Efsun ellerini usulca iki yana bıraktı. Boşluğa düşercesine hissetti avuçlarındaki sıcaklığı.
Arkasını dönmeden kapının kapanışını bekledi. Ayakları daha fazla taşıyamadı vücudunu. Yerle buluştuğunda elleri yumruk olup yeri talan etti, ağladı çok ağladı öyle bir kuyuya girmişti ki onu o toprağa gömecek olan da oradan çıkaracak olanda Uraz'dı.
Sakinleşince üzerindeki taytı da bacaklarından aşağı sıyırdı. Küvetin içini suyla doldurup kendini sıcak suyun huzuruna bıraktı. İçine çilekli duş jelini sıktı. Ne kadar zamandır buradaydı bilmiyordu çalan telefon ağlamaktan şişmiş olan gözlerini açmasına sebep oldu. Israrla çalan telefon banyodan çıkması için avaz avaz bağırıyordu. Havluyu üzerine alıp bu kez yavaşça çıktı banyodan. Arayan Cem'di. Elindeki telefonu koltuğa fırlattı ve bir daha oradan almadı.
Sabah işe giderken telefonu eline aldığında şarjının bittiğini fark etti. Telefonu eline alıp evden çıktı. Hayatı alt üst olmuştu 3 günde. Artık babasıyla her şeyi konuşmanın vakti gelmişti.
İş yerine gittiğinde doğruca odasına çıkıp telefonu şarja taktı. Tekrar kahve almak için aşağıya indiğinde kapının dışında siyah takım elbiseli birini fark etti. Bu adam Uraz denen pisliğin adamıydı. Tam yanına gidecekken kapıdan içeri Cem girdi. Suratı ifadesiz bir şekilde Efsun'a bakıyordu.
"Cem?" Soruyla karışık bir seslenişti onunkisi,
O duymamış gibi Efsun'un yanından geçip yukarı çıktı. Efsun derin bir nefes alıp eline iki kahve aldı ve Cem'in yanına yukardaki bulunan ofise doğru giderek ayağıyla ittirdiği hafif aralık olan kapıdan içeri girdi. Elindeki kahveyi Cem'in önüne koyarak diğerini de dudaklarına götürdü.
"Neyin var?" Efsun, Cem'in ona yönelttiği soruyu düşünmeye başlarken Cem'e kısa bir bakış atıp dudaklarındaki bardağı masaya indirdi. Dün akşamdan hatta Uraz denen adamdan bahsetmeli miydi bilmiyordu. Efsun bunlarla cebelleşirken Cem ayağa kalkıp masanın önünde durarak ellerini iki yana açıp ona doğru eğildi . Ani ve sert bir şekilde masaya vurdu. Efsun beklemediği için tiz bir çığlık koptu dudakları arasından .
"Lanet olsun zor bir şey sormadım. Birkaç gündür neler oluyor?"
"Hi..çbir şey..." Efsunun kekelemesi işleri daha çıkmaza sokuyordu.
"Yalan söyleme Efsun! Başka biri mi var hayatında?"
Cem'in gözlerindeki öfke her şeyi yerle bir edebilirdi şu an. Ona hiçbir şey söylemeyecekti. Belki de Uraz sadece tehdit etmişti Efsun'u kim bilir.
" Sadece yorgunum birkaç gündür Cem , başka bir sebep arama altında."
Cem çarpıkça gülümseyerek ellerini masadan kaldırdı. Efsun'un yanına doğru gelerek tam önünde durup yüzünü yüzüne doğru yaklaştırdığında nefesi Efsun'un burnunun ucundan dudaklarına değdi.
"Neden her sana yaklaştığımda kasılıyorsun o zaman ?"
"Ne saçmalıyorsun Cem? "
"Ne-den benim sana dokunmamı istemiyorsun ? "
"Cem lütfen, " söylediği şeylerde haklı olsa da şimdi onunla bunu tartışmayacaktı.
"Cem sonra konuşalım, şimdi çok sinirlisin ." tam ayağa kalkacakken Efsun'un omzundan tutup tekrar oturttu.
"Beni öp."
Efsun bunu beklemiyordu ne yapacağını bilemeden yüzüne baktı oradan da ellerine indirdi bakışlarını . Cem Efsun'un çenesinden tutup kendine doğru çevirterek zorla baktırdı.
"Yüzüme bak"
"Cem lütfen"
"Cem lütfen neeeee!!! beni şimdi öpeceksin! "
Cem Efsun'u hızla kolundan tutup ayağa kaldırdı. Dudaklarını dudaklarına yaklaştırdı. O an Efsun'un midesi allak bullak olurken babasının sözleri aklına geldi.
Cem iyi biriydi evet zamanla seversin demişti babası . Zorla sevebilir miydi bir insan diğerini? Yapamıyordu işte 2 sene olmuştu hâlâ Cem'i istemiyordu hiçbir hücresi. Efsun gözlerini kapatıp dudaklarını dudaklarına değdirip çekti . Efsun Cem'in kahkahasını duyduğunda sıktığı gözlerini açıp ona baktı.
"Dalga mı geçiyorsun kızım ilkokulda mıyız?"
"Cem."
"Ben şimdi sana gösteririm nasıl öpülür". Cem elleriyle Efsun'un yüzünü avuçlarken dudaklarını dudaklarına yapıştırdı. O kadar hırçınca öpüyordu ki Efsun'un hissettiği tek şey acı ve iğrenmesiydi. Kendisini ondan zorla çektiğinde hızla yüzüne tokat attı . Kafenin dışına çıkıp hızla yürümeye başladı bir yandan eliyle dudağını kazırcasına siliyordu bir yandan da gözlerinden süzülen yaşlara engel olamıyordu. Sahile doğru yürüdü hoş Cem gelseydi peşinden çoktan gelirdi. Önüne gelen herhangi bir tane banka oturdu yanında ne parası vardı ne başka bir şeyi öylece çıkmıştı kafeden kaçarcasına.
Kabus olmalıydı bu yaşadıkları Uraz derken bir de başına Cem çıkmıştı. Bunlar ne istiyordu Efsundan . Havanın kararmasıyla kaç saattir burada olduğunu fark etti . Üşümüştü hem de çok fazla bu da tüm vücudunun titremesine sebep olmuştu, oturduğu yerden kalkıp kafeye doğru yürümeye başladı.
İçi o kadar üşümüştü ki buna engel olamıyordu. Kafe sakin gözüküyordu çekinerek yukarı çıktığında odada Cem'i göremeyince rahatladı ilk işi montunu üstüne geçirmek oldu. Çantasını ve masada duran telefonunu eline alıp tekrar çıktı kafeden. İstikamet babasının iş yeriydi. Babasını aradı ama yine açmamıştı şu lanet telefonu her zaman telefonlarını açan adam 1 aydır hiçbir şekilde Efsun ile ilişki kurmuyordu.
Odanın kapısını çaldığında "gir" sesini duydu. İçeri girdiğinde Efsun'un gözleri kömür karası gözlerle karşılaştı. Bedeni yine titremeye başlamıştı..
Bakışlarını zorda olsa babasına çevirdi.
"Müsait miydin babacım?"
Faruk bey masadan kalkıp Efsun'un yanına geldi. Alnından öpüp sıkıca sardı kızını . Korkuyordu , güçlü elleri ilk defa titremişti Efsun'un ellerine dokunurken.
"Bebeğim bugün bir misafirim var konuşmamız gereken önemli şeyler var. Sen git ben seni arayacağım."
Efsun'un babasının sırtındaki el onu kapıya yönlendiriyordu. Arkasında duyduğu ses Efsun'un durmasını sağladı.
"Bizi tanıştırmayacak mısın Faruk bey?"
Babası kaşlarını çatarak Uraz' a baktı. "Kızım."
"Hadi Efsun çık kızım sen."
Efsun başıyla onaylayarak dışarı çıkacakken son kez Uraz 'a bakmak istedi ve istemsizce hafifçe gülümsedi.
"Efsunnnn güzel isim. Ben de Uraz memnun oldum."
Efsun derin bir iç çekip babasının yanağından öpüp çıktı odadan . Odadan çıktığı sırada Cem le karşılaştı karşılaşmak istemediği tek insan şu an oydu.
"Ooo tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanı olmalı. "
İlk defa bakışları yabancıdan farksızdı. Hiçbir şey demeden yanından geçecekken kolunu tuttu. Efsun kolunu sertçe çekmeye çalıştı Cem'in elleri arasından ama o kadar sıkı tutmuştu ki imkansızdı çekebilmesi . Gözlerini ona çevirip sinirle haykırdı.
"Ne istiyorsun? "
"Bundan sonra istediğim gibi davranacaksın Efsun."
"Nasıl olacakmış o ben senin kuklan değilim Cem!"
Yüzüne taktığı alaycı gülümseme yerini almıştı,
"Aynen öyle olacaksın. Çünkü 20 gün sonra evleniyoruz sevgili nişanlım "
Efsun'un tüm vücudu kaskatı kesildi. Canını acıtan kolundaki parmakları değildi , Cem'in bakışı ve hareketleriydi.
"Bu kararı beraber almamız gerekmiyor muydu?" Efsun son direnişlerini sergiliyordu şimdi.
"Yooo, sevgilim sana kalsa 2 sene daha nişanlı kalırdık. Ama merak etme ben hallettim"
Cem Elini arka cebine sokup bir kağıt parçası çıkarttı. Kağıdı açıp Efsun'a gösterdi. Bu evlilik için başvurduklarına dair bir belgeydi. Nasıl olurdu bu.
"Bu na..nasıl oldu?"
Cem elini Efsun'un yanağının üzerine getirip yavaşça dokundu,
"Kaçarken çantanı almayı unutmuşsun."
Kahretsin , gözlerini sımsıkı kapattı. Çantasını karıştırmıştı ondan habersiz , peki ya fotoğraf tabi ya fotoğrafı da her zaman babasında yedek olurdu. Onları da ondan almıştı.
"Ben istemiyorum."
Karşısında sırıtan adam şimdi öfkeden tıslıyordu.
"Sıkıyorsa evlenme"
"Bırak canımı acıtıyorsun."
Cem, Efsun'un kolunun üzerindeki elini daha hiddetle sıkmaya başladı. Bu ona gösterdiği küçük bir gözdağıydı. Arkadaki ses elini hafifletmesine sebep olmuştu.
"Bırak lan kızı!"
Cem sesin sahibine iğrenerek baktı. " İşine bak Uraz."
Kahretsin gelen Uraz'dı. Uraz, Efsunun kolundan tutup yavaşça kendine doğru çekti Efsun'u. Efsun ise yorgun gözlerle onları izliyordu. Efsun'un diğer kolu hala Cemdeydi.
"Benim sinirimi bozma , karşındaki bir kadın lan! "
Efsun'un evine gelip ahkam kesen adam şimdi centilmence ona sahip çıkıyordu.
"İstediğim gibi davranırım."
"Davranamazsın." artık Uraz'ında sesi sert çıkmaya başlamıştı.
"O benim nişanlım, 20 gün sonra evleniyoruz düğünümüze bekleriz Uraz efendi. "
Cem'in yüzüne yapıştırdığı iğreti gülümsemesi gövde gösterisinden başka bir şey değildi.
Uraz önce Cem'in elindeki kağıda oradan da Efsun'a baktı, Efsun başını yavaşça salladı. Sanki ona inandırmak zorundaymış gibi "istemiyorum" dedi.
Kendi dışında kimse duymamıştı Efsun'u . Uraz ani bir şekilde Efsun'u Cem'in elinin arasından çekti ve ona doğru sendeleyip göğsüne çarpmasına sebep oldu bu hareket. Artık Efsun'un gözleri olanlara direnemez haldeydi. "Ağlama. " dedi Uraz sessizce .
Bir daha Uraz'ın gözlerine bakamadan hızla çıktı iş yerinden . Arabaya binip hemen oradan uzaklaşmak istedi. Cem bir anda nasıl bu kadar kaba ve sert olabilmişti hâlâ aklı almıyordu. Düşündüğü bir başka şeyde aklı hâlâ Uraz'daydı. Uraz'ı orada Cem ile baş başa bırakmıştı, Yolda sağa çekip arabayı durdurdu daha fazla arabayı kullanmaya gücü yetmedi bedeninin titremesine engel olamıyordu. Başını direksiyona dayayıp hem titremesini hem de başının dönmesinin bitmesini beklemeye başladı.
Efsun öyle sessizliğin içindeydi ki cam'a vurulma sesiyle başını kaldırdığında kendinden geçmişti kısacık zaman diliminde . Cama vuran kişiyi gördü , bu Uraz'dı . Efsun camı açıp ona baktı kısık gözlerle.
"İyi misin?"
Başını olumsuz anlamında salladı Efsun konuşacak gücü yoktu. Uraz elini alnına değdirdi .
"Güzelim sen yanıyorsun..." Uraz'ın söylediği tek söz kulaklarında yankılandı..
"Güzelim...."