Artık Seninim

50.bölüm🍂 elma şekeri anlaşması

"Donör?"

Korktu.. Korkmak sadece köpekten ya da insandan korkmak değildi , ya da karanlıktan.. Kaybetmekten korkar insan.. Hele de canından parçaysa işte o zaman ölüm kokar en küçük ayrılık bile ...

"Yani anne - baba, amca , hala , teyze yani akrabalarınızdan uyabilecek kan"

Dudakları titredi, çocukluğunda pamuk şekeri çalınmış küçük bir kız çocuğundan farkı yoktu. Ağlamak istedi, bağıra çağıra ağlamak sonra annesi gelip başından öpsün , geçti bir tanem desin istedi... Ama hiçbiri olmayacaktı.

"Ya tutmazsa" ağlamamak için dirensen de olmuyordu işte , sessiz çığlıkları şimdi bedeninde yankılanıyordu.

"Uymazsa dışarıdan kanı uyan başka bir kişininkini deniyeceğiz "

Efsunun yanında duran bedende şimdi onun gibi titriyordu, olumsuzluklar kaybetmişliğin vereceği şarkıyı mırıldanıyordu şimdi kulaklarına .

"Peki o da tutmazsa" Bu kez Uraz sormuştu, son çare , son umut, son çıkış...

"Son çare... Yeni bir Bebek!"

Doktorun söylediği son kelime Efsunu. nefesini tutmasına sebep olmuştu, kalbi korkarak çarpmaya başladı.. Yeniden... Yeniden dokunmak... Yeniden sevmek... Yeniden ona inanmak... Yeniden ona kapılmak... Yeniden vazgeçememek.....

"Olmaz!!!"

Efsun tüm heybetiyle ayağa kalktı, daha küçücük kalbi onu affedememişken, daha yeni çabalarken olmaz... Ardında onları bırakıp kapıyı çarptı. Şimdi ellerinin tersiyle sildiği göz yaşları tek tek yanağından aşağıya doğru süzülüyordu. Tuzlu tat , Efsuna acımsı geliyordu. Acıydı gözünden akan yaş.. Yastı, matemdi şimdi...

Efsun başını yukarıya doğru kaldırdı. Gözlerini kapatıp , ellerini hızla çarpan kalbinin üzerine koydu..

"Allah'ım yardım et , yavruma yardım et , bana yardım et... Rüzgar için her şeyi yaparım, ama yalvarırım Uraz'ın bana dokunmasına dayanamam .. daha onu kalbimden atamamışken tekrar bağlanamam ..
Yavrumla bana bir şans ver... Her şey yolunda gitsin ve biz Uraz'la ...."

Söyleyememişti işte , Uraz'la tekrardan beraber olmaz . Uzak olsun diyemedi. Dili söyledi de kalbi konuşamadı ki.. Zaman onlara ne göstericekti, neye mecbur bırakıp neyi onlardan alacaktı...

Aşk herşeyi affeder miydi? Efsun bunun cevabını bilmiyordu, Uraz da bilmiyordu. Tek bildikleri sadece çok sevmişlerdi, eğer onu da becerebilselerdi....

Ah be Efsun bu kadar çok sevmeseydin olmaz mıydı..
Ah be Uraz sevdaya uzaktan bakan sen nasıl kapıldın Efsuna ... Efsun hâlâ senin ona olan aşkına inanmıyorken hâlâ orada mı bekleyeceksin.. Hadi çabala artık.. Hayat kısa.. Yarın olmayabilirsin ,
O yarın olmaya bilir..
Elini tam da çarpan kalbine koy ve senin için söylediği şarkıyı dinle....

Şimdi git omuzları çökmüş ağlayan kadının elini sıkı sıkı tut. Rüzgarı da , Efsunu da o karanlıktan kurtar...

Efsun tekrar güneş olsun , sen gece.... Uraz içindeki sesi duydu.

"Ağlama artık " Uraz Efsunun arkasında belirdi. Onu hastaneden çıkarken görmüştü. Arkasından yetişmek için o da Efsun gibi koşmuştu. Uraz Efsunun gölgesi misali dindiğinde durmuştu.

"Canım acıyor"

Kelimeler zar zor dökülürken dudaklarından efsun sadece ileriye bakıyordu. Hoyrat rüzgar şimdi esip Efsunun saçlarının arasından süzülüyordu.