Zayn'le yaşadığım ilginç, sinir dolu ve bir o kadar da saçma olan konuşmadan sonra, beni bekleyen Luke'a, şu an için kahve içmelik havamın olmadığını söylemek durumunda kalmıştım. Son anda çocuğu ekmek hiç hoşuma gitmese de, Zayn bütün düşüncelerimi ve bütün duygularımı allak bullak ediyor, geriye hiçbir şey yapma hevesi bıraktırmıyordu.
Luke'a sıralı özürlerimi sunarken, bunun telafisinin olacağını, başka bir gün kahve içmemiz gerektiğini söylemiştim. Luke ise anlayışlı bakışlarla beni onaylamıştı. Şu an ise annemlerin evinde, kendi yatağımın üzerine oturmuş, kendi hayatımı gözden geçiriyordum.
Derin düşüncelerimi devam ettirmeye çalışırken, odamın kapısı hızlıca açıldı. Aniden bakışlarımı kapıya çevirdim.
Akşamın bir vaktinde, odamda Cody'yi görmek, bugünün en anlamsız olayı olmalıydı."Burada ne işin var?!"
Cody sırıtarak bana baktı. Cevap vereceği sırada, Cordelia odama girdi ve gözüme sokmak istercesine Cody'nin elini kavradı. "Sizi tanıştırmak isterdim ama, siz zaten iş arkadaşıymışsınız."
Anlamsız bakışlarımı ikisinin üzerinde gezdirerek, uzandığım yerden yavaşça doğruldum. O sırada kuzenim, konuşmasına devam etti. "Olsun, ben yine de tanıştırayım." Cody'ye döndü. "Cody, bu Juliet. Kuzenim."
Daha sonra bakışlarını bana çevirdi. "Juliet, bu da Cody. Kendisi benim sevgilim olur, kuzen."
Cordelia'nın söylediği şeyleri kulaklarım duyuyordu ama iş algılamaya gelince, orada ufak bir kopukluk yaşıyordum. Düşük bütçeli Hint dizisinin içinde miydim?
Cordelia, surat ifademe gülüp, Cody'ye döndü. "Arabada seni bekliyorum, sevgilim."
Cody arsız sırıtışıyla Cordelia'nın gitmesini izledikten sonra bana döndü. Konuşmasına müsaade etmeden, "Odamdan çık," dedim.
"Yapma ama Juliet." Hala sırıtıyordu.
Ayaklarımı yataktan indirip yerle temas ettirince, az önceki cümlemi, sakince yine yineledim. "Odamdan çık."
"Yatağını temizlemişsin."
Gözlerinin içine bakarak kaşlarımı çattım. "Ne?"
"Parti günü bir şeyler dökmüştüm. Yanlışlıkla." dedi, son kelimeyi sırıtarak söylerken.
"Odamı sen mi mahvettin?!" Hızlıca ayağa kalkıp dibinde bittim.
"Kazaydı."
Sinirlerime hakim olamayıp onu ittirecekken, bileklerimden kavradı ve beni kendine daha da yakınlaştırdı. "Yerinde olsam.." her kelimesinde naneli nefesini koklayacak kadar yakındım. "Benimle iyi geçinirdim."
"Sebep?"
Bileklerimi biraz daha sıktı. "Çünkü güzelim, parti gecesi odana biraz göz gezdirdim ve," sırıtarak bana bakmaya devam etti. "Bir defter buldum. Sanırım günlüğün."
siktir siktir siktir siktir siktir
her şey mahvoldu ve galiba bu benim son günüm
"Normalde bakmayacaktım ama, kader işte. Bilgilenmem gerekiyormuş."
Hareket yeteneğimi kaybetmiş olarak anlamsızca ona bakmaya devam ediyordum. Sanki ruhum bedenimden ayrılmış gibiydi.
"Bir de ne okuyayım? Küçük Juliet'imiz aşık olmuş."
Hızlanan kalp atışlarımı umursamadan devam etti. "Hem de sevgili numarası yaptığı, çocukluk arkadaşına. Üstelik çocuğun onu sevmediğini bile bile."
eğer Zayn onu sevdiğimi öğrenirse, onu sonsuza dek kaybedebilirdim ve bunun için hiç mi hiç hazır değildim.
Titreyen ellerimi ondan kurtardım ve geri çekildim. "Neyden bahsettiğini bilmiyorum."
Cody kahkaha attı. "Hadi ama!" Ellerini uzatarak önüme düşen saçlarımı kulak arkama koymaya çalışırken geri çekildim. "Belki bir kaç cümlesi hatırlamana yardımcı olur. Zayn benim arkadaşım, ama aile gezisindeki öpücüğü aklımdan çıkartamıyorum. Sanırım deliriyorum."
Siktir! Okumamalıydı, lanet olsun!
"Benim ona karşı olan hislerim öyle büyüktü ki, bu bütün dünyanın sevgi ihtiyacını karşılayabilirdi. Hatırladın mı, Juliet?"
Suratım bembeyaz olurken, gözlerim karardı ve ellerimi onun ellerinden çekip yatağıma çöktüm. Titreyen ellerimle önüme düşen saçlarımı geriye atarken, yalnızca boşluğu seyrediyordum. Cody önüme çömelerek ellerimi tuttu. "Sakinleş, Juliet. Kimseye bir şey söylemedim." Gözlerimle gözlerine baktığım sırada, benim için endişelendiğini fark etmiştim. "Şimdilik."
"Şimdilik mi? Ne demek bu?"
"Ne anlıyorsan o. Şimdilik sakin ol, yeter."
Derin nefes alarak buğulu gözlerimle sakinleşmeye çalışırken, Cody her nefesimde bana biraz daha yaklaştı. "Cody, ne yapıyorsun?" dedim geri çekilmeye çalışarak.
"Kıpırdama," derken gözleri hafifçe kapalıydı.
"Ne?"
"Hareket etme." Dudakları dudağıma değdi.
Gerginlikten sıkarak yumruk yaptığım elimle suratına bir tane geçirdim. "Siktiğimin Alacakaranlık'ını mı canlandırıyoruz lan burada?"
Cody inleyerek geri çekildiği zaman ayağa kalktım. Eliyle burnuna dokunup, elindeki kanı görünce bana baktı ve vahşice gülümsedi. "Sert kız, ha? Bayılırım."
"Sen delisin," dedim, odanın en köşesine geri geri adımlayarak.
"Evet," dedi. "Sana." Sırıttı.
Bana doğru, kanlı burnuyla yürümeye başladığında, sırtımı duvara yaslamış, başka kaçacak yerimin olmadığını fark etmiştim. "Yaklaşma yoksa bağırırım. Ve bu Cordelia için hiç iyi olmaz."
Ama Cody beni dinlemedi ve hiç beklemediğim bir anda ani bir atak yaparak ağzımı kapattı. Boğuk çığlıklarımın duyulmadığı sırada çırpınarak elinden kurtulmaya çalıştım. Diğer eliyle ellerimi, bacaklarıyla da bacaklarımı sabitleştirdi. Kaçmama izin vermediği gibi, dudaklarını boynuma sürttü. "Her zaman seni öpmenin nasıl bir şey olduğunu merak ediyordum." Gözlerimden dolduğu sırada boynumu dişleyerek çok daha fazla gerilmeme sebep oldu.
Boğuk sesiyle konuştu. "Ama zevk almazsan, nasıl anlaşırız biz seninle?"
Gözlerimin sinirden dolduğunu anladığım an derin bir nefes aldım. Aldığım nefesle tüm gücümü topladım ve ağzımı kapattığı elini ısırarak, elinin ağzımın üzerinden çekmesine neden oldum. Bir anlık dikkatinin dağılmasıyla birlikte, ellerimi öbür elinden kurtardım ve omuzundan tutarak geriye ittirdim. Neler olduğunu anlamadan sendeleyen Cody, şaşkınlıkla bana baktı. Bu atağımı beklememişti.
Ama ben çok sinirliydim ve onun erken davranmasına müsaade etmeyerek kasıklarına olağan gücümle tekme attım. "Orospu çocuğu!"
Cody acıyla inleyerek yere çöktüğü zaman eliyle saçlarını kavradım ve zaten daha önce de yumruk attığım burnuna bir daha yumruk attım. Bu benim için öyle güçle vurulmuş bir yumruktu ki, eklem yerim ağrımaya başlamıştı. Zaten Cody'nin bağırışından da anlayabilirdim. "Ne sandın lan sen beni, yavşak?!"
Cody bir eliyle kasıklarını, bir eliyle de kanayan burnunu tutup yerde cenin pozisyonundayken, sinirimden odada volta atıp bağırarak Cody'ye sövüyordum.
Daha sonra odamın kapısında Zayn belirdi. "Ne oluyor burada? Sesin merdivenlerden geli-" Gözleri ilk sinirden saçları havaya kalkmış bana, sonra yerde iki büklüm yatan Cody'e baktı. Sonra tekrar bana. Gözündeki endişeyi görebiliyordum. "Burada ne oldu?"
Şaşkınlıkla ona baktım. "Burada ne arıyorsun?"
"Cordelia çağırdı. Yeni sevgilisini görmemi istemiş."
Kaşlarımı çattım. "Seni sevgilisini görmen için çağırdı ve sende aptal gibi geldin yani, öyle mi?"
Zayn sakin olmaya çalışarak cevapladı. "Şu anki duruma bakılırsa," gözlerini Cody'ye sabitledi. "İyi ki gelmişim, değil mi Juliet? Ne oldu burada?"
Hızla ona dönüp cevap verecekken, Cody'nin yerden kalkmaya çalıştığını gördüm. Birden dikkatim Zayn'den Cody'ye çevrildi ve yerden kalkmaması için -ve sinirim hala soğumamıştı- karnına bir tekme attım. "Bu piç beni kenara kıstırıp bir şeyler yapmaya çalıştı."
Cody yine acıyla inleyerek yere yattığında Zayn hızlıca yanıma ulaşarak şaşkınlıkla bana baktı. "Bir şeyler mi?"
"Evet."
Gözlerini ele geçiren siniri fark edebiliyordum. "Sana.." dedikten sonra gözlerini yerdeki piçe çevirdi. "Kötü bir şey, değil mi?"
"Hayır."
Ama bana hiçbir şey yapmayan birine böylesine vurmayacağımı ve sinirlenmeyeceğimi bilecek kadar zekiydi.
Zayn hızlıca Cody'nin yanına ilerleyerek omuzlarından tuttu ve ayağa kaldırdı. Cody'nin acı dolu bakışları Zayn'i bulunca, Zayn hastalıklı biriymiş gibi gülüp yumruğunu Cody'nin suratına geçirdi. "Merhaba, Cody."
Cody geriye savrulunca Zayn bir daha vurdu, bir daha vurdu ve bir daha vurdu. Artık içimin acıdığını anladığım an, Zayn'in koluna girdim. "Bırak, öldüreceksin."
"Umarım öldürürüm."
Şaşkın bakışlarım Zayn'i bulunca, şaka yapmasını umdum. "Şaka yapma." Bir piç yüzünden hapis yatamazdı. "Ayrıca bu benim meselem, sana noluyor amına koyayım?"
Zayn beni duymadı ama o sırada Cody baygın bakışlarıyla beni izledi. Konuşmaya hali yok gibiydi ama kendini zorladı. "Öğren..mesini istiyor g-ibisin," öksürdü. "Juliet."
Aklıma günlüğümü okuduğu gelince hızla Zayn'i ondan uzaklaştırmaya çalıştım. "Bırak." Zayn bırakmayınca kulağının dibinde bağırdım. "Bırak!"
Zayn sinirden kıpkırmızı bir şekilde geri çekildi ve bir bana, bir de Cody'ye baktı. "Neyi öğrenmesini?"
Gergince Zayn'e bakınca konuştum. "Saçmalıyor işte."
Cody yerde uzanırken Zayn tükürürcesine ona konuştu. "Hadi bir daha bulaş da göreyim." Eliyle elimi tuttu. "Bulaşırsan öldürürüm."
Kalp atışımın ritmi değişmişti, ama bu Zayn elimi tuttuğu için değil, Cody'nin tüm gerçekleri bilmesinden dolayıydı. Zayn beni de yanında sürükleyip odadan çıkınca, peşinden zorla ilerleyerek konuştum. "Bileğim acıyor, yavaşla biraz."
Zayn umursamadan yürünce, ilerlemeyi durdurdum ve hızla bileğimi çektim. "Yavaşla dedim sana!"
"Bana sesini yükseltme, zaten sinirliyim."
"Yükseltirsem ne yapabilirsin? Bağırman gereken kişi ben değilim."
Zayn sinirle elini saçlarının arasından geçirdi. "Ya sizin eve gelmeseydim, Juliet? Ne olacaktı?"
"Ne demek ne olacaktı? Bir erkeğin kollarının arasından kurtulmak için başka bir erkeğe ihtiyacım olduğunu mu düşünüyorsun?" Sinirlendiğimi ben hissediyordum bu sefer. "Sen geldiğinde gördüğün gibi, ben onun icabına bakıyordum zaten."
"Boşversene," dedi. "Arabaya bin."
"Emir verme!" diye bağırdım.
"Arabaya biner misin?!" bu sefer bağıran o olmuştu. Gözlerimi kırpıştırarak irkildiğimde, hızlıca evden dışarı çıktım ve arabaya binmek için yürüdüm. Cordelia gözüme takıldığı an, arabaya binmekten vazgeçtim ve yanına gittim. "Aptal sevgilin yukarıda. Git ve haline bak."
Cordelia anlamaz bakışlarla beni inceledi, bense onun yanından uzaklaşıp arabaya bindim. Zayn de sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırdığı an, hızlı bir şekilde eve sürmeye başlamıştı. Hiç konuşmuyorduk ve ortamdaki gerginlik hissedilebiliyordu.
Hızlıca eve ulaşıp arabayı gelişi güzel park ettikten sonra hışımla dışarı çıkıp kapıyı olağan gücümle kapatınca eve doğru ilerledim. Arkamdan adım seslerini duyunca hızımı alçaltmadım ve evin içine girdim. Ceketimle çantamı vestiyere bırakıp, banyo yapmak için ilerleyeceğim zaman, Zayn kolumu tutup gitmemi engelledi.
Sorar bakışlarla ona baktığım zaman bana sarıldı. "Özür dilerim. Endişelenince saçma sapan davranabiliyorum."
Anında yumuşadığımı hissediyordum. Hafifçe gülümseyerek sarılmasına karşılık verdim. "Kabul edildi. Ama bir daha bana öyle davranma."
"Tamam, bir daha olmayacak." Zayn benden ayrılıp saçımı düzeltti. "Yemek yapmamı ister misin?"
"En son yaptığında evi yakıyordun."
Kurduğum cümleye gülüp yanağımı sıktı. "Öyle bir şey olmadı."
Sadece ona bakıp sırıttım.
"O zaman şöyle yapalım. Ben gidip en yakın restorandan en sevdiğin yemeği alayım, sen de onu ben yapmışım gibi kabul et."
Gülümsedim. "Bana uyar."
Sonra telefonuna mesaj geldi. Yavaşça telefonundaki mesajı okuyunca, bütün morali bozuldu.
"Ne oldu?" dedim.
"Yok bir şey."
"Hadi söyle."
"Elicia mesaj attı."
"Ee," dedim, merakla.
"Akşamki randevumuzdan bahsetmiş."
Yüzüm düştü. Bunu farkeden Zayn anında toparlamaya başladı. "Ama birazdan iptal edeceğim"
Gülmeye çalıştım. "Saçmalama."
"Seni bu şekilde bırakmak içime sinmez, Juliet."
"Ne varmış halimde?" dedim gülerek. Sonra ciddileştim. "Çocuk değilim, Zayn."
"Olmadığını biliyorum."
"O zaman öyleymişim gibi davranmaktan vazgeç. Randevuna git işte."
"Beni kovuyor musun?" dedi gülerek.
Bende gülmeye çalıştım. "Evet, git çabuk!"
"Tamam o zaman. Bir sorun olursa, kesinlikle ara tamam mı?"
"Tamam, anne." dedim göz devirerek.
O da gülümseyerek burnumu sıktı ve evden dışarı çıktı. Bense banyoya doğru ilerleyerek, üzerime çöken üzüntümü atmayı amaçladım.