Artık Seninim

51.bölüm🍂gidiyorum

"Beyin kanaması geçirme riski var, şu an 24 saat bizim için çok önemli , "

"Peki ne yapacağız doktor bey"

"Bekleyecez .."

Kız odaya alınırken , Kaan Efsunun yanına gitti. Elini Efsunun sırtına dokundurdu. " Benim bir arkadaşım var bu hastanede , kimsesi yok "

Efsun başını salladı, Kaan üzgündü. "Yapabilceğimiz bir şey var mı?"

"Yok bekleyeceğiz, ben onun yanında dursam iyi olur"

Kaan giderken Efsun ardından baktı , Kaan vazgeçmişti çoktan Efsundan... Onları gördüğünde bitirmişti, aklındaki ve kalbindeki her umut zerresini, ve bir mucize demişti yüreği... Şimdi o mucizesine doğru yol alıyordu bilmeden...

Gecenin bir yarısı tanımadığı kızın sayıklayan dudakları arasından duyduğu şey "Dur gitme adın ne " oldu.

Oturduğu yerden kalkıp , Kaan hafifçe koluna dokundu, "Hadi aç gözlerini"

Kız gülümsedi, şişen gözünün görüntüsü iç acıtıyordu. "Ümran"

Ümran duyduğu sesle gözlerini açamasa da dudakları adını sayıkladı..

"Yusuf"

"Ümran benim Kaan"

Ümran gözünden akan yaşı yanağından yastığına akıttı. "Sen o'sun.. Bana geri geldin "

"Ümran , ben .."

"Hişşşşt Yusuf sessiz ol kimse duymasın sesini.. Yine gelirler... Yine alırlar seni"

Ümran gözlerini açmadan kabusların en beterini görüyordu. Şimdi hırçınca yumruklarını yatağa vurmaya başlamıştı.

"Sus , sus , susss işte susss geliyorlar"

Kaan yanaklarına dokunsa da Ümran kasılan bedenini bir türlü uyandıramıyordu. Kaan hemşire butanonuna basıp öylece bekledi. Elleri hâlâ Ümranın kolları üzerindeydi.

"Ne oldu ?" Hemşire yatağın başına gelip hemen 7mranla ilgilendi. "Çok ağır bir atak geçiriyor"

Sakinleştirici, seruma enjekte edip Kaan'a baktı. "Şimdi uyuyacak , sabaha uyanır "

Kaan derin bir iç çekti, bu kızın acısı çok büyüktü... Onu bırakamayacağını biliyordu.... Ümran bıraksa da bırakmayacaktı, Kaan herkese derman olurdu , kendinden başka... Oysa ki
Kaan onda derman olurken , Ümranda derman olacaktı..

Aşk sen ne ara gelmiştin ? Ne ara var olmuştun... Bilmeden , görmeden ne ara tılsımını vermiştin kalbe... Şimdi herkes ait olduğu yere konarken.. Mutluluk artık onları kuşatacaktı...

Aşkın çukuruna düşen , çıkamazmış ...
Debelendikçe ya daha da dibe çökersin ya da çamura bulanırsın.. Üzerine sinen koku aşkın tam da ten kokusuymuş....
Hadi uyan rüya bitti... Kabuslar bitti... Uyan dön gel... Sebesiz gel... Amaçsız... Ama gel...

Ümran gözlerini hafifçe araladı, gözleri duvardaki tabloya takıldı, burası neresiydi. Başını yana çevirdiğinde pencerenin önünde duran Kaan'ı gördü. Uzun uzun baktı, duyduğu ses oydu karanlığın içindeki... Tutunmak istedi.. Hiç tanımadığı o adama sığınmak istedi...

"Kaan?"

Kaan duyduğu sesle arkasını döndü, bakışları şimdi aynı yerde bulaşmıştı. Ellerini cebinden çıkartıp masum bir gülüş ekledi yüzüne. Yatağın yanına gitti usulca .