ÖZ AİLEM

8. BÖLÜM (ANLATACAĞIZ)

(Multimedya: Aslı)

MEHMET ATABEYLİ

Yıllar sonra kızımın yaşadığını öğrendim. Öğrendiğim ilk andan beri kızıma kavuşmak için gün sayıyordum. Bir kızım olması en büyük isteklerimden biriydi. O sadece benim isteğim değildi. Tüm Atabeyli ailesinin isteğiydi çünkü o doğan ilk Atabeyli kızıydı.  Dedemler 4 erkek kardeşmiş , babamlar 5 erkek kardeşmiş ve benimde 2 erkek kardeşim vardı. En küçük kardeşim Güney'in 2 oğlu, ondan bir büyük kardeşim Kuzey'in 3 oğlu vardı. Benim de 5 oğlum vardı ama artık bir kızım vardı.

Ondan haberim olduğu ilk gün gerçekten yeniden doğduğumu hissetmiştim. Onu uzaktan da olsa ilk gördüğümde ise tekrardan yaşadığımı hissetmiştim. Kız babası olmak bambaşka bir duyguydu ve bu duygum hala ilk doğduğu gün gibi tazeydi. Şimdi ise solanda Demet ile oturmuş kızımdan gizli çekilen fotoğraflarına bakıyorduk. Her fotoğrafta biraz daha kıskanıyordum kızımı çünkü o bir melek kadar saf güzel ve temizdi. 

Ne kadar bizi istememesinden korksam da onun ailesi bizdik ve eminim o da öğrendikten sonra bizi sevecekti bizim onu sevdiğimiz gibi.

DEMET ATABEYLİ

Ah kızım! Sen ne güzel bir kızsın. Seni ne kadar bekledim bilsen. İçten içe senin hep yaşadığına inanmıştım ya da bir umut beklemiştim. Beklemelerim sonuç vermişti ve sen yaşıyordu. Seni ilk kez kucağıma aldığımda yeniden anne olduğumu hissetmiştim ama bu sefer biraz daha farklıydı çünkü bu kez bir kız annesiydim. 

Kızım doğana kadar hep onunla yapacağımız şeyleri hayal etmiştim. Alışverişe gidip Mehmet'i çıldırttığımızı, beraber mutfağa girip yemek yaptığımızı ve daha niceleri. Ama olmamıştı yapamamıştık hiçbirini ama hiç olmamasındansa geç olmasını tercih ederim. Eminim o günleri de göreceğiz. 

Mehmet ile biriciğimin fotoğraflarına bakarken aniden kapı çaldı. Oğullarımın bu saatte gelmeyeceğini biliyordum ama sonra evin yardımcılarından biri kapıya baktı ve elinde bir zarfla geri döndü.

''Efendim kargo size bu zarfı getirmiş.''

''Tamam sen bana ver.'' dedi Mehmet.

Zarfı açıp okuduktan sonra yüzü sinirli bir hal aldı. Hemen gidip zarfı alıp okumaya başladım.

''Kızının erkek çocuk istediğin gerekçesiyle onu terk ettiğini düşünmesini istemiyorsan elini çabuk tut Mehmet Atabeyli . . .''

Kim, nasıl böyle bir şeye cesaret edebildi?

Mehmet'e baktığımda ne yapacağımızı düşünüyor gibi duruyordu. Ben de bunu teyit etmek istercesine sordum.

''Ne yapacağız?''

''Bu kadar şeyi bilenlerin şakası yoktur. O yüzden yapmamız gereken şeyi yapıp Aslı'ya her şeyi anlatacağız ve onu alıp birbirimize kavuşacağız.''

Dediği şeyle dolu gözlerime tezat olarak gülümsedim. Geliyoruz kızım. Kavuşmamıza az kaldı.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Evet yeni bir bölümle karşınızdayım. Biliyorum biraz kısa oldu ama geçiş bölümü olduğu için.

Eğer yetiştirirsem gece bir bölüm daha atacağım.

Umarım beğenirsiniz.

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın canlar.

Mutlu ve en önemlisi sağlıklı kalın.