MIKAEL THAI ARRHENIUS
In my younger years, I remembered a girl who confessed her feelings to me. She wrote a love letter in a pink paper. I remembered how embarrassing it was.
"Jasper, hindi kita pinalaking ganyan!" I was disturbed by mom's raging voice. Hindi siya pinansin ng kapatid ko at dire-diretsyong lumabas ng pinto.
Napahawak si mom sa kanyang sentido at hinilot iyon. Nagmadali akong kumuha ng tubig at nilapitan siya.
"Thanks, anak." My mom smiled at me.
Sobrang ayaw ko kapag sinusuway ng mga kapatid ko ang mama namin. She may not be the perfect mom but I love her. Ano nanaman kaya ang problema ngayon?
"He refused to marry the girl." My mom told me, I can see the disappoinment in her eyes. "You know, I'm doing this for your futures, anak!"
I nodded before hugging her. My mom wants to arrange our marriage and I'm fine with that. Kung para sa kompanya iyon ay papayag ako, I can still file a divorce after a year or two. I just don't get why my brothers are not into it. Dahil ba hindi na sila magkakaibang babae? Napailing ako sa isipan na iyon.
After several years we decided to go back in the Philippines. My mom thought it would be easy for us to accept her proposals if we're going to marry a heiress or a businesswoman.
"What the fuck did you do, Lorcan?" I hissed at my younger brother.
Halatang wala itong pakialam sa kanyang ginawa. Sa kasal ba naman ni Cadence ay sinubukan ni Lorcan na halikan ito? Muntik pa magkagulo!
"I just want to greet her, man." Walang ganang sabi niya.
"Greet her?!" Ulit ko, "You almost kissed Cadence! Stop disrespecting Stan!"
"And you stop being mom!"
Napatigil ako sa mungkahi sa akin ni Lorcan. Akmang susugurin ko na siya para suntukin nang pigilan ako ni Jasper, ang pangalawa kong kapatid.
"I'll handle him. Go back to the party, malamang hinahanap na tayo nila Stan." Kalmadong wika niya.
Good thing is, our characteristics are well balanced. May isang sakit sa ulo, ako naman itong walang pasensya at itong si Jasper ang taga-awat kapag umiinit na ang usapan namin ni Lorcan.
Tumango ako. I fixed my coat before going back to the party. Nakita ko agad sila Cadence na kausap ang iilan niyang mga kaibigan. Si Stan agad ang nakapansin sa akin.
"Man!" Ani Stan, we did a fist bump.
"Ikaw ba ang mag-uuwi sa kanila, Mikael?" Ani Cadence.
Kumunot ang noo ko sa tinuran ni Cadence. What am I? A driver now?
"Yeah.."
Buti na lang at full tank ang kotse ko ngayon. Ilan ba ang ihahatid ko? Lima?
"Uhm, Cadence! Uuwi na pala akong mag-isa.. Siya na lang yung ihatid mo, Mikael. Ihahatid na pala ako ni Dan."
"What? Sabay na tayo.."
Tinignan ko ang dalawang babae. The chinita girl was referring to the morena one. At bakit parang may kakaiba sa pag-uusap nila?
"Hindi pwede, bawal ang tatlo sa motor."
The two girls are still arguing. Bakit kailangan nilang magtalo? Kung ayaw naman nilang ihatid ko sila...
"Hatid mo na si Aurora, Mikael.." Nanunuyang sabi sa akin ng pinsan ko.
I can now sense why they are all acting like that. Sino ba diyan sa dalawang yan at nang makilala ko ng husto? Really Mikael? Kailan ka pa naging si Lorcan?
"Alright. Let's go?" Yaya ko sa morenang babae.
K-Kahit huwag na...Pwede naman akong umuwi ng mag-isa." That girl's is really burning red right now.
Cute.
"No. Won't let a girl go home by herself. What's your name again?"
"Pa-Patricia..." Malungkot na sabi niya.
I thought you're Aurora?"
"Kung anong gusto mong itawag sa akin, Aurora or Patricia?"
"I prefer the latter."
After that night, everything went back to normal. Nasundan din ang iilang okasyon na nakikita ko si Patricia. It's pretty obvious that she's having a crush on me at hindi ko alam kung bakit ikinatutuwa ko 'yon.
Maybe because she's different from other girls. Kuntento na siya sa kung anong atensyon ang ibibigay ko.
I can't understand myself right now. Akala ko ba wala sa bokabularyo mo ang magmahal? What is this, now? Why am I inlove with a girl younger than me? With a girl that has no interest in business?
My mom will never accept this. Alam ko 'yon. Pero anong magagawa niya? I'm choosing her. I want her.
"Kuya, bakit hindi mo siya kausapin?" Si Jasper ang kumausap sa akin.
Umiling ako. Patricia and I broke up..We didn't literally broke up, she just stopped talking to me and she's not even responding to my calls and texts and she's always with that asshole! Ano nga ulit ang pangalan non? Ervin?
"I don't want to force her." Sabi ko at lumagok ng isang basong whiskey.
Lorcan is busy playing billiards, itong si Jasper ang kasama ko sa table na abala rin sa pag-inom.
"Kailan mo ipapakilala ang girlfriend mo? Do you have one?" I asked him. Wala pa akong nakikitang babaeng dinadala nito.
Kumpara sa aming lahat na magpipinsan ay itong si Jasper na kapatid ko ang pinakamatino. I think something's wrong.
Nakita ko naman ang saglit na panlalaki ng kanyang mata. "I-I don't have a girlfriend.."
Tumango na lang ako at hindi na dinugtungan ang tanong.
That was months ago. Nang makita ko ulit siya sa kompanya ay lalong tumindi ang kagustuhan kong mabalik siya sa akin. I wanna know her reasons! I wanna know why! Ganoon na lang ba kababaw ang tingin niya sa pagmamahal ko? She just saw me hugging her sister dahil iyon ang huling kagustuhan ni Avinia sa akin.
If only she knew how scared I was back then..
Pero natatakot ako. Natatakot ako na sa isang hikbi niya lang ay mawala na lahat ng galit ko sa kanya.
And then here I am, standing in front of her sister's room.. After all we've been through I guess this is our last chapter. I love her so much at hindi ko na hahayaan na mawala pa siya sa akin.
I don't know if this will work but...
Pinihit ko ang doorknob at tumambad sa akin ang umiiyak na si Avinia. I immediately rushed towards her and checked if she's alright.
"Avinia? Avinia, what happened?" I cupped her face. Fuck anong nangyari sa kanya? Mukhang mahihirapan akong makuha ang gusto ko kung ganito ang sitwasyon ni Avinia.
"I'm-I'm sorry..." she sniffled.
Kumunot ang noo ko.
"Siguro masyado kong nagustuhan ang atensyon nila mommy sa akin that I almost disregard my sister's feelings! I"m sorry!" She cried even more. "Sorry kung naging hadlang ako sainyo noon hanggang ngayon that you didn't know about her pregnancy to your son, I'm sorry, Mikael.."
Tumango ako at hinaplos ang kanyang buhok. Nagpasukan ang mga nurses dahil siguro sa lakas ng sigaw at boses ni Avinia. Humiwalay ako saglit sa kanya..
"Mikael.. I'm sorry... Please puntahan mo ang kapatid ko, continue your wedding.. Please.. pakisabi sa kanya na sorry... Paki sabi sa kanya na mahal ko siya.."
Fuck! I cursed to myself.
"Alam mo ba kung nasaan siya?" Fuck it! Kanina ko pa nga rin siyang hindi macontact!
"Kaka-alis niya lang dito. Baka maabutan mo pa siya!"
Nagmadali akong lumabas ng kwarto niya. I dialled Patricia's number..Hindi ko na mabilang kung ilang mura na ang nabanggit ko sa aking isip dahil nakapatay ang cellphone niya!
Paglabas ko ng hospital ay nakita ko siya agad sa kabilang kanto. She looks like she's waiting for a taxi.
Hindi na ako nagdalawang isip at tinakbo ang distansya naming dalawa. Nawalan na ako ng pakialam sa mga kotseng patuloy na bumubusina sa akin! Heck! I don't care if a random car will just appear and hit me, I will just stand up and still run just so I can reach her.
I saw how her eyes widened when she saw me. Bakit? Ngayon mo lang akong nakitang nakikipag patintero sa sasakyan?
"You stubborn woman!" I hugged her tight. "Pinaplano mo ba akong iwan nanaman?"
"Anong..ginagawa mo dito?"
"You sister is sorry for everything. She told me to run after you.."
I just want to kissed her puzzled face! Damn.
"Hindi ko maintindihan, Mikael.. Pinuntahan mo si Ate?"
Hindi ko na sinagot ang tanong niya at muli siyang niyakap ng mahigpit. Now I already have your sister's approval magiging madali nalang ito kay mama..
At kung hindi ka man ulit tanggapin ng mga magulang mo ay hindi ka dapat maging malungkot. I will be your family, Patricia. Kami lang ni Jethro. We will be happy at wala na silang pakialam doon.
Fuck! I love this girl and I can't wait to talk to my mom.