İşten binbir güçlükle çıkıp eve geldiğim zaman, uykudan kısılan gözlerimle asansörün düğmesine bastım. Asansör gelmeye yakın, gözlerimi kapatıp başımı demire yasladığım an, asansörün geldiğini belli eden minik zil sesiyle gözümü açıp asansöre bindim. Elimle bizim evin bulunduğu kata basıp aynı anda kapı kapanma düğmesine basınca koridordan bir ses geldi. "Asansörü tutar mısınız?"
Panikle kapanma düğmesinin tersine bastığım zaman, kapıların henüz kapanmadığını görünce rahatladım. Ve daha sonra asansöre Luke bindi. Yüzüme bakmadan, "Tuttuğun için sağol," dedi ve gideceği katın basılı olduğunu görünce suratıma baktı. "Sevgili komşum."
Gülümsedim. "Merhaba."
"Nasılsın?" dedi yakasını düzelterek. Takım elbise giymişti, sanırım. Üzerinde beyaz gömlek, siyah kumaş pantolon vardı ve siyah ceketini eline almıştı. Onu ilk defa böyle görüyordum ve gerçekten yakıştığını fark etmiştim. Haddinden fazla iyiydi.
"İyiyim," dedim. "Önemli bir gün herhalde." Gözlerimle takım elbisesini işaret etmiştim.
"Biraz öyle denebilir. Önemli bir toplantım vardı," dedi.
"İyi geçmiş anlaşılan, yüzünün güldüğüne göre."
"İnsanları incelemeyi seviyorsun," dedi sırıtarak. "Bunu beğendim."
Gülümsedim. "Aslında bunu anlamak için iyi analizci olmaya gerek yoktu."
Kahkahasının güzelliği asansörü doldurunca onu izledim. Yakışıklıdan ziyade, çok güzeldi. O kadar güzeldi ki, seyretmemek için bahane bulamazdım.
Onu izlediğimi fark edince kahkahasını arsız bir sırıtışa çevirdi, ben de başımı yere eğip ondan başka her yere bakmaya başlamıştım.
Salak gibi çocuğun ağzına düşecekmişçesine onu izliyordum ve bunu fark etmişti. Yanaklarımın alevlendiğini hissedebiliyordum.
"Sende işler nasıl?" diyerek sessizliği bozdu.
"Yorucu," dedim. "Hem de çok."
Bakışlarını yumuşattı. "Bunu duyduğuma üzüldüm."
Gülmeye çalışmıştım. "Üzülme. Pizza sipariş edeceğim. Pizzanın halledemeyeceği şey yoktur."
"Pizza her şeyi halleder," dedi kahkahayla.
Bu sefer kahkahasına ben de katılmıştım. "Ee," dedi. "Tam olarak taşındınız mı?"
"Nakliye bütün eşyaları taşıdı ama daha bir sürü açılmamış kutular var. Pek taşınmış sanmayız." dedim sıkıntıyla.
"Bir sorun olursa kapımı çal, küçük. Umarım evinde gibi hissedersin."
"Umarım," dedim. Asansörün benim katıma geldiğini görünce şirince gülümseyerek Luke'a döndüm. "Ben ineyim, burası benim katım."
Luke bu lafımın üzerine sırıttı. "Biliyorum, Juliet. Yan dairede kalıyorum, hatırlasana?"
Salaklığıma içimden küfür ederken, dışarıdan şirin gözükmeye devam etmeye çalışıyordum. "Ah," dedim. "Doğru. Bu aralar biraz fazla yorgunum da."
Asansörden ikimiz de çıkınca koridorda birbirimize dönük bir şekilde durmaya devam ettik. "Yorgun olmadığın bir zaman haber ver de, şu borcunu ödeyelim." dedi sıcak bir gülümsemeyle.
Geçen gün onu ektiğim aklıma gelince tekrardan mahçup olmuştum. "Tamam, haber veririm." dedim gülümsemeye çalışarak.
Cebinden anahtarını çıkartıp evinin kilidini açacağı sırada gözleriyle gözlerime odaklandı. "Seninle sohbet güzeldi, küçük. Pizzanın tadını çıkar."
Gülümseyerek bende anahtarımı çıkarttım ve evin kapısını açarak içeri girdim. "Çıkartacağım. Görüşürüz."
Kapıyı kapadıktan sonra, sırtımı kapıya dayayarak gözlerimi kapadım ve derin bir nefes aldım.
Kulağıma dolan ses gözlerimi açmama sebep olmuştu. "Mutlu gözüküyorsun."
Zayn'e baktım. Kapı pervazına yaslanıp kollarını birbirine dolamış haldeyken beni izliyordu.
"Ne? Hayır." dedim yüzümdeki aptal sırıtışı silerken.
"Bu iyi bir şey çünkü," deyip eliyle arkasını işaret etti. "Annen burada."
"Ne?!" dedim. Aşırı yorgun bir günün ardından bir de annemle tartışmayı hazmedemezdim. "Neden bir şey söylemedin?"
"Telefonunu üç defa aradım, Juliet."
"Kahretsin," dedim. "Sessizde."
Zayn omuz silkerek bana bakarken salondan annem çıkıp ikimizin yanına geldi. Bana bakarken içten bir şekilde gülümsüyordu. "Merhaba, canım."
Anlamsız bir şekilde anneme bakarken annem devam etti. "Benim küçük Juliet'im. Seni çok özledim."
Üstümdeki ceketi çıkartıp vestiyere asarken mırıldanıyordum. "Anne, yapma ama. Bu tarz sahteliklere gerek olmadığını biliyorsun."
Annem bir elini sırtıma koydu. "Özür dilerim, anneciğim. Cordelia bana gerçeği anlattı, partiyi o vermiş."
Zayn birden lafa girdi. "Cordelia gerçeği mi anlattı? Vay canına, bu bir ilk."
Annem Zayn'e dönüp şaşkınlığını paylaştı. "Evet.. Bence o da Juliet'i özlüyor."
Annemi ittirip mutfağa girdim. "Saçmalama."
Annem ve Zayn arkamdan geldiği sırada annem konuşmaya devam etmişti. "Hayatınız nasıl gidiyor?"
"Juliet'e sor. Mutlu gözüken o." dedi Zayn.
Annem bana dönüp merakla cümlemi bekleyince dayanamadım. "Yan komşumuz çok iyi bir adam." dedim Luke'u düşünerek. Gülümsediğimi hissedebiliyordum.
Zayn'in öksürmesiyle gerçeğe geri göndüm. Zayn bakışlarıyla annemi işaret edince, How i Met Your Mother'daki gibi telepatiyle bana ulaşmaya çalıştığını fark ettim. Tabii telepati mümkün olamazdı ama bakışlarından bir şey çıkartıyordum işte.
Lanet olsun, Juliet. Annen bizi hala sevgili sanıyor.
Siktir.
Tamam Zayn, halledeceğim. Bana bırak.
Evet, az önce bakışlarımızla konuşmuş sayılırdık. Zayn umutsuzca bana baktığı zaman panikle anneme döndüm. "Yan komşumuz eşcinsel. Çok iyi olan.." düşünmeye çalışıyordum, onun her şeyi çok iyiydi! "Saç stili. Gerçekten stil sahibi bir adam." dedim.
Annem inanmışa benziyordu. "Gerçekten mi? Belki saçı hakkında bir kaç püf noktası alabilirsin, tatlım. Benimkiler Hagrid'e benziyor."
"Tabi," dedim rahatlamayla. "Bir dahaki görüşümde sorarım."
Zayn anneme dönerek elini avuçlarının arasına alıp öptü. "Güzel bayan, kahve ister misiniz?"
Annem kahkahalarla Zayn'e baktı. "Beni nasıl ağırlayacağını çok iyi biliyorsun, tatlı çocuk."
Olanları izlerken annem ikimizi yalnız bırakarak salona doğru ilerledi. Sert bakışlarımla Zayn'e bakıyordum. "Gerçekten mi? Yorucu bir günden sonra uyumak için evime geliyorum ve sen annemle kahve içmemi mi sağlamaya çalışıyorsun?"
Zayn kahve makinesinin birkaç tuşuna basınca bana bakmadan konuştu. "İşte her zaman kötü günler olur. Cody'yi gördün mü?"
Kalçamı mutfak tezgahına dayayıp konuştum. "Onu bir alt kata aldılar."
"Ne güzel," dedi yine bana bakmadan. "Artık o salakla uğraşmak zorunda kalmayacaksın."
"Bil bakalım onun yerine kim geldi?" Tepkisini ölçmeye çalışıyordum.
"Kim?"
"Elicia."
"Elicia kim?"
Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Senin Elicia'n?"
İrkilerek bana baktı. "Elicia Lunwood mu?"
Omuz silktim. "Eğer adı buysa. Geçen gece yarı çıplak gördüğüm kız işte."
"Onun olduğuna emin misin?" dedi. Hala şaşkınlıkla bana bakıyordu. "Gözlerim var, Zayn. Görebiliyorum."
"Flörtümle aynı yerde mi çalışıyorsun yani?"
Burukça gülümsedim. "Sessiz ol, annem duyacak."
"Benim hakkımda bir şey dedin mi?" diye sordu.
"Ne gibi?"
"Bilirsin, o gece hakkında işte."
Sinirlendiğimi hissediyordum. "Eğer o gece onun yerine beni öptüğünü söylediğimi merak ediyorsan, hayır hiçbir şey söylemedim, seni aptal!"
"Sakin olsana, ne dedim şimdi?"
"Boşversene," dedim. "Salona gidiyorum."
Luke sen allahın bi lütfusun