Κάπου πολύ,.. πολύ μακριά από εδώ υπάρχει ένα πολύ πλούσιο βασίλειο. Τα εδάφη του είναι πολύ γόνιμα. Ποτάμια που το νερό τους καταλήγει στη θάλασσα το διασχίζουν και η θάλασσα το αγκαλιάζει, συμβάλλοντας στην ευημερία του. Το βασίλειο αυτό είναι ένα μέρος που οι συνήθειες είναι διαφορετικές, οι θεοί είναι διαφορετικοί, αλλά οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Όπως σε όλο στον κόσμο έτσι και εκεί υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, όμορφοι και άσχημοι. Όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και εκεί οι πλούσιοι είχαν την εξουσία και κρατούσαν την τύχη του υπόλοιπου λαού στα χέρια τους. Η εξουσία όμως είναι η μητέρα του τέρατος της διαφθοράς. Αυτή το γεννάει, το τρέφει και το μεγαλώνει, αν δεν έχει τη δύναμη να το σκοτώσει όσο ακόμη είναι μικρό και μπορεί. Όταν μεγαλώσει αυτο το τέρας απλώνει τα πλοκάμια του, πνίγει ότι εμποδίζει το δρόμο του και διαλύει ότι βρίσκει μπροστά του .
Σε αυτό το βασίλειο το τέρας είχε μεγαλώσει πολύ. Μια ολιγαρχία αρχόντων είχαν την εξουσία. Ποιος θα μπορούσε να ελέγξει αυτούς τους ανθρώπους, που χρόνια έχτιζαν σάπιες κλίκες μέσα στην κοινωνία, για να εδραιώσουν τη δύναμη τους, ώστε να μην μπορεί να τους ακουμπήσει ούτε ο ίδιος ο βασιλιάς; Στο πέρασμα των χρόνων οι βασιλιάδες σε αυτό το βασίλειο λειτουργούσαν ως εκτελεστικά όργανα. Πειθήνια εργαλεία στις προσταγές των ισχυρών.
Όμως μια μέρα ένα νέο είδος βασιλιά εμφανίστηκε. Το όνομά του ήταν Νηρέας και είχε όραμα να βοηθήσει τον λαό του και να δημιουργήσει έναν δίκαιο κόσμο και όχι να λειτουργήσει προς όφελος των λίγων. Η δύναμη αυτού του βασιλιά πήγαζε από την αγάπη και την εκτίμηση του λαού του και αυξάνονταν μέρα με την ημέρα.
Αυτό θορύβησε τους άρχοντες που άρχισαν να ψάχνουν τον τρόπο για να τον βγάλουν από την μέση. Αντιλήφθηκαν λοιπόν, οτι για να πετύχουν το στόχο τους, έπρεπε να σπάσουν το δεσμό που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του βασιλια και του λαού. Έτσι χρησιμοποίησαν τα πλοκάμια της διαφθοράς, που είχε φτάσει ακόμη και στα χαμηλότερα στρώματα. Άρχισαν να σπέρνουν φήμες και να δημιουργούν ψεύτικα γεγονότα, στοχεύοντας το βασιλιά, ώσπου στο τέλος, ο λαός στράφηκε ενάντια στο ίδιο του το καλό, παίζοντας το παιχνίδι αυτών, που σκοπό τους είχαν να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Οι άρχοντες είχαν ήδη βρεί τον αντικαταστάτη του βασιλιά και τα σχέδια για επανάσταση και εκθρόνιση ψιθυρίζονταν σε όλο το βασίλειο. Ο κόσμος του βασιλείου βρισκόταν σε μεγάλη αναταραχή και οι μισοί στρέφονταν ενάντια στους άλλους μισούς κατηγορώντας τους για προδότες.
Ο βασιλιάς αισθανόταν απελπισμένος. Ήθελε να βοηθήσει το λαό του, αλλά είχε λιγότερα όπλα από τους αντιπάλους του. Στο τέλος αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ήττα του. Όταν οι άνθρωποι του που παρακολουθούσαν τις κινήσεις των αντιπάλων του τον πληροφόρησαν με λεπτομέρειες για τα σχέδια τους, εκείνος κατάλαβε οτι βρισκόταν σε κίνδυνο όλη του η οικογένεια, μια και οι εχθροί του δε θα αρκούνταν στο να εξολοθρεύσουν τον ίδιο, αλλά θα προσπαθούσαν να εξαφανίσουν και κάθε πιθανότητα απειλής διαδοχής και εκδίκησης για το μέλλον.
Κάποια στιγμή μέσα στο βασίλειο ξέσπασε μεγάλη αναταραχή, με κύριο υποκινητή τον άνθρωπο που είχε μεγαλώσει μαζί με τον βασιλιά σαν αδερφός. Αυτό ήταν κάτι που πόνεσε και απογοήτευσε ακόμη περισσότερο το Νηρέα. Το όνομα του προδότη φίλου του ήταν Ωρίωνας. Ήταν ο γιος του υπουργού που διαχειρίζονταν το στρατό από την εποχή που ήταν βασιλιάς ο πατέρας του Νηρέα. Οι δύο άντρες ήταν καρδιακοί φίλοι και γιαυτό και ο Νηρέας με τον Ωρίωνα μεγάλωναν σχεδόν σαν αδέλφια. Η ψυχή όμως του ανθρώπου δεν κρύβει πάντα καλά πράγματα στα βάθη της. Ο Ωρίωνας πάντα κατά βάθος ζήλευε τη θέση του Νηρέα και η κατάσταση χειροτέρεψε όταν η βασίλισσα που διάλεξε δίπλα του, ήταν μια γυναίκα που και ο ίδιος θαύμαζε και ήθελε. Κάθε φορά που τους έβλεπε μαζί να κοιτάζονται με αγάπη και να γελάνε ευτυχισμένοι, αισθανόταν μαχαίρια να τον τρυπάνε.
Όσο ζούσε ο πατέρας του Ωρίωνα αυτός δεν τολμούσε να κάνει τίποτα εναντίον του βασιλιά, αλλά μετά το θάνατό του, πήρε τη διαχείριση του στρατού και αισθάνθηκε αρκετά απελευθερωμένος και δυνατός ώστε να συνεργαστεί με τους εχθρούς του Νηρέα. Η κατάσταση κλιμακωνόταν μέρα με την ημέρα.
Ένα βράδυ καταλαβαίνοντας οτι η κατάσταση ξέφευγε από τον έλεγχό του, ο βασιλιάς Νηρέας κάλεσε κοντά του, τους πιο έμπιστους ανθρώπους του, ανθρώπους που είχαν δοκιμαστεί μαζί του στα πεδία της μάχης και ποτέ δεν τον πρόδωσαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Έκτορας, ο αρχηγός της ασφάλειας του. Είχαν πολεμήσει μαζί και ο βασιλιάς γνώριζε τις ικανότητες του. Ήταν ο άνθρωπος που είχε περάσει τη μέχρι τώρα ζωή του με πάρα πολύ εκπαίδευση σε όλων των ειδών τις πολεμικές τέχνες και που είχε αναλάβει την ευθύνη για την εκπαίδευση των ειδικών στρατιωτικών σωμάτων της ασφάλειας του βασιλιά. Στα πεδία της μάχης είχε το παρατσούκλι ο ανίκητος. Στην πραγματικότητα όμως ο Έκτορας ήταν ένας άνθρωπος που διάβαζε πολύ και του άρεσε να μαθαίνει καινούρια πράγματα.
Μαζί με τον Εκτορα κάλεσε άλλον ένα φίλο του τον Ορφέα, που του είχε επίσης μεγάλη εμπιστοσύνη μια και ο Ορφέας του είχε σώσει τη ζωη στη μάχη διακινδυνεύοντας τη δική του. Ο Ορφέας ήταν εκπαιδευμένος στις πολεμικές τέχνες αλλά είχε και μεγάλη ικανότητα στο να αναλύει καταστάσεις και να λύνει προβλήματα. Το παρατσούκλι του ήταν ο σοφός.
Βρέθηκαν οι τρεις τους στην αίθουσα του θρόνου με απόλυτη μυστικότητα και συζητούσαν χαμηλόφωνα. Πρώτα πήρε το λόγο ο βασιλιάς.
" Όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος πλέον μετράει αντίστροφα. Η δύναμη των αντιπάλων μας έχει μεγαλώσει πολύ. Η επανάσταση ", τους είπε, "που στόχο της θα χει εμένα και την οικογένειά μου είναι πολύ κοντά. Ως πατέρας υποφέρω που εξαιτίας μου κινδυνεύει η ζωή των παιδιών μου και η πρώτη μου σκέψη ήταν να τα προστατεύσω ο ίδιος, παίρνοντας τα κάπου, που ποτέ κανένας δε θα μπορεί να τα βρει για να τα βλάψει. Αλλά δεν είμαι μόνο πατέρας είμαι και βασιλιάς και δεν μπορω να ενδώσω στα κακόβουλα συμφέροντα,αφήνοντας τον τόπο μου στην τύχη του. Δυστυχώς άνθρωποι που θεωρούσα ότι θα στέκονταν στο πλευρό μου με πρόδωσαν και συντάχθηκαν με τους εχθρούς μου, είπε με φωνή σαν ψίθυρο. Ο δρόμος πια είναι προδιαγεγραμμένος. Εγώ θα μείνω μέχρι το τέλος για να αντιμετωπίσω τους στασιαστές και τον σφετεριστή και ελπίζω ότι ο κόσμος θα καταλάβει την ειλικρίνεια των προθέσεων μου, έστω και την τελευταία στιγμή. Για μένα το να φύγω δεν υπάρχει σαν επιλογή".
"Βασιλιά μου, αυτό που σχεδιάζετε οδηγεί σε σίγουρο θάνατο. Τα μυαλά του κόσμου έχουν ποτιστεί με δηλητήριο και λειτουργούν σαν όχλος. Αφήστε εμάς να εξασφαλίσουμε την διαφυγή για εσάς και τη βασίλισσα και μετά ψάχνουμε τον τρόπο για να δείξουμε στον κόσμο τι συνέβη πραγματικά. Η κατάσταση θέλει σχεδιασμό". Ο πάντα ψύχραιμος Ορφέας δεν μπορούσε να κρύψει την αγωνία του.
"Συμφωνώ με τον Ορφέα", είπε και ο Έκτορας, "δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνεύσουμε την ζωή σας. Ήδη έχω ξεχωρίσει τους έμπιστους και πιο καλούς φύλακες από την προσωπική σας φρουρά για να σαςσυνοδεύσουν και να σας προστατεύσουν".
Οι δύο έμπιστοι φίλοι του βασιλιά πονούσαν με την αγωνία του και ήθελαν να τον βοηθήσουν να γλιτώσει από καλοστημένο σχέδιο των εχθρών του.
"Καλοί μου φίλοι, γνωρίζω πολύ καλά τις προθέσεις σας και τις εκτιμώ αλλά δεν υπάρχει πια χρόνος για σχεδιασμό αλλά μόνο για δράση και μάλιστα άμεση. Για αυτόν το λόγο σας κάλεσα εδώ, για να σας αναθέσω μια τελευταία αποστολή. Αυτή θα είναι να προστατεύσετε τα παιδιά. Εχω κανονίσει τα πάντα ώστε να φύγετε από το παλάτι, έχοντας ο καθένας σας από ένα παιδί υπό την προστασία του. Όπως καταλαβαίνετε τα παιδιά θα πρέπει να χωριστούν για όσο διάστημα χρειαστεί, ώστε να είναι ασφαλή και να μη μπορεί κανείς να τα συνδέσει με την βασιλική οικογένεια".
Η βαριά πόρτα της αίθουσας άνοιξε και μπήκε η βασίλισσα με δύο κυρίες της αυλής. Οι δύο άντρες έκαναν βαθιά υπόκλιση, ενώ ο βασιλιάς γύρισε και κοίταξε τη βασίλισσα με τη λύπη να ξεχειλίζει στο βλέμμα του.
Όταν οι δύο άντρες σήκωσαν τα μάτια τους, η εικόνα της βασίλισσας τους προκάλεσε σοκ. Η ψύχραιμη και περιποιημένη Ορόρα είχε κατακόκκινα μάτια, ένδειξη οτι έκλαιγε και μικρά τσουλούφια από τα πάντα καλοχτενισμένα μαλλιά της πετάγονταν.
Η φωνή του βασιλιά ακούστηκε πάλι :
"Παρότι προσπάθησα να πείσω τη βασίλισσα να φύγει μαζί με ένα από τα παιδιά, εκείνη αρνήθηκε".
Η βασίλισσα ακούστηκε κουρασμένη καθώς έλεγε:
"Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και να τους δώσουμε το χρόνο για να ξεφύγουν, είναι να πείσουμε αυτούς που μας παρακολουθούν, ότι όλα είναι όπως πάντα και δεν έχουμε καταλάβει τα σχέδια τους. Στο κάτω κάτω είμαι η βασίλισσα και η θέση μου είναι δίπλα στο βασιλιά. Δε θα σε αφήσω ποτέ μόνο σου". Τα τελευταία λόγια τα είπε κοιτάζοντας τον Νηρέα στα μάτια και πιάνοντας του τα χέρια. Η εκπαίδευση χρόνων στους τρόπους του παλατιού την βοηθούσε να φαίνεται ψύχραιμη, αλλά τα σφιγμένα κάτασπρα χείλια της έδειχναν την προσπάθεια που κατέβαλε.
Ο βασιλιάς στράφηκε προς τους δύο άντρες κρατώντας τα χέρια της βασίλισσας. Η φωνή του ακούστηκε ψιθυριστή αλλά με μεγάλη ένταση
"Ο διάδοχος θα πρέπει να προστατευθεί πάσει θυσία. Γνωρίζουν ότι όσο είναι ζωντανός ο θρόνος τους δε θα είναι ποτέ ασφαλής".
Ο βασιλιάς συνέχισε:
"Το ότι ο Νικόλαος με την αδερφή του μοιάζουν τόσο πολύ βοηθάει στο σχέδιο που έχουμε σκεφτεί.' Το χέρι του βασιλιά έπεσε με δύναμη στον ώμο του Έκτορα 'Η Νατάσσα θα μεγαλώσει μαζί σου Έκτορα. Εσύ με την Κατερίνα θα την μεγαλώσετε σαν αγόρι. Θα της μάθεις πολεμικές τέχνες. Θα πρέπει να ξεχάσει οτι είναι κορίτσι, ώσπου να είναι σε ηλικία να κατανοήσει για ποιο λόγο, έγιναν όλα αυτά. Θα σας δοθούν όλα τα έγγραφα που πιστοποιούν ότι εσείς είστε οι γονείς της'. Ο βασιλιάς στράφηκε προς το μέρος της Κατερίνας.
"Κατερίνα εσύ θα είσαι η μητέρα της για να τη βοηθήσεις με τα γυναικεία θέματα, όταν χρειαστεί, αλλά δε θα της μάθεις γυναικείους τρόπους, μέχρι να μεγαλώσει αρκετά για να καταλάβει οτι δε θα πρέπει να δείχνει οτι είναι κορίτσι. Θα μεγαλώσει σαν αγόρι. Όταν θα φτάσει σε ηλικία να μπορεί να καταλάβει τις συνθήκες, τότε θα της μάθεις τους γυναικείους τρόπους και τους τρόπους του παλατιού.»
Βάζοντας το χέρι του στον ώμο του Έκτορα ο Νηρέας συνέχισε «Καλέ μου φίλε ποντάρω σε σένα να την κρατήσεις ζωντανή, ώστε κάποια μέρα να μπορέσει να πάρει τη θέση της και μαζί με τον αδερφό της να συνεχίσουν το έργο που ξεκίνησα "
Η φωνή του Νηρέα έσπασε όταν ο βασιλιάς σταμάτησε να μιλάει κι ξεκίνησε να μιλάει ο πατέρας: «Τα παιδιά μου θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της προσπάθειας μου να βοηθήσω ένα λαό που έμαθε να ζει μόνο για το σήμερα. Αν υπάρχει μια πιθανότητα ώστε αυτό το βασίλειο να σωθεί κάποια μέρα, αυτή βρίσκεται στην ψυχή των παιδιών που έχουν μεγαλώσει με σωστές αρχές και ξέρουν οτι υπάρχουν όρια και κανόνες. Αν αφήσουμε ακαλλιέργητα τα μυαλά των παιδιών αυτόματα αποδομούμε την ίδια την κοινωνία και τον πολιτισμό μας και γινόμαστε έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων. Αυτή η αποστολή λοιπόν είναι η σημαντικότερη απ' όλες τις υπόλοιπες που σας έχω αναθέσει μέχρι τώρα. Θα μεγαλώσετε το Νικόλαο και τη Νατάσσα σωστά, με κανόνες και θα τους δώσετε την καλύτερη δυνατή μόρφωση. Γνωρίζω οτι και οι τέσσερις σας είσαστε καλλιεργημένοι άνθρωποι. Έχετε την ευθύνη να τα μεγαλώσετε σαν μελλοντικούς αρχηγούς της χώρας, άσχετα με το τι θα συμβεί στο μέλλον. Αν ποτέ πάρουν τη θέση τους θα πρέπει να είναι άξιοι για αυτήν»