TWIX // h.s

PART 33: Harry Domuz Styles

“Eğer gerçekten böyle söylediyse seni gerçekten kıskanmış olmalı.” Taylor elimdeki kutu dondurmadan bir kaşık daha alırken aklına gelen en mantıklı şeyi söylemişti. Ona ‘Sen ciddi misin?’ bakışlarımdan birini göndersem de bana boş gözlerle bakmaya devam etti.

“Kız haklı. Böyle kaba davranmasını başka bir şekilde açıklayamayız.” Şaşkın bakışlarımı Charlotta’a gönderdim. Ciddi ciddi bizimle salonda oturmuş ilişkim hakkında yorum mu yapıyordu? Bana kibirli bakışlarından bir tane gönderdiğinde önümdeki karamelli dondurmadan koca bir kaşık daha aldım.

“Bak –HayatımBoktanÇukurundanOlduğuİçinDepresyondayım tavırlarını bırakmanın vakti geldi de geçiyor bile. Bir şey düşünmen gerekirken o bol kalorili şeyi yiyip duruyorsun.” Charlotta elimdeki kutuya dünyanın en iğrenç şeyiymiş gibi baktı.

“Bana şaka yaptığını söyle. Burada dondurmadan bahsediyoruz!” Ona dünyanın en çılgın şeyini söylemiş gibi baktım ki aslında pek yanlış da sayılmazdı. Dondurmadan nefret ettiğini ima etmişti ve bence ona ne söylense hakkediyordu.

“Ne yapmayı düşünüyorsun? Harry için işinden vazgeçemezsin Gabriela.” Taylor ağlamaklı bir ses çıkardı.

“Ne yapacağımı bilmiyorum. O kadar çaresizim ki.” Elimdeki dondurmayı sehpanın üzerine bırakıp Taylor’a döndüm. Birazdan ağlayacaktım sanırım. Charlotta bezgin bir ses çıkardı.

“Onu çok seviyorum. Bu… nasıl oldu bilmiyorum Tay. Ama onu her şeyden çok seviyorum.” Taylor bana sarıldı. Hıçkırık sesiyle birbirimizden ayrıldığımızda ellerimle ağlayıp ağlamadığımı kontrol etmek için gözlerimi ovuşturdum. Ağlamadığımı anladığımda garip bakışlarımı Taylor’a yönelttim. Hayır, o da ağlamıyordu. Öyleyse bu hıçkırık sesleri kimden-

“Neden ağlıyorsun Charlotta?” Taylor yanımdan kalkarak Charlotta’ın yanına gitti ve üzgünce ona sarıldı. Taylor’a çoğu şeyi anlatmıştım. Tek bilmediği şey babamın Charlotta’a zorla sahip olduğuydu. Tanrı aşkına?! Söylesenize bunu ona nasıl söyleyebilirim ki? Utanç verici. Ah.

“Bu karnımdaki şey beklenmedik şeyler yapmama sebep oluyor!” Charlotta sonunda isyan ettiğinde ona acıdığımı hissettim. Evet, bana kötü şeyler yapmıştı fakat kin tutmayı beceremeyen bir yapım vardı.

“Onu gerçekten istiyor musun?” Yaşlı gözlerini bana çevirdi.

“Ben…onu sevmekten başka çarem yok.” Kafamı salladım ve rahatsız olacağını düşünerek bakışlarımı üzerinden çektiğimde mırıldanışı beni şok etti.

“Beni kabul ettiğin için teşekkür ederim Gabriela.”

Pekala, bugün çok beklenmedik şeylerle doluydu.

***

İçimden fışkıran kötü hislere Shane’in bakışları da dahil olmuştu. Bana doğru yürüdüğünde beynim arkanı dön ve yürümeye devam et! Diye çığırıyordu. Fakat bedenimin mantığımı dinlediği şüpheliydi. Yanıma ulaştığında bakışlarına karşılık verdim.

“Her şey için üzgünüm Ella. Ama düzeltmek için uğraşıyorum.” Kaşlarımı çattım.

“Uğraşıyor musun? Neden?” Bana doğru bir adım daha attığında geri çekilmek üzereydim ki, belimden tutarak buna engel oldu. Gözleri bana bak diye bağırıyordu sanki ki gözlerimi gözlerine diktim. Beni pişmanlık dolu gözler karşıladı. Uzun bir aradan sonra onu böyle görmek beni parçaladı. Göz pınarlarım işlevlerini yerine getirmek için hazırda bekliyorlardı, bundan emindim. Yine de buna izin vermeyecektim. Bu sefer değil.