Adriana's pov.
"I don't like it." Reklamo ni Dominic sa suot kong brown skirt at blouse na white.
Nandito kami sa Margaret's boutique habang namimili ng susuotin ko para sa dinner date namin ni Dominic.
Okay na kami ni Mr. Sy Yabang. Wala talaga akong balak pansinin kaso no choice ako dahil lumuhod ito sa harap ko habang inaabot 'yung panda bilang pang peace offering. Ang mas nakakahiya pa ay nasa harap kami ng maraming estudyante.
"Bagay naman sa akin."
Nakaka ilan na akong palit ngunit walang pumapasa sa taste niya.
"Oh ito?" Nagmodel pa ako sa harap niya habang may paikot effect pa.
Lahat naman ng sinuot ko ay fit sa akin. Si Dominic lang talaga ang maarte.
"Masyadong maikli, 'yung mahaba haba naman."
"Nang-iinis ka ba? Ako naman ang magsusuot hindi ikaw." Reklamo ko nang hindi niya magustuhan ang type kong damit.
"Hindi ko lang type 'yang mga sinusuot mo. Kung hindi maiikli ay kita naman 'yang cleavage mo. You look stunning in those clothes. But your safety is my top priority. Ayokong nababastos ka dahil lang sa suot mo." Tumayo ito at may inabot na kulay white na dress.
"Wearing a simple dress makes you prettier." Agad kong kinuha sa kamay niya ang white dress at nagmadaling pumasok sa dressing room habang kinikilig sa mga sinabi niya.
"Simplicity is beauty." Nagulat ako nang makita ko si Dominic na nakasilip sa puting kurtina ng dressing room.
"Kanina ka pa?"
"Ang tagal mo!" Reklamo niya at hinawi ang buong kurtina.
"Kahit kailan ang manyak mo. What if nakahubad pa ako?"
"I'm not interested in you." Saad niya at pinagmasdan ako mula ulo hanggang paa.
"Sorry! Let's stop this fucking date." At nagwalk out na ako sa harap niya. Akala ko ba date namin 'to bakit panay pang-aasar ang ginagawa niya sa akin.
"I'm just kidding! Sa totoo lang I'm excited to see you kaya sumilip na ako." Napatigil ako sa paglalakad nang sabihin niya 'yon.
"Pasalamat ka fake monthsary natin ngayon." Three months na kami as fake girlfriend and fake boyfriend.
"Correction, monthsary natin ngayon. Adriana, kahit ngayon araw lang 'to magpakatotoo ml na tayo sa isat-isa." Gaya ng sinabi niya ay kakalimutan ko mo na ang pagiging fake boyfriend at fake girlfriend namin. We will celebrate our monthsary as a real couple.
"Let's go, my gorgeous girlfriend." Hinawakan niya ang aking kamay at hinila na palabas ng boutique.
Hindi ko alam kung ikaw ba ang tinitibok ng puso ko o hanggang ngayon ay si Kristoff pa rin. Litong lito na ako sa nararamdaman ko. But you are one of my source of happiness.
"Adriana, nandito na tayo." Pagkatapos niya akong ipakilala kay Chairman Sy kanina ay dinala niya ako sa isang sikat na restaurant.
"Nicole's Prim Restaurant," basa ko habang namamangha sa ganda at lawak ng restaurant.
"Happy third monthsary, Adriana." Inihagis niya sa tapat ko 'yung bouquet ng pink roses dahilan para obligado kong sambutin iyon.
"Until now, bastos ka pa rin but sweet." Kinikilig kong sambit habang pinagmamasdan ang favorite flower ko. Hinawakan na niya ang aking kamay at tinungo namin ang loob ng restaurant.
"Mamimiss ko 'tong mga kamay mo kapag naghiwalay na tayo." Saad ko habang masayang pinagmamasdan ang magkahawak namin kamay.
"Bakit maghihiwalay pa ba tayo?"
"Oo, hindi natin pagmamay ari ang isa't isa." Mahirap manatili sa buhay ni Dominic kung may isang babaeng nag-iintay at nangangarap makasama siya.
"Good Evening Ma'am and Sir, please follow me." Sinalubong na kami ng mga waiter upang ituro ang direksyon na aming tatahakin.
"Marami kayang gwapo dito?"
"Naghanap ka pa ng iba e nasa harap mo na ako." Humarang siya sa dinadaanan ko habang ginugulo ang kanyang buhok.
"You are exempted dahil pagmamay ari ka na ng iba. Gusto ko 'yung walang ka agaw."
"Sino naman nagmamay ari sa akin? You are the only one I married." Umakbay ito sa akin habang pinipisil ang pingi ko. Nasasabi mo lang 'yan kapag hindi involve si Eunice pero kapag nand'yan na ay second option lang ako.
"Ang ganda!"
Pagpasok namin sa terrace ay namangha ako sa mga nagkalat na petals ng pink rose sa paligid at nakapalibot na mga kandila. This is my first time na may isang lalaki na mag-e-effort para sa akin kahit wala kaming label.
"I know, it is not enough sa lahat ng pagpapasaya mo sa akin." Dinala niya ako sa unahan upang ipakita ang naggagandahang ilaw mula sa malalaking building.
"We have been together for 3 months. Thank you for making me happy every single day." At niyakap niya ako nang mahigpit mula sa aking likuran.
"Happy monthsary, Mr. Sy Yabang. Thanks for being part of my life." Masaya kong sambit habang may luhang pumapatak sa mga mata ko.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Masaya, kinikilig, at nasasaktan dahil ngayon araw na ito ay magre-resign na ako as his fake girlfriend.
"Thank you for staying since the day we met. Thank you for being with me everyday." Agad kong pinunasan ang mga luha ko nang humarap ito sa akin.
"Can we stay with each other until we're both okay?" Tanong niya habang nanunubig ang mga mata.
Balak ko nang bumitaw sa kanya pero 'yung effort at smile niya ang nagpapabago sa aking desisyon na magstay pa sa tabi niya hanggang magkabalikan na sila ni Eunice. I don't really love him pero bakit ang sakit.
"Yes, I'll stay by your side." Dahil sa sinabi ko ay bigla niya akong hinalikan. Bawat paggalaw ng mga labi namin ay kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Shit! I'm addicted to his kiss.
Mabilis din kaming naghiwalay dahil pareho kami nakaramdam ng hiya.
"Bakit ang init?" Reklamo niya habang pinapaluwagan ang kanyang suot na necktie.
"Lumelevel up na 'yong kiss mo ah." Pang-aasar ko upang hindi kami awkward sa isa't isa.
"Good kisser yata 'to."
"Sir, ready to serve na po 'yung foods." Pumunta na ako sa table para i-check kung anong mga foods ang inorder ni Mr. Sy Yabang.
Ang unang bumihag sa aking mga mata ay ang isang chocolate cake kung saan ay may naka ukit na "Happy Third Monthsary Mr. and Mrs. Sy"
"Our special dish is vegeterian tortilla." Introduce ng waiter doon sa mga pinaghalo halong gulay na naka roll.
"Huwag mong sabihing ipapaubos mo ito sa akin?"
"Rich in fiber and vitamins A, B and C 'yan. The best para sa health ng girlfriend ko." Paliwanag niya sa benepisyo ng gulay.
"Alam mo naman siguro 'yung likes and dislike—"
"Don't worry 'di makakalimutan iyan ng boyfriend mo." Tinuro niya sa waiter 'yung dish dahilan para kunin ito sa service trolley at nilapag sa table.
"Pork adobo serve with apple and dates chutney."
"With apple pa iyan 'cause you are the apple of my eye." Kumindat pa ito sa'kin para mapangiti ako.
"Garlic butter steak and potatoes skillet."
"Tiramisu cake"
"Seafood stuffed salmon fillets"
"Lazy lasagna"
"Mushroom and Arugula Salad Pizza"
"This is the most delicious and luscious red wine from germany." Sinalinan na kami ng waiter ng red wine sa aming glass wine.
"Happy monthsary to the both of you." Nagpasalamat mo na kami bago umalis ang lahat ng waiter.
"Why are you smiling?" Tanong ng fake boyfriend ko habang pinagka-cut ako ng steak.
"I'm just happy!" For me, swerte at malas ang magiging girlfriend ng lalaking 'to. Ma swerte because he was sweet, gentleman minsan, brainy, caring, at may respeto sa mga babae kahit mukhang manyak. Malas lang 'yung babae dahil babaero at habulin ng mga babae. For sure madalas silang mag-aaway gaya ng pagiging aso't pusa namin.
"Me too! I'm happy being with you."
"Say ah," utos niya habang pinapakita 'yung tinidor na may steak.
"I am not a baby anymore." Kinuha ko ang fork sa kanya ngunit inagaw din niya ito pabalik.
"But you're my baby."
Napakagat labi na lang ako sa bawat pagpapakilig ni Dominic.
"Stop calling me babe, baby, girlfriend ko, and asawa ko." Reklamo ko sa kanya.
"Why?"
"Ayokong magselos si Eunice baka hindi pa matuloy ang comeback niyo." Paliwanag ko para mapatawa ito.
"Problemado ka yata sa amin ni Eunice?"
"No, I'm not. Ayoko lang masaktan si Eunice because of me. Lalo na't malapit nang maging kayo. Should we stop being together?" Nagkalakas loob na akong itanong sa kanya iyon. Kung anong naging sagot niya ay susundin ko.
"Iiwan mo ba ako dahil kay Eunice?"
"Oo, ayokong maging sanhi ng hindi niyo pagkaka intindihan." Nagulat ako nang hawakan niya ang mga kamay ko.
"Adriana, never sacrifice yourself for the sake of others. Iiwan mo ko dahil lang sa ibang babae. Oo, she's important to me pero importante ka rin sa'kin. If you are happy with me, so stay." Napangiti ako nang ma-realize ko na ayaw pa niya akong pakawala sa tabi niya. So, I will stay!
"I will stay not because of you. Mag-istay ako dahil sabi ng kuya Alex ko." Napatawa na lang siya sa naging sagot ko.
"Kahit hindi dahil sa kuya mo, hindi pa rin kita papakawalan." At kinuha niya 'yung glass wine para makipagcheers sa akin.
"Thank you manyak!" At nakipagcheers na rin ako sa kanya.
"Stop calling me manyak or else hahalikan kita." Panakot niya.
"Manyak!" I don't know why I called him manyak or I just want to receive a kiss from him. Tumayo ito at aktong hahalikan ako. Ngunit hindi ito natuloy nang magring ang phone niya.
"Sagutin mo baka emergency 'yan." Utos ko dahilan para sundin ako.
"Hello! Who's this?"
"Eunice?" Nang marinig ko ang pangalan ni Eunice ay doon na ako kinabahan. Why did she call my boyfriend lalo na't sa ganitong oras? I'm nervous!
"What happened?" Nag-aalalang tanong ni Dominic habang hindi mapakali.
"Sige, I'll be there." Para akong pinagbagsakan ng langit sa narinig ko. Iiwan niya ba ako dahil lang kay Eunice?
"B-Bakit?" Nauutal kong tanong habang may nangingirot na sakit dito sa puso ko. Wala pa sa kalahati ang date namin pero agad na itong aalis.
"Nahulog daw sa hagdan si Eunice."
Naging no choice na ako. I need to let him go. Eunice needs him at ayaw kong maging selfish dahil isa lang naman ako sabit dito.
"Is she okay?"
"I don't know pero napilayan daw." Kitang kita ko kung paano siya mawala sa sarili dahil sa pag-alalala kay Eunice.
"Are you going to her?" Gusto ko siyang pigilan ngunit mukhang gusto na niyang umalis at iwan ako.
"Oo, she needs me."
"Pumunta ka na sa kanya." Utos ko habang tinutulungan itong mag-ayos ng gamit. Ako pa talaga ang gumagawa ng bagay na ikakasakit ko.
"I'm so sorry, babe." Lumapit siya sa akin at pinasuot ang kanyang tuxedo.
"Babalikan kita, Adriana. Just wait for me." At nagmamadali itong tumakbo palayo sa akin.
"I'm tired of being alone." Nawalan na ako ng gana kumain. Hanggang kailan ako mag-iintay sa kanya?
******
Isang oras na ang lumipas ngunit wala pa rin si Dominic. Halos tunaw na ang mga kandilang pinapanood ko sa pag-iintay sa kanya.
"Maybe, on the way na siya." Para akong tanga na umaasa at walang kausap sa gabing ito. Tumayo na ako para simutin ang mga petals ng pink roses.
Ayoko naman tumunganga sa kaiintay dahil nasasaktan ako kapag naaalala ko na second option lang ako.
"Dadating siya"
"Hindi siya dadating"
"Dadating siya,"
"Hindi siya dadating." Napatayo ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto.
"Ma'am, you need something? Drinks?"
"No, it's okay!" Akala ko si Dominic na pero 'yung waiter lang pala.
"Are you okay, Ma'am?"
"I'm completely fine!" Ang hirap pekiin ang ngiti kapag nasasaktan Ang hirap lokuhin ang sarili kung puso na ang naapektuhan.
Nang lumabas na ang waiter ay bumalik na ako sa table para simulang inumin 'yung wine.
"Self, huwag mong pairalin ang nararamdaman mo. Hindi ka niya priority dahil fake ka lang."
Another one hour passed ay wala pa rin Dominic na dumadating. He lied to me. Mga tunaw na ang mga kandilang nakapalibot sa rooftop kaya para saan pa na itutuloy ang date na 'to.
"Pinag-intay na naman niya ako."
I thought, this day is my lucky day. 'Yung sasaya ako because of Dominic. Kaso siya rin pala ang dahilan kung bakit ako nasasaktan.
"I'm eating alone again." Kinain ko na 'yung tiramisu cake habang tinitiis na huwag umiyak.
Ang pinaka hate ko ay ang kumain mag-isa. Walang kasama, walang kasalo at walang kausap. All my life ay lungkot ang laging nand'yan para sa akin.
I don't have parents to protect and care of me. Kuya Alex was always in his office. Habang ako ay laging naka kulong sa bahay at walang kasama.
Araw araw akong umiiyak dahil pakiramdam ko ako lang ang tao sa mundo. Nagsimulang mabago ang buhay ko when I met Anabelle. Ngunit naghiwalay din kami dahil kailangan namin lumipat ng bahay.
I was fourteen when I met Maxine and Ava. Naging friendly ako dahil ayokong bumalik sa malungkot kong nakaraan. Nagboyfriend ako para makaranas ng pagmamahal na never kong naramdaman sa parents ko but he also left me.
And now, naranasan ko ulit mag-isa dahil sa mayabang na 'yon. He's not my boyfriend, pero bakit ang sakit.
Kinuha ko 'yung phone ko at naglakas loob tawagan ang numero niya. Masyadong matagal na ang four hours na pag-iintay ko.
"Dominic, where are you? Akala ko ba mabilis ka lang? Babalik ka pa ba?" Sunod sunod kong tanong nang sagutin ng boyfriend ko ang aking tawag.
"Hello, who' this?" Napataas kilay ako nang marinig ko ang boses ng isang babae.
"Hello, I'm his girlfriend. Bakit na sa'yo phone niya?" Sigurado ako na numero ito ni Dominic dahil my handsome boyfriend ang naka phone book sa akin.
"He's in the shower. Why?" Napa-react ako sa sinabi ng babae. Mas inuna pa niyang maligo kesa bumalik sa date namin. I hate you Dominic Giles Sy.
"Why are you with him?" Hindi ko makilala kung sino ang may ari ng boses. Basta ang nararamdam ko ngayon ay galit at inis para kay Dominic.
"Si Eunice ito. Nasa hotel kami ngayon, Adriana. Mamaya ka na lang tumawag 'cause we're busy." At binabaan na niya ako.
"Para akong tanga sa kahihintay. Iyon pala ay nasa hotel habang nagpapakasaya."
'Yung luhang gustong kumawala kanina ay nagsimula nang bumagsak. Ang daming tanong ang pumapasok sa akin isipan na hindi ko masagot sagot.
"Kung sino pa ang lalaking nagpasaya sa'yo. Siya rin ang lalaking magpapaiyak sa'yo ng todo."
Pinagmasdan ko 'yung cake na hanggang ngayon ay wala pa ring kabawas bawas. "Alam mo sayang ka. Binili ka pero iniwan ka rin tulad ko." Dahil sa sobrang inis ko ay ginulo ko ang nakasulat na 'Happy monthsary'.
"Napaka sinungaling mo." Pinaiyak mo na naman ako Dominic Giles Sy. Akala ko ba ayaw mong magpaiyak ng babae but why did you make me feel this way?
Hindi ako nagseselos at hindi rin ako naiinggit. Pero bakit may kumikirot na sakit dito sa aking dibdid? Bakit nasasaktan ako?
Lumabas na ako sa restaurant. Para saan pa kung mag-istay ako kung 'yung lalaking kasama ko ay nakikipagdate sa ibang babae sa hotel.
I hate myself for being marupok. Ultimo pagsabi niya ng 'I will not leave you', 'I stay by your side', 'I need you', 'You are my happy pill', 'I'm happy with you' and 'You're important to me' ay pinaniwalaan ko. Look at you now, umiiyak ka dahil sa kasinungaling niya.
Tinawagan ko 'yung numero ni Maxine ngunit hindi ito nagring dahil nawalan na pala ako ng load. Expired na!
"Paano ako uuwi nito?" Wala akong pera, wala akong kotse, wala akong load at wala akong boyfriend na maghahatid sa'kin. Para talaga akong sinakluban ng langit at lupa. Deserve ko ba 'yung sakit? Deserve ko bang mapaglaruan at masakyan?
Wala na akong nagawa kundi ang maglakad sa hindi familiar na lugar.
"Kaya ko ngang magpakatanga sa kanila. So, kaya ko rin umuwi mag-isa." Tinungo ko na ang madilim na daan. Natuwa ako nang magbagsakan ang mga ulan mula sa kalangitan.
"Rain, thank you for always being there for me. Tuwing nasasaktan ako nagpaparamdam ka. Bawat pag-iyak ko, dinadamayan mo ako. We're partner in pain!" Tumakbo na ako dahil lumalakas na ang pagpatak ng ulan.
Napagpasyahan ko mo nang tumigil sa isang waiting shed kung saan ay butas butas ang bubong at nagkalat na mga basura.
"I want to go home pero paano?" Mangiyak ngiyak kong tanong sa sarili ko habang yakap yakap ang nangangatog kong tuhod.
Isa kang hamak na paasa, mang-iiwan, babaero mapanakit na lalaki. You never think of me. Panay Eunice na lang ang alam mo pero bakit ayaw mo akong pakawalan.
Nabuhayan ako nang makita kong tumatawag si Maxine sa akin. Hulog talaga siya ng langit.
"Hello Adriana!"
"M-Maxine—" Damn! Napaiyak na ako nang marinig ko ang boses ng kaibigan ko.
"Oh bakit ganyan ang boses mo?"
"Umiiyak ka ba?"
"Asan ka?" Sunod sunod niyang tanong habang nag-aalala sa akin.
"C-Can you get me out of here? Natatakot ako!" Kakaunti lang ang poste ng ilaw dito kaya napaka dilim sa daan. Isabay pa ang malakas na ulan dahilan para makabuo ng iba't ibang nakakatakot na tunog sa paligid.
"Asan ka?"
"I don't know where I am. Basta nandito ako sa waiting shed papunta sa Nicole's restaurant."
"Stop crying! Papunta na kami ni Ava."
"Bilisan niyo. I'm scared!"
"Just stay there. Susunduin ka na namin." Pagkababa ko ng phone ay pilit kong pakalmahin ang sarili ko.
"PEE PEEP!" Napalingon ako sa isang puting sasakyan habang bumubusina ito. Huminto ito sa tapat ng waiting shed dahilan para makaramdam ako ng takot.
"Miss, why are you here?" Binaba niya ang mirror ng kanyang sasakyan para makita ko ang isang matandang lalaki na tila nakakainom.
"You wanna ride with me?"
"No thanks!" Wala akong tiwala sa mga lalaking ganyan lalo na't lasing.
"Or you want to sex with me?" Nagulat at nailang ako sa naging tanong ng lalaki. Bakit ba may mga ganitong klaseng tao sa mundo?
"Hindi po ako bayarang babae. Umalis na kayo kung hindi ay tatawag ako ng pulis." Panakot ko dahilan para tumawa ito.
"Walang pulis pulis sa akin."
"Miss, sumama ka na sa'kin. I'm pretty sure, mag-eenjoy ka." Mas kinalabutan ako nang may pinakita siyang baril. Takot at kaba ang umibabaw sa'kin. Nasa bingwit na ba ako ng kamatayan?
"Please, maawa na po kayo sa'kin."
"I will not kill you. Ang gusto ko lang ay maka usap ka personally." Hindi ko mapigilang hindi mapaiyak. Panibagong kapahamakan na naman ba ang mangyayari sa akin?
"Isa!" Bilang ng lalaki habang kinakasa ang hawak nitong baril.
"Dalawa!"
"Tatlo!" Lumapit ako sa kotse habang nanginginig sa takot.
"Maawa na po kayo."
"Anak ng impakta—" sigaw ng lalaki nang itulak ko ang pinto ng kotse dahilan para maipit ang kanyang kamay. Doon na ako nagkalakas ng loob na tumakbo palayo sa kanya.
"Dominic, help me." Kahit anong tawag ko sa kanya ay alam kong hindi siya dadating dahil masaya na ito sa piling ng iba.
"Malapit na akoo!" Napahagulhol ako nang makita ko itong sumunod sa direksyon ko.
Tiniis ko ang sakit ng mga paa ko dahil sa suot kong heels. Ilang beses na akong naliliay ngunit 'di ako nawalan ng pag-asang tumakbo.
"I will kill you kapag naabutan kita."
Sa pagmamadali ko ay hindi ko namalayan ang nakaharang na kahoy dahilan para madapa ako. Tumalbog ang heels kong suot palayo sa akin para maalala ko ang araw ng JS Prom namin.
Walang Prince Charming na darating para iligtas ako. Kahit malapit na sa akin ang rapist ay nagawa ko pa rin damputin ang heels.
"Pinahamak mo na naman ako, but I still value you." These heels were the most special gift I've ever received. Kahit galit ako sa taong nagbigay ay pinapahalagahan ko pa rin ito kahit ikapahamak pa ng buhay ko.
"Pinahirapan mo pa ako susuko ka pa rin pala." Tumigil ito sa harap ko habang hingal na hingal.
"I will not give up." Tumayo ako at tumawid sa kabilang side ng kalsada. Napahinto na lamang ako nang may marinig akong malakas na busina ng sasakyan sa harap ko.
Okay na akong mamatay sa ganitong aksidente kesa sa rapist na tulad niya. Pumikit na ako habang palapit na nang palapit ang liwanag mula sa sasakyan.
Life is short. Sana pala nagpakasaya mo na ako bago nagmahal. Pinagod ko lang 'yung sarili ko sa mga taong hindi nakikita ang halaga ko.
My life is like a book. Kahit gaano ka kapal ang pahina may hanganan rin ito. Maybe, it is the last page of the chapter in my life. And it ends in a tragedy.
"PEEEPPPP—"