ့တာကိုပဲေမၽွာ္လင့္ေနခဲ့တာ။
မဂၤလာပြဲ??
စုဝမ္က ႏွာေခါင္းရႈံ႔လိုက္သည္။ ထိုေယာက္်ားရဲ့လက္ သူမပုခုံးေပၚမေရာက္ခင္ ပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး "ဒီေန႔ေတာ့ ငါ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ။ မနက္ျဖန္မွ ဆက္ေျပာရေအာင္"
YOU ARE READING
အတိတ်နိမိတ်ဆိုးတွေ သယ်ဆောင်လာမယ့် ရည်းစားဟောင်း
RandomTranslate for fun (◔‿◔) *I don't own this story. Cover photo crd to pinterest
