FLEX
"Henry?" buong gulat na sabi ko nang ma-realize kung sino siya.
Bukod sa nagulat ako sa mukha niya ay nagulat din ako dahil sa pototoy niya. First time ko makakita ng ganito. Hmmm. Ess!May lalakeng nakahubad sa harap ko. Anong gagawin ko?
Nagtaka siguro siya kung bakit bigla akong umiwas ng tingin. Sinuri niya ang sarili at maski siya ay nagulat din.
"Oh sh*t!" asik niya.
Naramdaman kong hinila niya ang comforter ng sofa at tinakip ito sa hubad niyang katawan. Pagbaling ko ng tingin sa kaniya ay may takip na siya. Dinako kong muli ang aking tingin sa mukha niya. Hindi pa rin ako makapaniwala na siya pala si Monyo.
"So Henry? You are Monyo?" tanong ko.
I know that he is confusing himself of what to say to me. Akalain mo nga naman. All this time that we are together, he never said that he is Henry or he is Monyo. Naputol ang iniisip ko nang magsalita na siya.
"I am not Henry." mahinang sabi niya. He is directly staring at me.
What?
Hindi siya si Henry. So magsisinungaling pa siya na kitang-kita ko na nga na siya si Henry. Nasa harapan ko kaya siya. Ess!
"I am not Henry, Flex." pag-uulit niya kaya naguluhan ako.
Napatakip ako ng bibig ko nang mapagtanto ko kung sino siya. Kung hindi siya si Henry edi siya si... Armie? I don't need confirmation. Sigurado na ako na siya si Armie kaya mabilis akong lumapit sa kaniya at niyakap siya ng napakahigpit.
"I miss you Armie!" naiiyak kong sabi habang niyayakap siya.
"Flex I am n—." pinutol ko ang sasabihin niya dahil alam ko na magsisinungaling na naman siya.
"Stop it! Armie!" galit na sigaw ko. Nakakainis. What's with the lies?
Hindi na siya nakapagsalita pa kaya niyakap ko siya lalo ng mas mahigpit. I miss him even though I am always with him, as Monyo. I really miss the smile in his face. Napakasaya ko ngayon.
"What happened?" nakangiting tanong niya habang kinakagat ang lower lip niya.
Ang init bigla sa pakiramdam. Ramdam ko na namumula na naman ang ilong ko. Nahihiya ako dahil sa kiss na nangyari. Parang ang lumabas tuloy na ako itong nag-initiate ng halik which is hindi dahil aksidente lang iyon. Aksidenteng nagustuhan ko. Mas nadagdagan pa ang hiya ko nang maisip na nakahubad pala itong niyayakap ko at comforter lang ang sagabal sa amin.
"Anong what happened?" pinandilatan ko siya.
"About the kiss?" ngiti niya. Ang guwapo pa din niya. Kaya pala cute si Monyo dahil siya din yon.
"Kiss? Ah..." natameme ako. "Wala wala!"
"Flex Cecilio? Bakit mo ako hinalikan?" taas kilay niyang sabi.
"Armie Loreto! I am not the one who needs to explain!" paalala ko sa kaniya. "You owe me one Henry, remember?" dugtong ko.
***
Armie told me everything about his life. He was born with a rare condition that made him very weak. He had immune deficiency when he was very young. Sabi niya ay mahina ang katawan niya kumpara sa kakambal niya na si Henry. Lagi siyang naoospistal dahil sa sakit niya. Laging 50/50 ang kalagayan ng buhay niya. He can't even walk or eat properly. Mahina ang tuhod niya at kapag kumakain naman siya ay may pagkain na nagti-trigger sa kaniya kaya bigla na lang siyang nahihimatay.
Luckily, his mother is a doctor/pharmacist so she tried to find a cure for him. Mrs. Loreto hired the best Chemist/Scientist in Yotik City. They collaborated in finding the cure for Armie's illness. They mixed all the significant elements and chemicals from different kinds of animals and plants just to find the perfect result.
Armie is six years old. Sa wakas ay nakagawa din sila supposedly, the cure for him. Itinurok nila ang cure kay Armie after masigurado na safe ito (which is not). After the first few weeks ay naging okay naman si Armie. No side effects. Naging malakas lang siya at naging healthy. Nakapaglalaro na din sila ni Henry. And this one day came, napansin nila na pabig-bigla na lang nagiging aggressive si Armie. He even ate a raw rabbit na pet nilang dalawa ng kambal. Ganyan siya ka-wild.
"What are you doing Armie?" a six-year-old Henry asked.
"Eating?" sagot ni Armie.
"No Armie! Stop it! Rabbit is a pet! It is not your food!" sigaw ni Henry. Binitiwan ni Armie ang rabbit at marahang lumapit kay Henry. His face was smeared with blood.
"Armie! Don't come near me! Stay there!" iyak ni Henry habang takot na takot na inuutusan ang kakambal. Bigla na lamang kinagat ni Armie si Henry kaya napahiyaw ito.
"Mom!" agad namang dumating ang Mommy nila. Hinatak niya papalayo si Henry. Iyak ng iyak ito dahil sa kagat na natamo niya. Napaluha si Mrs. Loreto nang makita ang namumulang mukha ni Armie na dahil sa dugo ni Henry.
Right after na makagat si Henry ay hinugasan kaagad ni Mrs. Loreto ang sugat ng anak at tinurukan ito ng anti-rabies. Mabuti na lang at hindi na-infect si Henry. Nabahala ang parents ni Armie sa naging condition ng anak nila kaya they quarantined him. Tanging ang Hired Chemist lang ang nakakalapit sa kaniya. Para maprotektahan si Henry sa kapatid niya ay ipinadala ito sa America — sa kapatid ni Mr. Loreto. That's why naging english speaking itong si Henry.
"Ms. Jacky Razonable?" tawag ni Armie sa Hired Chemist habang sinusuri ang condition niya. Nine years old na siya that time.
"Yes, Armie." tugon ng Chemist. She smiled.
"Can I ask something?" tanong ng batang Armie.
"Of course, ano iyon?" tugon ni Jacky.
"Bakit po hindi na ako dinadalaw ni Henry?" tanong ng bata. He was in pain. Malungkot siya dahil sa condition niya at nasasaktan siya dahil sa kasalukuyan ay tinuturukan siya ng Chemist ng kung anumang gamot.
"Henry is in a better place. Kailangan niyang lumayo para mag-aral." paliwanag ni Chemist Jacky. Nililibang niya si Armie para hindi nito maramdaman ang pagtusok ng karayom.
"Really? Saan?" malungkot ang mukha ng batang Armie.
"Yes, nasa US siya, doon kina uncle mo." sagot ng Chemist.
"Totoo din ba na dahil sa akin kaya siya lumayo?" malungkot na tanong ng batang Armie.
"No Armie." pilit na ngiti ni Jacky.
"Liar!" sigaw ni Armie.
Binuklas niya ang handcuff na nakakabit sa kamay niya kaya natanggal ito sa kama. Nabitiwan ni Jacky ang hawak niyang needle at napaurong. Nanlaki ang mga mata ng Chemist nang mag-iba ang anyo ni Armie. Agad na lumapit si Armie sa kaniya at kinagat siya sa leeg. Hindi nagtagal ay nawalan na ng buhay ang chemist. Basang-basa ng sariwang dugo ang sahig.
Lumabas si Armie sa Quarantine Room at tumungo sa gubat. Nakasalubong niya doon ang kalaro niya na si Christian na anak ng katulong nila.
"Sino ka?" tanong ni Christian nang makita ang halimaw na anyo ni Armie. Takot na takot siya.
"Si Armie ito, Chris." sabi ni Armie.
Ayaw maniwala ni Christian na si Armie siya kaya tumakbo ito ng mabilis at humingi ng tulong.
"Tulong! May halimaw!" pagsisigaw ni Christian.
Malapit na sana siya sa bahay ng mga Loreto ngunit naabutan siya ni Armie. Takot na takot si Armie. Hindi ni niya makontrol ang kaniyang sarili kaya kinagat niya ang kaibigan. Pinagkakagat niya ito sa kamay, leeg at dibdib. Natigil lang si Armie sa ginagawa niya nang tamaan siya ng stun-gun ng Daddy niya. Bumagsak siya sa lupa at nangisay.
Inayos ng mag-asawang Loreto ang lahat ng gulong ginawa ng anak nila. Iniba nila lahat ng resulta ng autopsy ni Chemist Razonable at pinaalis sa bahay nila si Christian at nanay nito. Mabuti at agaran nilang nagamot ang sugat ni Christian kaya hindi ito na-infect. Pinagbantaan din nila ang mag-ina na huwag magsumbong kung kani-kanino tungkol sa kalagayan ni Armie. Nagmamakaawa ang mag-ina na huwag silang paalisin dahil wala na silang mapupuntahan ngunit sarado na ang desisyon ni Mrs. Loreto. Iniisip lang ni Mrs. Loreto ang kalagayan nila kaya pinaalis sila.
Para makalayo si Armie sa gulo ay pinatira nila ito sa lumang Mansion sa gitna ng gubat. Makabubuti daw ito para hindi na makapangbiktima si Armie — para malayo siya sa mga tao. Dinadalhan na lamang siya sa Mansion ng mga kailangan niya. Tulad ng pagkain, gadgets at damit.
Miracle happened when Armie was turning twelve years old. Bigla na lang kasi bumalik ang tunay niyang anyo na tao. Isang taon nilang inobserbahan si Armie at hindi na ito naging halimaw pa. That was the time na napag-isipan ng mag-asawa na okay na si Armie. Healed na siya sa kung anong meron siya. They immediately enrolled their child in Hacienda Señeres National High School. Kailangan daw ni Armie na maging normal kagaya ng iba. That's when I met him.
"Dahil ba sa akin kaya ka bumalik sa pagiging halimaw?" tanong ko pagkatapos ng kwento ni Armie.
"Maybe?" sagot niya. We are sitting right now in the couch inside Monyo's or Armie's Mansion in this dark forest.
"Why maybe?" tanong ko.
"Dahil choice ko naman noong sinabi ko na tutulungan ko kayo sa paghahanap kay Maricel. I thought that it was my chance to catch the real monster." aniya.
"So you're not the monster who killed my friends?" tanong ko. "Obviously, you aren't. Paano magiging ikaw yaon kung kasama ka naman namin noong inaatake tayo ng halimaw, you even fight with us." I answered my own question.
"No, I think it was Christian, or baka may na-infect siya na iba." sabi niya.
"Siya lang ang maaaring maging halimaw, Armie." siguradong sabi ko.
"How sure of you?" tanong niya.
"May napansin kasi ako sa mga nakakagat ng halimaw. Hindi sila katulad mo or niya. I mean, may nagbago sa kanila — iyong naging mas visible ang ugat nila sa lahat ng parte ng katawan nila. Oo, mabangis sila pero iyong anyo nila ay tao lang na naging mabangis at bloody. Nakita ko iyon sa itsura ni Eric at sa bangkay ni Maricel." paliwanag ko.
"The problem is, where can we find Christian?" tanong niya.
Yes that's the case pero iba ang tanong na nasa isip ko. The real question is — who is Christian?
*****
Dedicated to: BevTheSizzler
HELLO HASHIES!!!
SORRY FOR THE UPDATE. HIHI
MEDYO NATAGALAN.
ENJOY READING PO!!!
😘😘😘
Ps. Next time na ko magdedicate sa iba. Sa previous chapters na lang po? Hihihi