CHAPTER 17 - DISTANCE MATTERS

112 6 0
                                    

NAPANGITI ang receptionist. Sinunod ang sinabi ko dahil hindi na umapela ang isa.

Pagkalingon ko sa kanya ay may kakaibang titig, kahit may pagitang salamin ay...

Kumabog ang puso dahil doon.

Binawi ko agad, at sa mahinang boses ay sinabi, "This is security measure, do not think otherwise."

"You gave me an idea, why not?"

"Gross," agad kong sabi.

Umarko ang mga labi. "Do not raise your hope, you are not my type actually," nang may mapanuring titig mula ulo hanggang baba.

Napangisi ako dahil doon. "Oh, you like girls with long legs, right? With a short skirt and the nauseous smell of perfume," ipinakita iyon ng mukha ko. "I am not raising my hope but rather, disgusted to your kind."

Ang kaninang galit ay tuluyan nawala ngayon. "Girls? Women are like that, speaking like you hated it but it's the opposite, right?" Ang balik nito.

"No, do no speculate women by your experiences, pervert old man," at binigyan ko siya ng masamang tingin.

"We will see, Ms. Bossy."

Bossy? "I am just protecting you from your immature decision."

"And you are just my bodyguard who should be my bulletproof whatever comes our way."

"Nonsense," nang may galit kong tono.

"That is not nonsense. I heard about your reputation, now I know, you truly do not listen to your superior."

"Then why did you get my service?"

"That's my remorse now. Should I end it right now?"

"Do you want me to leave your side right now?" Hamon ko.

"If you do, I can manage well," hamon din nito.

Tinanggap ko ang card key na gusto sana ibigay kanina pa ng receptionist, nag-aalangan sumingit.

"I am sorry. I will not boss you anymore." Pinagdiinan ang mga sinabi pa lamang. "Let me end the contract before I leave." Ang plano ng grupo ang mahalaga ngayon kaysa sa damdamin mayroon sa loob.

Kailangan pigilan.

"That contract will be put to garbage if you step another toe on the line, remember that," sa banta at masamang titig.

"Yes, sir." Kahit gusto ng tapusin ang lahat.

Kasunod akong naglakad isang hakbang sa likod niya, habang ang paningin ay sa paligid. Pagkapasok sa elevator ay saka tumawag sa dress shop service para mahatid ng mga panibagong damit. Ang gawain kapag sa ganitong hindi inaasahang sitwasyon.

Tinitigan ko ang katabi at sinabi ang sukat nito ayon sa tantiya ng katawan. Pagkalabas sa fifth floor, sa hallway para hanapin ang door number ay napansin ang mabagal na paglalakad ni Ben, habang ang mga mata nito ay blanko at...

"Why do your footsteps have no sound?" At tumigil sa paglakad at humarap.

Sinabi ko ang obvious, "Carpeted ang floor kaya walang--"

"Your footsteps are trained like those of assassins. Normal bodyguards like you cannot do it unless you were trained like hell."

Binalewala ko ulit. "Ah, I am serious during training days. It's in my records, did you not study it?"

Matagal nakatitig, inaalisa kung nagsasabi ako ng totoo kaya ipinakita ko ang katotohanan sa malayang pagtitig ko pabalik sa kanya. Ang mga mata sa likod ng salamin ay tumanim sa memorya, ang hugis at kulay at bawat detalyeng iyon.

BOOK 4 - Not Touchableजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें