Chapter 23: UNKNOWN
UNKNOWN POV
Lahat kami na nakaassign sa Hacienda Señeres ay pinatawag ni Prima Lika. Siya ang pinuno ng Slayer Society dito sa bansa natin. Ang Slayer Society ang organization which deals with supernatural things in our world. Kami ang pumupuksa sa mga halimaw at kakaiba pang mga nilalang na maaaring maging risk sa buhay ng mga tao. Prima ang tawag sa namumuno sa amin at Slayers naman ang mga tagasunod niya.
Halos magkasing-edad lang kami ni Prima. I have watched how she grown into a great leader. Gusto kong ibalik ang mga sandali na magkaibigan pa ang turingan namin sa isat-isa. Ang panahon na kaya ko pa siyang biru-biruin. The days when no one was superior between the two of us. How I wish.
Narito na ang lahat ng nasa grupo ng nakapula. They stand out like a blood in a mud. Kami ang mud kasi mga nakaitim kami. Nandito na rin lahat kaming nasa grupo ng mga nakaitim.
"Kamusta ang pinapagawa ko sa inyo?" Tanong ni Prima habang isa-isa niya kaming tinititigan.
This is the look of a leader. The Society reachedb it's peak during her reign. Lahat ng naproproduce na mga bagong Slayers ay umaangat sa kanilang larangan. They are the strongest and the wisest. Kasama na ako doon. Hindi naman ako siguro magiging leader ng mga nakaitim kung hindi ako magaling. O baka naging leader lang ako kasi kaibigan ko si Prima. Dating kaibigan pala.
No one wants to answer Prima's question first. We are tense to deliver our news to her because it can be a bad one.
"Mahal na Prima sa pagbabantay ko ay wala pa naman akong nakikitang magiging sanhi ng panganib." Someone breaks the silence. Ang leader ng mga nakapula.
Magaling itong si leader ng mga nakapula. Malaking papuri ang natanggap niya at ng grupo niya nang siya ang makapatay sa unang infected person sa ospistal. Eric ba ang pangalan non. Hindi na niya ito binuhay upang hindi na makahawa sa iba. Wise action.
"Wala bang mga kahinahinalang bagay na mapapansin ngayon sa school?" Tanong ni Prima.
The Red Leader glances in my direction. Alam niyang alam ko din ang mga nangyayari sa school. Nagkakasalubungan pa nga kami lagi doon. Nakikipag-unahan na lang kami sa paglutas ng matagal na na kaso ng Hacienda.
"The students acted nice and the teachers seemed safe Prima." Sambit niya.
Prima did not dig further but I can see the growing frustration in her eyes. Kailangan na talagang masolve ang kaso ng halimaw. Kahit nasa Hacienda Carlota ngayon ang kaso ng nawawala ay kumbinsido si Prima na nasa Hacienda Señeres pa rin ang suspect. Para mas mapadali na masolve ang kaso ay hinati niya ang lahat ng mga Slayers.
The Slayer Society is divided into 5 FORCES. These forces are named with colors.
Red Roses
Dark Knights
Grey Hounds
Blue Herons
Green Dragons
Ang nakapula na kung tawagin ay RED ROSES at kaming nakaitim na tinatawag na DARK KNIGHTS ay inilagay ni Prima sa Hacienda Señeres. Ang GREY HOUNDS at BLUE HERONS naman ay nasa Hacienda Carlota. GREEN DRAGONS na ang bahala sa natitirang mga karatig Hacienda.
There are thousands of Slayers in every Force. Marami ding grupo sa kada Force at maswerte akong mapamunuan ang isang grupo dito.
Wala ngayon sa meeting ang tatlo pang mga grupo ng tatlong forces dahil minabuti ni Prima na hatiin ang pagpupulong sa dalawang oras. So their meeting will be held later in this night.
"Ikaw? Anong balita sayo?" Tanong ni Prima. Nagulat ako sa tanong niya dahil parang personal ito.
"Mabait itong binabantayan ko Mahal na Prima. Kung sa tutuusin ay magkaibigan na kaming dalawa at wala pa naman akong negatibong makukomento sa kanya." Salaysay ko.
Naging interesado ang mga tingin ni Prima. Gayon din ng mga kasama ko sa kwartong ito. They also knew who am I talking about.
"Make sure you won't get too attach." She reminds me and then she smirks.
Tumango na lang ako sa kanya. Bigla siyang may idinagdag kaya napatitig ako sa kanya.
"Kung mapapakinabangan mo siya, use her. Kung makakasagabal naman, kill her. You understand?" There's power in her voice.
"Yes Prima!" Tanging naisagot ko.
Nakokosensya nga ako sa ginagawa ko. Parang pinapaasa ko lang ang tao. Kinukuha ko lang ang loob niya tapos tatraydurin ko lang siya. Akala pa naman niya na mapagkakatiwalaan ako. But I should remember Prima's warning. Don't get to attach to her. Maaari niya ito ikapahamak.
Tumungo kaagad si Prima sa iba pa naming mga kasama at tinanong ang mga ito. Natapos lang ang buong meeting na wala siyang nakuhang good news. The good news to her is that the monster will attack again. That will be a great chance to capture or kill it. So sana lumabas ka nang halimaw ka!
Matapos ng meeting ay nakasalubong ko si Prima. Pinaalis niya ang dalawang nakayellow na personal bodyguards niya. Nakaemphasize silang tatlo kapag magkakasama. NakaGold na damit kasi lagi si Prima tuwing dumadalo sa mga mahahalagang event na may kinalaman sa Slayer Society.
"I'm happy to see you again." Wika niya sa mahinang boses. Parang naging pusa ang leon.
"Totoo ba iyan Prima?" Tanong ko.
"Hindi dahil sa strikto ako ay hindi ko na pinapahalagahan ang pagkakaibigan natin." Malambing na sabi niya. The frustration in her eyes is long gone by now.
"Naiintindihan kita Prima. It is your duty to look strong in the eyes of your subordinates." Aniya ko. Nagsialisan na ang mga tao.
Sa totoo lang ay naaawa ako kay Prima. As a Prime Leader of Slayer Society, she is not allowed to have a intimate relationship or to marry someone she loves. That's the curse of that power. She chose to have it. She chose to love the people.
"Thank you for understanding." She smiles and she walks away.
You don't need to thank me Lika. I will always care for you.
Always.
****
FLEX
Things go according to plan. Tila sinang-ayunan naman ito ni Taissa at Henry. Hindi man lang nila ako pinaghinalaan na may gagawin akong hindi maganda.
"Thank you Flex." Sambit ni Henry nang tanggapin niya ang mango-flavored ice-candy.
Tinanguan siya ni Taissa at isinubo niya ang ice-candy. Hindi nila alam na ito ang plano ko. Malalaman ko na kung siya nga talaga si Armie. I am certain that he is.
Taissa mouths the word thank you to Henry. Mayroong hidden agreement yata silang dalawa. Baka pinakausapan niya si Henry na tanggapin ang bigay ko. Salamat naman.
"I like it." Henry says when he totally endures the flavor.
"Salamat naman at nagustuhan mo ito." Sambit ko.
Napangiti ako nang magustuhan niya ito, gayon din si Taissa.
"Sigurado ka bang wala itong strawberry?" Aniya habang inuubos ang kinakain niya.
"W-wala." Sagot ko.
Nataranta naman ako sa tanong niya. May nalasahan ba siyang kakaiba? Sana wala.
"Bibili din ako Flex." Tawag sakin ni Taissa.
"Ilan Tais?" Aniya ko.
"Apat na. Ililibre ko na itong tatlo." Turo niya sa tatlo niyang kaibigan.
Nakangiti naman sa akin si Henry habang inaabot ko kay Taissa at sa mga kaibigan niya ang ice-candies. Mabuti at may natira pa para sa kanila.
Wala may nangyayaring kakaiba kay Henry. It means he is Armie. Siya nga si Armie! Kung hindi siya ay dapat kanina pa siya inatake at hindi mapakali. Mukhang okay naman siya. Sinungaling siya. Wala siyang allergy.
"Bakit Henry?" Natatarantang sabi ni Taissa.
Biglang nanahimik si Henry na tila may kung anong problema sa katawan niya. Natakot ako nang unti-unting namula ang mukha niya. Mabilis na napuno ang mukha niya ng mapulang maliliit na rashes. May allergy siya.
"Anong nilagay mo dito?!" Galit na tanong ni Taissa sabay tapon sa ice-candy na hawak niya.
"G-gusto ko la.." Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang isang malakas na sampal ang lumapat sa mukha ko.
"Gusto mo lang mapatunayan kung siya talaga si Armie! Kaya nilagyan mo ng strawberry ang ice-candy na iyan!" Galit na sabi niya.
Totoo naman ang sinabi niya. Nilagyan ko ng kunting strawberry ang ice-candy na binigay ko sa kay Henry. Sa pamamagitan non ay mapapatunayan ko kung siya talaga si Armie.
"S-sorr..." Magsosorry na sana ako nang sinampal niyang muli ako sa kabilang pisngi naman.
"Sana matauhan ka na!" Galit niyang sabi.
Ang lahat ng kaklase namin ay sa amin na nakatingin. Kita sa mukha nila na naaawa sila sa akin. Gumawa na naman kami ng eksena. Sa sobrang hiya ko ay hindi ko na napigilan pang umiyak.
"Taissa! Si Henry!" Sigaw ni Joan.
Nakalapat ang kamay ni Henry sa kanyang dibdib. Tila hindi itomakahinga. Sobrang pulang-pula na rin ang mga rashes na kumalat na sa kanyang buong katawan. Nakokonsensya ako sa ginawa ko. Hindi ko inisip na maaaring ganito ang mangyari sa kanya.
"Boys." Tawag ni Taissa sa mga kaklase naming lalake. Sumenyas siya na buhatin si Henry.
"Dalhin natin si Henry sa clinic! Bilis!" Aniya. Bago sila umalis ay tinitigan niya muna ako ng masakit. Hindi ko siya masisisi dahil kasalanan ko naman.
****
"Dahil sayo ay may nanganib na estudyante Miss Cecilio." Wika ni Principal Villarin sa akin.
Malala ang nangyari kay Henry. Sobra pala siya kung atakihin ng allergy niya. Dahil iyon sa strawberry at dahil rin sa akin. Minabuting dalhin na lang siya sa ospital para magamot siya ng agaran. Ngayon ay nandito ako sa Principal's office dahil sa mga nagawa ko.
"Sorry po talaga. Hindi ko naman po iyon sinasadya eh." Paliwanag ko.
"Hindi mo nga sinadyat ngunit may napahamak." Aniya ng nakataas ang kilay.
"Ano po ang pwede kong gawin Maam?" Tanong ko.
"Mabuti pa ay huwag mo munang lalapitan si Henry at grupo niya. Walang mabuting nangyayari kung malapit ka sa kanya." Mahinahong pahayag niya.
"Okay po Maam." Sambit ko.
"Sad to say Miss Cecilio, because you someone's life put to danger, we will suspend you for 3 days." Napataas ako ng tingin sa kanya.
3 days? Ang tagal ma suspension iyon. Siguradong mahuhuli ako sa ranking sa first quarter.
"But M-maam?" Mangiyak-ngiyak kong sabi
"Sorry Miss. We need to do this."
Wala na akong magagawa. This is my punishment for my reckless action. Anong gagawin ko sa bahay sa buong 3 days? Hays.
"Libre kita ng hamburger." Nakangiting bungad sa akin ni Ewan pagkalabas ko ng Principal's Office.
Parang wala lang nangyaring masama sa akin kung makangiti siya. Loko ito.
"End of the world na ba?" Tanong niya.
Kung sasagutin ko lang ito sasabihin kong oo at hindi. Oo dahil may end of the world sa lahat ng tao, end of the world na kapag namatay ka. At kung ang tinutukoy naman ay ang catastrophic kind of end the world ay hindi ang sagot ko, matagal na kasi nilang sinasabi na end of the world na. Hello? 18 years na kaya ako nag-aantay.
"Hey?! Mukhang sinagot mo na ang tanong ko sa utak mo ah?" Nakatawang sabi niya.
"Bakit ba?" Nayayamot na sabi ko.
"Anong bakit?" Aniya.
"About doon sa end of the world?" Diin ko.
"Wala naman, natanong ko lang." Tumawa ito ng malakas.
Ewan ko sayo Ewan. Napakaabnormal mo! Bagay talaga sayo ang pangalan mo. Natawa na lang ako.
"Kita mo! Natawa ka! Yehey!" Pagsisigaw niya.
"Loko-loko!!!" Itinawa ko nalang ng malakas ang problema ko.
It's nice to have someone that is willing to help you during the hardest time of your life. The one who will draw a smile in your face even though smile is the last thing to draw. I am bless to have Ewan in my side. I am bless to have this kind of friend.
"Burger na tayo?" Anyaya niya.
Tumango ako at pumunta na kami sa Burger Station. Ikain na lang itong sama sa loob ko.
****
Hello?! Sana po nasatisfied po kayo sa konting pasabog. Kung ano ang babaeng naka-red. Dumaan lang siya sa eksena sa nakaraang chapter. Hihi
Don't forget to recommend and vote my story po ah? 😘😘 para marami ang makarelate sa kalokohan na ito hahaha. Palangga ta kamo!!! 😘😘😘