Medya : Asu Lina
(Düzenlendi)
Asu Lina'dan...
Yanımda beni kurtaran ve yeni tanıştığım kızlarla beraber okula doğru yürüyorduk. Aklım hala yaşadığım olaydaydı. Adının Asena olduğunu öğrendiğim kız oradan geçmeseydi şimdi burada olamayabilirdim. Ona çok minnettardım. O ayyaşları dövmüştü ve beni ellerinden kurtarmıştı. Alesya ve Kumsal ise beni yalnız bırakmayarak yanımda durmuşlardı ve destek olmuşlardı. Bu kızlar gerçekten güzel kalplere sahiplerdi. İçimde ki korku onlar geldikten sonra tamamen uçup gidivermişti. Tereddüt etmeyi bırakmıştım ama yaşadığım anın etkisinden hala çıkabilmiş değildim. Bu olayın uzun süre evde yalnız kalmamla ilgili kötü bir etki bırakmaması için içimden binlerce kez dua ediyordum.
''Asena sana tekrar tekrar teşekkür ederim.'' dedim. Sesimden gerçekten minnettar olduğum anlaşılıyordu. Sadece başını sallayıp ''Önemli değil.'' dedi. Üçümüzün arasında en soğuk davranan oydu. Ben hala dalgın dalgın yürüyordum. Sadece aklımda o olay vardı. Korkudan mantıklı düşünememiştim. Asena beni kurtarmasaydı taciz edilecektim. Düşününce bile içim ürperiyor.
Zor da olsa kendimi toparlamaya karar verdim. Kızlara bir borcum vardı. Beni kurtarmışlardı benim de onlarla eli boş dönmemem lazımdı.
Cebimden hiç düşmeyen telefonumdan saatte baktım. Daha zamanımız vardı. Kızlara bir şeyler ısmarlayabilirdim.
'' Kızlar! Söyleyin bakalım ne istiyorsunuz benden? Malum beni kurtardınız bunun bir ödülü, karşılığı olmalı dimi?''
Adının Alesya olduğunu öğrendiğim kız hemen heyecanlı ve çok sevinmiş bir şekilde '' Caramio! Caramio! '' dedi. Tepkisi çok hoşuma gitmişti. Öyle ki tepkisine o meşhur gülüşümü koyverdim. İnsanlar hep gülüşümün martılara benzediğini söylerdi. Gülüşüm kızların hoşuna gitmiş gibi gözüküyordu. Gülerken sağımda bulunan Asena'dan benim gülüşüme benzer sesler geliyordu. Muhtemelen o da gülüyordu. İkimizin gülüşü ayrı dördümüzün gülüşü ayrı ayrı birbirine karışıyordu ve bu çok hoş bir şeydi. Kızlarla aramızda iyi bir bağ oluşacak gibiydi. Yıldızlarımız barışıyordu. Dört yıldız... Bu dört yıldız hiç ayrılmayacak gibi hissediyordum. Yeni tanışmış olsam da şimdiden onları benimsemiştim.
Hepimiz bütün enerjimizi gülmeye harcamıştık. En sonunda gülüşlerimiz bittiğinde kızlara tekrar ne istediklerini sordum.
''Kızlar siz ne istiyorsunuz?'' dedim Asena ve Kumsal'a hitaben. Asena aniden ''Bebek! Bebek istiyorum.'' Hepimiz şaşırmış bir şekilde Asena'ya döndük. Şaşkın şaşkın bakarken, çok meraklı bir yapısı olduğu ilk yanıma geldiğinde belli olan Kumsal hemen meraklı kişiliği ile '' Bebek mi?'' Hepimiz Asena'nın bu tavrına şaşırmıştık. Asena yine aynı gülüşünü önümüze sermişti. Hepimiz yine neşelenmiştik. Bu kızlarla olduğum sürece eminim ki mutlu olacaktım. Buna inanıyordum. "Kızım daha var ona. İlk önce koca bulman gerekiyor." dedi Alesya. Demesiyle gülmeye başlamıştık yine.
''Bebek yani yemek! Ben yemeğe bebek derim çünkü onlar benim bir tanem.''
''Ay bir an korktum ne diyor bu kız dedim.'' dedi Kumsal rahatlayarak.
''Neyse ne istiyorsun yemek olarak?''
'' Hım... bir düşüneyim.'' deyip garip sesler çıkartarak birkaç saniye düşündü. Sonunda karar verdi ve ''Bence markete girelim orada bakalım.''
''Peki tamam. O zaman şurada ki markete girelim,gelin."dedim.
Yürüyerek bir marketin önüne gelmiştik. Hemen karşıda da bir park vardı. Oh süperdi!
Markete girip abur cubur reyonuna geçtik. Aburcuburlara bakarken baktığım rafın arkasında bir grup taş bulunuyordu. Kendi aralarında konuşuyorlardı. Sanırım enerji verici yiyeceklere bakıyorlardı. Arada bir gözleri bizim kızlara kayınca şaşkınlıkla onlara baktım. Neyse benim şuan umurumda olan aburcuburlardı. Alesya'ya 3 Caramio, Asena'ya 1 paket halley, Kumsal'a 2 paket hoşbeş ve kendime de tek aşkım olan Karam'dan 2 tane aldım ve kasaya doğru ilerledim. Kasaya geldiğimde tam elimdekileri koyacakken arkadan biri gelip önüme geçti. Bu çocuk rafın arkasında gördüğüm çocuklardan biriydi. Sinirlenmiştim ama sesimi çıkarmadım. Uzun boylu sert görünüşlü biriydi. Kahverengi saçları, elaya yakın gözleri vardı. Onun işi bittikten sonra ben geçtim kasadan. Ücreti ödeyip kızların yanına geçtim. Asena ve ben yiyeceklerimizi 2 dakikada bitirirken Kumsal ve Alesya 10 dakikada anca yemişti.
''Kızlar ne kadar yavaş yiyorsunuz ya!'' dedim. Cevap olarak Alesya'dan ''Ne yapalım be? Biz sindire sindire yiyoruz halla halla.'' geldi. ''Ay peki tamam. Hadi gidelim geç kalacağız şimdi.''
Hepimiz toparlanıp okula gitmiştik. Okul zaten aşağıda ki sokakta kalıyordu. Okula geldiğimizde etrafıma bakındım. Özel okul olduğu belli oluyordu. Her yer tertemizdi ve inşaat yapımıda iyiydi. Bu okula iyi bir aşcı olmak için gelmiştim ve bunu başaracağım.
Müdürün odasına gidip gereken bilgileri öğrendik. Yaklaşık yarım saat falan sürmüştü. İşimiz bittiğinde okulun bahçesine çıktık. Kızlarla aynı sınıfta olduğumuzu öğrenmiştik. Şanslıydık. Sanırım aynı an da nakil aldığımız için sistem otomatik olarak bizi aynı sınıfa atmıştı. Bir de bölüm tercihleri ve notlar da etkiliyordu.
Bahçede birkaç kişi daha vardı. Şöyle bir süzdükten sonra çıkışa doğru yürümeye başladık. Yürürken kafama sert bir şey çarpmasıyla dengemi kaybettim ve Alesya'nın üzerine doğru düşüşe geçtim. Neyse ki beni tutmuştu da yere düşüp rezil olmamıştım. Dengemi bulup etrafıma baktım. Ayağımın dibinde bir top vardı. Topu elime alıp "Kim attı bu topu!?" diye bağırdım. Karşıdan bir grup erkeğin içinden bir Taş çıkıp ''Ben attım ne olmuş?'' deyip bir haltlar karıştırdığını belli eden sırıtışını koydu suratına. Çocuğu görmemle şaşkınlıkla ona baktım. Bu çocuk markette önüme geçen çocuktu. Şaşkınlığıma son verip. ''Dikkatli oynarsanız sevinirim. Sizin yüzünüzden yere düşüyordum." dedim sakinliğimi korumaya çalışarak. "Yere düşüp düşmemen umurumuzda değil." dedi kafama top atan çocuk. Kaşlarımı çatıp "Gerizekalı olduğunu anladım ama bari insanlara beyin yoksulluğunu gösterme." dedim.
Şuan okulun bahçesindeki herkes bize bakıyordu ve ben gram utanmıyordum çünkü yapım buydu. Hiç bir zaman çok ciddi bir şey olmadıkça utanmıyordum. Şuan utanacak bir durum yoktu ortada o yüzden rahat olabilirdim. Aralarından bir taş daha çıkıp ''Hoop ağır ol! Hayırdır ne bu sinir bu atar kızım?Düzgün konuş.'' Ben tam cevap verecekken Kumsal ''Sana ne? Nasıl konuşursa konuşur.'' dedi. Bu arada ben hala bana top atan Taş'ı süzüyordum. Markette önüme geçmesinden belliydi böyle birisi olduğu.
Çocuk Kumsal'a karşı bir şey diyecekken topu atan kişilik konuşmasına izin vermeden kendi konuştu. ''Tamam uzatma at topu.'' diye emir verdi. Hiç kimse bana emir veremezdi. O kimdi ki bana emir veriyordu? '' Sen kimsin de bana emir veriyorsun?" diye karşılık verdim ben de ona. ''Ben mi? Ben Ateş Kara. Memnun oldum.'' dedi samimiyetsiz bir biçimde. '' Öyle mi?'' dedim şaşırmış gibi yaparak ve devamını getirdim. ''Ben hiç memnun olmadım nedense?'' diyerek göz devirdim. Artık ortam gerçekten iyice geriliyordu ve tartışma uzuyordu. Asena bu arada baya sinirlenmiş gözüküyordu. Her an karşıdakilere dalabilirdi. Arkadan biri daha çıkıp '' Arkandaki kız baya sinirlenmiş gözüküyor.'' dedi Asena'yı işaret ederek.
Asena birden öne çıkarak "Seni hiç alakadar etmez,kaybol!"dedi bağırarak. Çocuklar baya şaşırmıştı. Ama bu kısa sürdü. Çünkü yüzlerinde hala bir sırıtış vardı. Aynı çocuk ''Ovv! asi ve sert. Bayılırım.'' dedi. Asena daha da sinirlendi ''Düzgün konuş!" dedi ve üstüne atılmaya kalkıştı. Hızlı davranarak tuttuk onu ve geri çektik. Tartışma daha da büyümeden topu olabildiğince uzağa atıp kızlarla beraber bahçeden çıktık. Yol da giderken Asena hala sövüyordu "Bunlar kendilerini ne sanıyorlar ya? Bütün magandalar da gelir beni bulur.''dedi ve bunun gibi bir çok şey daha saydırdı.
Asena'nın küfürlerini duydukça gülen Alesya ''Kız yeter iyi sövdün çocuklara.'' diyerek kıkırdamaya devam etti.
Kumsal zaten nefes almadan gülüyordu. Asena dinlemeyerek yollarımızın ayrıldığı yere kadar sövdü. Yollarımızın ayrıldığı yerde herkes birbirine klasik görüşürüz cümlesi söyledi ve evlere dağıldık. Hepimiz yan yana sıralanmış sokaklar da oturuyormuşuz. Bu çok iyi bir şeydi. Okula beraber gidebilirdik. Eve gelir gelmez kendimi duşa attım çünkü çok yorulmuştum. Hızlı bir duş aldım ve üzerimi giyinmeden kendimi direk yatağa atıp bu günü düşünmeye başladım.
Asena'ya gerçekten minnettardım. O olmasaydı şuan burada olmayabilirdim. Beni kurtarmıştı. O gerçekten çok güçlü bir kızdı. O ayyaşları çok iyi dövmüştü. Çok iyi kuvvet vardı kız da. Tam ders almalık. Ateş Kara... Seni hiç sevmedim Ateş Kara. Yeni okulum da hiç iyi şeyler olacakmış gibi durmuyordu. Özellikle bugün tanıdığımız çocuklar bizim başımıza bela açacakmış gibi geliyordu. Hareketli bir yıl olacak gibiydi. İyi şeyler olmasını dileyerek gözlerimi kapatmıştım.
💖💖💖💖
Bölümü nasıl buldunuz?
Sizce o belalı çocuklar ilerleyen zamanlarda neler yapacaklar?
Vote❤
İg:psikozlarwattpad
♤♡◇♧