Loving the Demon

50 - Broken Soul

I didn't know how or why did I came here but all I know is I'm now standing in front of King and Kuya Dave's Group House.

The sun is no longer shining, it's only the moon who's giving me a light to see.

I've been walking for like forever but I'm finally here to my destination.

Standing straight in front of their door... still hurt and confused.  Still the stupid me who's hoping... who's hoping that what Shin told us is all a lie... even though deep inside I know... I know that something's wrong.

Kumatok na ako ng ilang beses... mahina lamang ang mga iyon kaya walang bumukas pero ng sa pangalawang pagkakataon ay sobrang lakas ko ng kinatok ang pintuan nila.

I knocked so fucking hard that I can't feel my fist anymore. 

I knocked like King is the door and I'm punching him for hurting me so fucking much... for being an asshole and acting like I'm invisible.

Nang biglang bumukas ang pinto ay halos mahulog ako sa lalaking na'sa harap ko... he's one of the five member of King's group but I don't know his name...he surely look like he has seen a ghost when he saw me.

Peke ko itong nginitian.

Am I that ruined?

Ganoon na ba nakakatakot ang itsura ko ngayon matapos ang pagkadapa-dapa ko sa kalsada at ilang oras kong pagiyak makapunta lang dito?

I wonder kung kumakalat na kaya sa buong school iyong ginawa kong parang baliw na umiiyak habang naglalakad makarating lang dito?

I smiled again at the boy standing in front of me but he just look behind him. Hindi katagalan ay lumabas naman sa likod niya si Kuya Dave. Halata ang gulat sa mukha nito at mabilis akong hinawakan sa balikat.

"Fuck." Mura nito at hinila ako papunta kung saan... hindi ko alam kung saan ako nito dinala at wala rin akong paki basta kalaunan ay nakita ko na lamang ang sarili kong nakaupo sa isang malambot na sofa.

Is it a sofa or just a chair? I'm not sure...I don't know... I don't care... I just want to see King. 

That's all I want.

"What happened?" Agad na tanong nito nang ilapit niya sa'kin ang mukha niya at ayusin nang kaunti ang damit kong sobrang gulo at dumi. "Makota?"

Umiling ako at napasimangot.

Bakit ba nila ako tinatanong niyan?

Bakit ako?

Wala naman akong ginawa 'a?

Bakit hindi nila tanungin si King?

Bakit hindi nila tanungin iyong tarantadong iyon kung anong ginawa ko... kung anong nangyari at sinasaktan niya ako ngayon ng ganito kalala?

Why can't they ask King how can he be so cruel?

Ano bang ginawa ko? Minahal ko lang naman siya 'diba? Pinagkatiwalaan ko lang naman siya 'diba? Akala ko lang naman siya ang magliligtas sa'kin sa nakaraan kong puno ng sakit pero bakit ganoon? Bakit... bakit mas lalo niya pa akong sinisira?

I thousht he's my hero?

What happened?

Mabilis akong niyakap ni Kuya nanng maramdaman ko ang mga luha kong muling tumutulo.

Bakit ba ito tulo ng tulo?

Bakit ba walang katapusan iyong mga luha ko?

Hindi pa ba iyon natapos no'ng namatay si Nanay Lorna?