ÖZ AİLEM

10. BÖLÜM (UYANDI)

(Multimedya: Demir)

METEHAN VURAL

Evde oturmuş televizyon izliyordum. Telefonu elime alıp baktığımda yüzümde bir gülümseme oluştu. Güzelim arıyordu. Hemen cevapladım.

''Alo efendim güzelim.''

''Alo iyi günler.''

''Sen kimsin ve Aslı'nın telefonu sende ne arıyor?''

''Ben ambulans hemşiresi Eylül. Aslı Hanım bir trafik kazası geçirdi ve şuan ambulanstayız. Son aramalarda siz olduğunuz için size haber verdik.''

''Ne? Nasıl? Hangi hastane? Durumu nasıl?''

'' ********* Hastanesi.'' deyip diğer sorularıma cevap vermeden kapattı.

Hemen evden çıkıp hastaneye doğru gitmeye başladım. Hastaneye varıncaya kadar Allah'a dua etmiştim ona bir şey olmaması için çünkü ben onun o benim tek dayanağımdı. Sonunda taksi durunca hızla inip hastaneye girdim. Danışmana gidip ismini verince ameliyathanede olduğunu öğrendim ve hızlı adımlarla oraya çıktım. Ameliyathanenin kapısına gelince olduğum yerde çöküp beklemeye başladım. Teker teker Aslı'yla olan anılarımızı düşündüm. Aklıma ilk tanıştığımız an gelince yüzümde acı bir tebessüm oluştu.

~Geçmiş~

(Aslı 5, Metehan 6 yaşında.)

Sokaktaki bankın üstünde ağlayan bir kız görmüştü Metehan. Gidip yanına oturdu kızın. Kız ona bakıp ağlamaya devam etti. Metehan kızın ağlamasına dayanamayıp konuştu.

''Yeter artık ağlama. Hem neden bu kadar çok ağlıyorsun ki.'' kız çocuğun konuştuğunu duyunca susup dinlemiş ama hiç bir cevap verememişti. Nasıl versin ki? Nasıl desin annemle babam beni sevmeyip dövüyor. O zaman onun anne ve babası dışında her anne babanın çocuklarını sevdiğini düşünürdü ama bilmezdi ki Metehan ile yaraları aynı.

Kızın sustuğunu gören Metehan ''Hadi bak anlat söz veriyorum bana bakıcılık yapan teyzeye bile anlamayacağım.'' kız Metehan'ın dediğini anlamamış olacak ki ''Anlatırsam anne ve babana bile anlatmayacaksın öyle mi?'' dedi. Kızın onla konuştuğunu gören Metehan hafif tebessüm edip kızın sorusunu cevapladı. ''Anne ve babam benden çok uzaktalar istesem de onlara anlatmam zaten. O yüzden sorunun cevabı evet.'' kız Metehan'ın cevabına şaşırmıştı. ''Annenle baban nerede ki?'' dedi kız.

''Benden çok uzakta çalışıyorlar. Sadece senede 1 kere görebiliyorum onları. Telefonla konuşmalarımızda çok kısa oluyor.'' dedi Metehan.

''Onları çok özlüyor musun?'' dedi kız çünkü bu yabancı çocuğu merak etmişti.

''Eskiden çok özlerdim ama artık büyüdüğüm için özlemiyorum onları.'' dedi Metehan sonra devam etti. ''Ben senin sorularını cevapladım. Şimdi sıra sende. Neden ağladın bu kadar?''

Kız ilk anlatmak istememişti ama sonra Metehan ısrar edince anlamak zorunda kalmıştı. Metehan daha o yaşında o adamı gidip dövmek istemişti. Ama Aslı izin vermeyip onunda dövülmesini istememişti. Saatlerce o bankta oturup birbirlerine birbirlerini anlatmışlardı. Daha ilk günden birbirlerine güvenip arkadaş olmuşlardı. Metehan Aslı'nın evinin önüne gelince konuşmaya başladı.