Uraz odanın içinde volta atarken Efsun'un son söylediği şey kulaklarında uğultu yapmıştı.
"Benim tipim değilsin, sarışınlardan hoşlanıyorum ben."
Bu iş artık bitmeliydi. Efsun'u kendi zindanından çıkartacaktı. Aslında bir nevi kendini kurtarmaktı. İçten içe bağlanmıştı yanındaki bu kadına , daha ilk gün cama vuran yansımasından lanet etmişti kendine. Şimdi kalbi hüküm süremezdi izin veremezdi kalbinin yenilmesine bu kadar çabalamışken kalbinin yenilmesine izin vermeyecekti. Uraz bu saçma sapan kalp sızısına teslim olmayacaktı.
🕸🕸🕸
Efsun televizyonun karşısında kanalları tek tek turlarken Uraz aşağı indi. Yüzü yine meymenetsizdi.
"Hadi hazırlan çıkıyoruz."
Yüzü yüzüne değmeden konuşmuştu, Efsun ayaklarını bağdaştan kurtarıp yukarı çıktı .
Üstüne günlerdir giydiği kıyafeti giyindi tek fark vardı her sabah kalktığında yıkanmış ve ütülenmiş oluyorlardı. Efsun saçlarını yukarıdan topuz yapıp siyah dar paça siyah pantolonuyla üzerine siyah boğazlı kazağını giyindi. Çantasını alıp sıktığı parfümü elinden alıp konsola bıraktı, nasılsa geri dönecekti. Aşağı indiğinde kapının açık olduğunu farketti. Kapıdan dışarı çıktığında Uraz'ın arabaya doğru gittiğini gördü. Arabanın yanında duran siyah giyimli adama bir şeyler söyledikten sonra adam arabanın anahtarını uzattı Uraz'a . Uraz arabaya binmeden yetişmişti ona. Uraz yan koltuğa oturan kadına yandan bakış atıp kemerini bağladı. Yarı yola kadar hiç konuşmadı ikisi de.
"Önce mekana gidelim."
"Ben gelmeseydim keşke."
Uraz gözleri kısık bir şekilde önündeki yola bakıyordu. Efsun, kafasını cama yaslayıp önündeki yolu izledi. Tam tamına 2 haftadır bu adamla birlikteydi. Arabanın yavaşlamasından mekana geldiklerini anlaması kısa sürmedi. Uraz , el frenini çekip Efsun'a baktı.
"Aşağı in "
Efsun peşin sıra onu takip ediyordu, mekana girdiklerinde Uraz uzanıp Efsun'un elini tuttu. Efsun anın etkisiyle başını kaldırıp gözlerine baktı, hiç bir dokunma olmamıştı; saydam yüzeyseldi bakışı. Elini çekmek istese de sadece sıktığı eli avucunun içinde çığlıklar atıyordu. Efsun genç kızlığından beri hiç sevmezdi bu ortamları bar yerine doğru gidip ortadaki taburelerden birine oturdu.
"Selçuk meyve suyu ver." eliyle Efsun'u işaret etti. Efsun karşı çıkmayacaktı; çünkü içmeyi hiç beceremezdi . Efsun, bir kere içtiğinde Cem'in üstüne kustuğu gün geldi aklına, istemsizce dudakları yukarı kaydı; keşke yüzüne kussaydı.
"Şu gülümsemeni kes!"
Kulağının arkasındaki ses, tüylerini diken diken etmişti. Bu adam tam bir psikopattı.
"Sana ne! "
"Kes dedim o kadar! "
Hızla Efsun'un yanından ayrılıp bardan çıktı. Efsun oturduğu taburenin üstünden ortamı izliyordu ve içip kendini kaybetmiş insanlara, erkeklere kur yapan kızlar midesini bulandırmıştı. Tam meyve suyundan bir yudum almıştı ki yanına biri gelip oturdu,
"Buraya göre çok masumsun."
Efsun adamın yüzüne bakıp ellerinin arasındaki bardağı masanın üzerinde döndürmeye başladı.
" Hadi naz yapma, istediğin her ne ise bende fazlasıyla var."
Adam tek hamlede Efsun'un elindeki bardağı alıp dudaklarına götürdü,
"Şaka gibi meyve suyu bu. " kahkaha atışı gürültünün içinde kulakları parçalayan tondaydı, itici ve sevimsiz.
"Lütfen gider misiniz ?"
Adam , Efsun'un kolundan tutup kendine doğru çekti. "Biraz eğlenelim ne dersin?" o sırada Efsun tokadı yapıştırdı adamın yüzüne.
" Sakın dokunma bana!"
"Lan sen kime tokat atıyorsun."
Adam , elini kaldırıp Efsun'a tokat atacağı sırada biri adamın elini yukarıda yakalamıştı. Efsun şok içinde etrafına bakınırken tanıdık sima gözlerini ona dikmesini sağlamıştı.
"Efsun burada bekle!"
Sesi ilk defa bu kadar öldüresiye çıkmıştı. Uraz adamın yakasına yapıştığı sırada , adamın yakasından tutup sarsmaya başladı.
"Sen kime dokunuyorsun it! "
"Sana ne ? "
"Ne demek sana ne lan , benim kadınıma kimse dokunamaz!" dilinden dökülen kelimeler gerçek olmasa da dökülmüştü iste , korumalar gelip adamı yaka paça çıkarttılar.
Benim kadınım demişti. Benlik vardı, sahiplenme, aşk var mıydı bilemem ama sevgiye dair her şey vardı.
"Bir şey yaptı mı sana?" sesindeki endişe ben burdayım diye bağırıyordu. Uraz, Efsun'un kolunu tutup kendine doğru çekti.
Efsun başını iki yana olumsuz anlamda salladı. Mete yanına gelip sarıldığı sırada Uraz'ın bakışları öfkeliydi bir Efsun'a bide Mete'ye bakıyordu.
"Mete ben Efsun'u bırakıp geleceğim."
" Sen çık Gundi, zaten saat geç oldu "
Mete, Efsun'a dönerek devam etti " Dikkat et kendine kelebek."
"Hadi Efsun."
Efsun Mete 'ye baktı, yine yumuşacık bakışları üzerine kitlenmişti. Efsun uzanıp sarıldı ona, içinde hiç bir art niyet olmadan. Kapıdan çıkan Uraz , Efsun'un Mete den ayrılıp onun çıktığı yöne doğru gitmesi için avaz avaz bağırıyordu bakışlarıyla. Efsun sakince gürültülü ortamdan çıkıp etrafına bakındı, bir odanın kapısı açıktı ve Uraz masanın üzerinden bir şeyler aldı . İçeri girmeden dışarıdan onu izledi. Tam o sırada kolunu sıyırıp bir kadın odanın içine girdi, sarışın uzun boylu kırmızı dudaklarını ön plana çıkartmış sahte bir gülümseme takmıştı en kışkırtıcısından.
"Nerelerdesin sen? "
Uraz arkasını döndüğünde , koluna dokunan kadın bir anda dudaklarını hakimiyet altına aldı, Efsun sadece olanları şaşkınlıkla izliyordu. Uraz kendini çekip önce Efsun'a sonrada tekrar önündeki kadına döndü.
"Tuğçe!"
"Uraz , seni çok özledim."
"Şimdi sırası değil Tuğçe , "
Kız şaşırsa da bozuntuya vermedi, yan bakış atıp Efsun'a döndü,
"Bu kim ? Yeni çalışanlarından biri mi?"
Uraz hiç bir şey demeden ona baktı. " Olgun seni evine bıraksın."
"Yapma Uraz, beni bıraktığından beri kendime gelemiyorum , "
"Tuğçe !" Sesi kükrerken , karşısındaki kadın adeta buza dönmüştü.
"Seni özledim, seni istiyorum." dedi kadın hırçınca.
Bu ne klişeleşmiş bir kelimeydi ? Kız bayağlıkta ön sıradaydı. Efsun başını sallayıp bir kaç adım geriye gitti daha fazla iğrenç görüntülerini görmek istemiyordu. Peki niye gözleri acımaya başlamıştı ki, kadın onun sevgilisiydi belki. Öperdi de sarılırdı da . Peki sevgilisi varsa Efsun'a nasıl dokunabiliyordu. Az önce o adama benim kadınım demişti. Ne demekti bu? Titreyen bedenine elindeki çantayı sıkı sıkı bastırdı, öfkeydi bu içinde hissettiği şey ;başka bir şey değil!
Efsun kapının önüne kadar gidip hiç kıpırdamadan Uraz'ı beklemeye başladı. İçindeki her ne ise onu sonlandırmalıydı. Uraz onun sevebileceği bir adam değildi.
Arkadan gelen ayak sesleri Efsun'un yanında durdu, yüzüne hiç bakmadı. Bakmakta istemiyordu, bu kezde Uraz bakışlarını mühürlemişti Efsun'a bir suçlu gibi. Arabaya bindiklerinde Uraz kendince Efsun'a açıklama yapmak istedi.
"Benim sevgilim değil"
Efsun Uraz'ın sessizliği bozuşuna anlam veremedi. Bütün gün, adam akıllı yüzüne bile bakmamıştı.
"Kim?"
"O gördüğün kadın, Tuğçe"
Efsun sinirle dudağının içini ısırdı. Uraz açıklama yapmak zorunda değildi hele , hele de Efsun bilmek zorunda hiç değildi.
"Bana ne!"
"Ne demek sana ne?"
"Bana ne Uraz! Kimse kim! İster sevgilin ister karın bana ne!!!"
Efsun sinirle kalbi ile dudakları arasındakini Uraz'ın avuçlarının içine bıraktı.Efsun Uraz'ın onu umutlandırmasını istemiyordu.Efsun sevmek istemiyordu ama biliyordu karşısındaki bu adamın çekimine doğru sürükleniyordu.Uraz bir anda arabayı sağa çekti. El frenini sertçe avuçlarının içine alıp tek hamlede yukarı kaldırdı. Efsuna bakarak kaşlarını çattı.
"Açıklama yapmak zorunda değilim!"
"Evet değilsin,Uraz"
Efsun başını yana çevirdi. Sakince arabanın çalışmasını bekledi, ama hala Uraz kıpırdamadan aynı şekilde ona bakıyordu.
"Ben kimseyi sevmedim bu zamana kadar"
Yapma bunu Uraz, yapma... Efsun'un kalbine kelebekleri savurma.Çok küçükler ölürler...
"Aşık olmadın mı hiç?"
Efsun bunu merak ediyordu.Çünkü o da kimseyi sevmemişti.Sevmek öyle sıradan olamazdı Efsun için.Aşık olmak istiyordu. Peki aşk neydi?
"Hayır olmadım."
Efsun sustu, bende olmadım diyemedi. Efsun çığlık atarcasına bağırmak istiyordu duyduğu itirafa karşı. Uraz'ın Ona Aşık olacağını bilse Uraz'ın kalbini defalarca öperdi. Aşksa bu ...
Efsun Uraz'a aşık oluyordu.
Efsun sustu, Uraz da sustu. Az önce aşık olmadım diyen adam birazdan günlerdir evini dolduran o kadından vazgeçecekti.
İkiside geldikleri yere kadar hiç konuşmadılar. Uraz arabayı durdurduğunda burası tanıdık gelmişti Efsun'a .
......burası Efsun'un evinin önüydü. Uzun zamandan sonra kaldırıp başını ona baktı.
"Geldik." dedi Uraz sessizliğin içinde.
"Ama Burası benim evim ."
"Özgürsün artık."
Efsun gülümsedi , içi buruktu . Bitmişti işte esaret hayatı. Arabadan indiler , Uraz bagajı açıp Efsun'a baktı.
"Hiçbir şey almadın mı yanına?"
"Be..n geri döneceğim diye hiçbir şeyi almadım."
"Anladım, tamam "
Uraz son kez kadının gözlerinin içine baktı. Çoktan buğulanmışlardı, sevinmemiş aksine hüzünelenmişlerdi. Efsun başını önüne eğerek yanından geçti. Hiç bir sözcük Efsun'u tamamlayamazdı.
"Artık özgürsün."
Efsun , Uraz'n yüzüne baktı bakışları anlamsızlığını yitirmiş gibiydi. Arkasını döndü kapıya doğru yavaş yavaş merdivenlerden yukarı çıktı , son kez arkasını dönüp derin bir nefes aldı Efsun.
"Kitaplarım kaldı." dedi başka diyecek bir şey bulamamıştı ki o an. Gitme diyemez, beni de al diyemezdi.
"Tamam ben göndertirim onları."
Efsun hafifçe gülümsedi. Uraz ise hiç gülmeden uzun uzun kadına baktı. Arabaya binip asfalta iz bırakırcasına gaz'a bastı. Efsun eve çıkıp kapıyı açtı, evinin kokusunu içine çekti. Özlemişti bu kokuyu. Uzun uzun izledi evi, günlerdir uzaktı evinden. Hemen üstündekileri çıkartıp duşa girdi. Yatağa başını koydu , uyuyamaması tam bir saçmalıktı, gözlerini kapattığında bedeni onun sıcak bedeniyle buluşurken anılar beynini zorluyordu . Kokusunu hissetmek istedi bedeni . Bu çok saçmaydı. Zorla da olsa uyumaya çalışmak buydu en sonunda direnen bedeni yenik düşmüştü . Efsun sabah kapının vurulmasıyla yataktan sıçradı , kimdi sabahın 7'sinde bu sertlikte vuran . Yataktan kalkıp kapıyı açtığında beyni uyuşmuş gibi karşısındaki adama baktı. İstemsizce titreyen bedeni küfürler yağdırıyordu her şeye , herkese...
Derin bir soluk aldı....
"Cem!"
Uraz frene hiç ayağı gitmeden evin yolunu bulmuştu. Bu iç sıkıntısının anlamı yoktu. Eve gelir gelmez soluğu Efsun'un günlerdir kaldığı odada aldı. Efsundan izler vardı. Yarı çaplı gülümsedi. Nereye baksa Efsun'dan bir vardı. Aynanın önündeki; parfüm şişesi, kalem ve kağıtlar ,tuvaletteki diş fırçası, konsolun üzerindeki su şişesi her şey Efsun'a aitti. Gece yastığa yattığında Efsun'un kokusu buram buram yanındaydı. iyi mi yapmıştı oda bilmiyordu. Sabah kalkıp giyindiği sırada konsolun üzerindeki parfümü gördü tekrardan bu kez elleri titreyerek eline alıp kokladı. Yetmedi o çektiği koku, bir kez daha nefesini doldurdu o kokuyla , yatağın yanındaki konsolda duran kitapları aldığında beyaz bir kağıdın üzerine çizilmiş bir şeyler vardı. Uraz kağıt parçasını eline aldığında bir çift simsiyah gözlerin çizili olduğunu gördü, daha dikkatli baktığında onun gözleri olduğunu fark etti, çarpıkça gülümsedi bu kez yüreği de gülüyordu. Hızla poşete kitapları doldurup Efsun'un evinin yolunu tuttu.
"Hataydı "
Kendine itirafı çok ta geç olmamıştı. Uraz o gece uyuyamamış sabahı zor etmişti. Efsunsuz olamazdı, artık oda biliyordu. Eve vardığında kapının açık olduğunu fark etti, içeriye doğru bir adım attı.
"Efsun?"
Ama ses gelmemişti, kafasını hafifçe kapıdan içeriye doğru soktu girişteki vazonun kırılmış olduğunu gördü bir adım daha attı, salonda da birkaç şey kırılıp yerle bir olmuştu. Salonun ortasına geldiğinde ters bir şeylerin olduğunu hissetti. Hemen Efsun'un odasına girdi kapı kırıktı. Lanet olsun bunu niye düşünmemişti. Hemen cebinden telefonu çıkartıp Mete'yi aradı.
"Mete bana hemen Cem belasını bul."
"Noldu oğlum?"
"Sorma bir şey bana hemen o ibneyi bul , Efsun yok !"
Elindeki kitapları evin bir köşesine fırlattı. Eve dağılan kitaplar değil, Uraz'ın çaresizliğiydi.
"Ulan Özgürsün dedim özgür!!"
Uraz kendi kendine hem söyleniyor hemde kendine olan itiraflarını ardı ardına yapıyordu. Bazen insan içinde tuttuklarını ne kalbine ne de aklına fısıldıyordu. İşte Uraz da bunu yapıyordu.
"benden git demedim"
sesindeki hiddet duvarlarda yankılanıyordu. Uraz çaresizliği iliklerine kadar yaşıyordu.
🍁🍁🍁🍁