ÖZ AİLEM

57. BÖLÜM (KUTLAMA)

(Multimedya: Ayaz)

ASLI ATABEYLİ

"Ya bir şey soracağım." dedim tüm kuzenler olarak uçakla Trabzon'a yola yeni çıkmışken. Yanımda Erim öbür yanımda Poyraz abim onun yanında Ayaz abim vardı. Karşımda ise Deniz ve Dengiz vardı. Kaan abim yükseklik korkusu yüzünden uyku ilacı almış uyuyordu arka kısımlarda bir yerde. Diğerleri ise kendi aralarında konuşmaya dalmış farklı yerlerde oturuyorlardı. 

"Sor miniğim." dedi Poyraz abim. 

"Şimdi kutlama dediniz ya. Bu ne tarz bir kutlama?" dedim. Hastaneden çıktıktan sonra eve gidip minik valizler hazırlamış ve yola çıkmıştık. Mete'ye gelmesi konusunda çok ısrar etmiştim ama sonra dinlenmesi gerektiğini söyleyerek gelmeyi reddedince ısrar etmeyi bırakmıştım.

"Şöyle ki bunu bir baby shower gibi düşün. Bizim çiftliğe gidip orada hazırlık yapacağız. Uzak yakın tüm akrabalarımızı ve tanıdıklarımızı çağırıp bu mutlu günümüzde yanımızda olmalarını isteyeceğiz." dedi Poyraz abim.

"Anladım." dedim. 

"Aslı?" dedi Ayaz abim.

"Hım?" dedim.

"Neye canın sıkkın gibi duruyorsun?" dedi.

"Aklım Mete de kaldı sanırım. İyi gibi duruyor. Yaraları da iyileşti yavaştan ama evden hiç çıkmıyor." dedi sıkıntıyla.

"Yaşadıkları onun için ağır şeylerdi meleğim. Bırak biraz kendini toparlasın. Eminim sonra düzelecektir." dedi Ayaz abim.

"Umarım." dedim. 

"Pışt güzellik?" diyen Erim ile ona döndüm. 

"Hayırdır?" dedim.

"Birkaç ay önce bir şey sözü vermiştim sana hatırlıyor musun?" dedi.

"Yoksa..." dedim anlamış gibi.

"Evet. Hazırlıklı ol. Bir hafta sonra seni kaçıracağım. Babandan izni kaptım bile. Abinlerden ise yola çıktığımızda izin alacağım." dedi fısıltıyla.

"Manyaksın sen. Nasıl olacak o? Ülke değiştireceğiz ama haberleri olmadan öyle mi?" dedim.

"Evet. Biraz yaramazlık ikimize de çok iyi gelecek güven bana." dedi gülerek.

"Ne fısıldaşıyorsunuz siz?" dedi Araz abim.

"Hiç." dedik aynı anda i'yi uzatarak. Sonra birbirimize bakarak güldük. 

"Öyle olsun." dedi. 

"Vah vah görüyor musun ikizim bu hain, çıyan kuzenimiz Aslı şu suratsız Erim'e bizi sattı. Hiç umursamıyor bile bizi. Tüh yazıklar olsun." dedi Dengiz.

"Görüyorum ikizim ama görmez olaydım." dedi Deniz.

"Hah kıskanın." dedi ve beni kendine çekip yanağıma bir öpücük bırakırken. Güldüm ve bende onu öptüm. Sonra yerimden kalkıp karşımda oturan ikiliyi öptüm. 

"Kıskanmayın boşuna. Sizi de çok seviyorum ve hala gitmemiz gereken Galatasaray maçını unutmadım." dedim gülerek. Sonra yerime geçtim ve kemerimi bağladım. Çünkü uçağın iniş yapacağına dair anons yapılmıştı.

Uçak iniş yaptıktan sonra arabaya binmiş ve çiftliğe doğru gitmeye başlamıştık. Tam o sırada telefonuma bir bildirim geldi. Biri bana mesaj göndermişti. Atan kişiye baktığımda @esilateş isimli bir hesap olduğunu gördüm. Mesajı okumaya başladım. 

@esilateş : Aslı merhaba.

Siz: Merhaba?

@esilateş : Geçen gün alışveriş merkezinde tanışmıştık. Hatırladın mı?