Yoongi's Music
Music #32
Broken glasses.
Scattered broken chairs.
The whole room is in big mess.
Basag pa ang malaking salamin na nasa harapan ng practice room na iyon.
But what shocked me the most ay nang makita ko ang babaing yun na mag-isang nakatayo sa harapan ng mga nakayuko na mga taong iyon.
She's trembling with rage.
Habang umiiyak naman ang iba sa mga nakayukong mga taong iyon at kung hindi ako nagkakamali ay mga trainee palang sila.
But what startled me the most...
"MGA WALA KAYONG KWENTA!!!" she roared in the middle of that room.
Agad akong nanigas mula sa kinatatayuan ko at hindi makapaniwalang napatingin uli sa kabuuan ng buong kwarto na yun.
Kung ganun...
Sya ang...
Sya ang gumawa ng lahat ng ito?
Talaga bang...ang Yuseon ko...ang gumawa ng lahat ng ito?
Saka ako hindi makapaniwalang napataas ng mukha at napatitig sa galit na galit na mukha nya.
Talaga bang...sya si Yuseon?
Dahil habang nakatingin ako sa kanya ngayon ay pakiramdam ko ay ibang babae na ang nakatayo ngayon sa harapan ko.
Habang nakatingin ako sa kanya ngayon ay parang hindi na si Yuseon ang nakikita ko.
I can see nothing but a monster.
For a moment ay walang makagalaw sa amin.
Pero naputol lang ang katahimikan na yun nang biglang pumasok sa kwarto si J-hope at masayang nilapitan ang babaing yun.
"Aigoo...!" ang masaya at nakangiti pang sabi nya. "Nagagalit na naman ang Sunny ko...!"
Agad namang napalingon sa direksyon nya ang babaing yun at agad na gumuhit sa mga mata nya ang pagkabigla nang makita si J-hope.
"O-oppa..." she whispered.
Pero ang pinaka hindi ko mapaniwalaan sa eksenang ito ay nang makita ko ang unti-unting pag-amo ng mukha nya nang makita na si J-hope.
J-hope cupped both of her cheeks at masayang nagsalita.
"Wag ng magalit ang jagiya ko, neh?" ang masaya pang sabi nya saka niyakap ng mahigpit ang babaing yun. "Diba ang sabi ko naman sayo ay mas lalo kang gumaganda kapag ngumingiti ka? Aigoo...ang jagiya ko talaga na 'to oh. Aigoo...mahal na mahal ka ni oppa..."
Sinasabi yun ni J-hope habang sine-senyasan ang mga trainee na nandoon na umalis na gamit ang kamay nya na nakayakap kay Sunny. Agad namang tumalima ang mga trainees na halatang takot na takot sa mga oras na ito.
Wala akong ibang magawa kundi ang mapaawang ng bibig ng dahil sa eksenang nakikita ko ngayon.
Teka.
Comedy ba 'to ha?
Ito na ba ang segment na tatawa na ako?
Huh.
At ito ba ang bagay na ayaw ipakita sa akin ni J-hope ha?
Kung gaano kasama ang girlfriend nya?
At kung paano nya pinapalampas ang sama ng ugali nito?
Kung paano nya ito amuhin na para bang wala itong ginawang kamalian?
Wala akong ibang nagawa kundi ang mapaawang nalang ng bibig in disbelief nang dahil sa eksenang nakikita ko ngayon.
Sunny is clearly the wrong one here.
Pero kung amuhin sya ni J-hope ay parang wala syang ginawang kasalanan.
"Nandito na si Hope oppa..." ang pagsuyo nya pa kay Sunny habang hinahaplos ang buhok nito. "Nandito na ang Hope mo...kaya wag ng magalit ang Sunny ko ha?"
But what I saw next froze me from where I stood.
Nakita ko nalang ang pagyakap pabalik sa kanya ng babaing yun at ang pinaka hindi ko mapaniwalaan ay nang makita ko ang unti-unting pag-guhit ng pamilyar na masayang ngiting iyon sa labi nya habang hinahaplos parin ni J-hope ang buhok nya.
Yes.
After five years...
After five long years ay nakita ko na uli ang totoong ngiti ng babaing yun.
For a moment ay nakita ko ang dating Yuseon na minahal ko.
For a moment ay nakita ko si Yuseon...at hindi si Sunny.
For a moment ay nagkaroon ako ng pag-asa na hindi talaga masama ang ugali nya...
Pero ang pinaka hindi ko malunok sa lahat...
"Neh oppa..." she whispered then she comfortably rested her head on his shoulder.
...ay nang dahil yun sa lalaking yumayakap sa kanya ngayon ng mahigpit sa harapan ko mismo.
And while looking at them together right now ay parang gusto kong manuntok ng tao.
Dahan-dahan syang nagtaas ng tingin at doon biglang nagtama ang mga mata naming dalawa.
And when she saw me, instantly, ay biglang nawala ang masayang ngiting iyon sa mukha nya at napalitan yun ng malamig na ekspresyon.
I couldn't help but to smirk while looking at her cold face.
Does she really hate me that much?
Pero hindi ko na matagalan ang eksenang ito.
Ayoko ng makita ang masayang mukha nya habang hinahaplos parin ng lalaking yun ang buhok nya at ipinaparamdam sa kanya kung gaano sya kamahal nito.
And so I turned around and walked away.
Mag-isa akong naglakad sa hallway ng agency na yun at wala na akong pake sa lahat ng mga matang nakatingin sa akin.
Pero habang naglalakad...
"AAAAAAAHHH! May sugat ang jagiya ko! Eottoke?!! Oh my God! Dumudugo pa ng marami! AAAAHHHH!!!" ang sobrang bading na tili ni J-hope.
I suddenly stopped from walking.
Wag Min Yoongi.
Napapikit nalang ako at napahinga ng malalim mula sa kinatatayuan ko habang tahimik kong pinipigilan ang sarili ko sa naiisip ko na gagawin ko.
Yoongi, just get out from this place and stop worrying about that stupid girl.
Tama na ang katangahan na 'to.
Tama na ang lahat ng kagaguhan na pinang-gagawa nya sayo.
Umalis ka na.
Wala ka ng pakialam sa babaing yun.
Pero...
Pero...
"Shit!" I cussed saka ako mabilis na lumingon at naglakad pabalik sa kwartong iyon.
Shit.
Shit.
Shit.
I just kept on cussing inside my head dahil alam kong pagsisisihan ko 'to mamaya.
Pero naiisip ko palang na may sugat ang babaing yun ay hindi ko na kinakaya at nalulunok ko nalang ang lahat ng pride na natitira sa akin.
Nang makarating ako ay agad na bumungad sa akin si J-hope na kagat-kagat ang buong kamay habang pinagpapawisan na nakatingin sa duguang paa ng babaing yun.
Puta.
Hindi nya maaalagaan si Sunny sa sobrang kabadingan nya.
Agad akong pumasok sa loob at napalingon naman silang dalawa sa akin. Mukhang nakaalis na ang ka-myembro ni Sunny kaya tatlo nalang kaming naiwan dito.
"Hobi---"
"HYUNG!" ang mabilis na putol nya sa akin saka sya mabilis na tumakbo papunta sa akin. "Hyung! Dito ka lang! Bibili ako ng maraming gamot para sa jagiya ko! Bantayan mo muna sya habang wala ako ha?!"
"Ha? Pero---"
"Salamat hyung! WAAAAAAAAHHHH...!!!" ang nakakagagong tili nya saka nagtatakbo-takbo paalis ng kwartong iyon.
Puta.
Puta.
Puta.
J-hope, gago ka.
Bakit mo ako iniwan dito?
And so I was left alone on the worst place at the same time the best place on Earth.
At yun ay ang sa harapan ng malalamig na mga mata ng babaing yun.
Nagtaas ako ng mukha at napatitig sa magandang mukha nya.
While she just kept on staring at me with those cold emotionless eyes.
Napahinga nalang ako ng malalim saka napatingin sa dumudugo paring mga paa nya. Wala syang suot na sapatos kaya sa tingin ko ay natapakan nya ang mga basag na salamin kaya nasugatan iyon.
Nagtaas nalang ako uli ng tingin at napatitig sa kanya.
"We should clean that up---"
"No, thanks" she said. "Hihintayin ko nalang si Hope oppa kaya pwede ka ng umalis"
Hindi ako makapaniwalang napatitig sa kanya.
"Pwede bang kahit ngayon lang ay ibaba mo muna ang pride mo at hayaan mong tulungan kita?" ang medyo nag-iinit ko naring sabi.
Yes.
She's amazingly talented in making me mad in just a matter of seconds.
She looked at me and God, please forbid me on cussing at her for showing that provocative smirk.
"At sa tingin mo, pride ang dahilan kaya ayaw kong magpatulong sayo?" she said then crossed her arms. "I just don't need you. As simple as that. Si Hope oppa lang ang kailangan ko"
This time ay hindi ko na napigilan at napaawang na ako ng bibig.
"Oh" ang natatawa ko ng sagot saka ko sya nilingon and with full sarcasm, I swing back at her. "I completely forgot. Si Hope oppa mo lang pala ang nakakatagal sa sama ng ugali mo. Si Hope oppa mo lang ang nakakatagal sa matinding kahihiyan ng dahil sa laki ng eskandalong 'to na ginawa mo. Grabe. Alam mo bang gustong-gusto kitang palakpakan ngayon nang dahil sa hindi ko kinakaya ang sama ng ugali mo?"
I didn't mean to do that.
Everyone knows that Min Yoongi is a very conserve man who always takes responsibility in all his actions and words.
But she's pushing me too far. And I hate that.
I hate that I have to say those awful words to her.
Pero sa tingin ko, hindi kami pareho ng nararamdaman.
She just looked at me with her same cold eyes then spoke.
"Umalis ka na" she said. "Ayaw kitang makausap"
I smirk.
"Why?" I whispered. "Do you hate me that much?"
She raised a brow.
And that's the first time I ever saw her did that to me or to anyone else. O scratch that, her whole personality and whole self is so new that I could no longer recognize her.
It was like suddenly ay naging total opposite sya nang dating sya.
Pero bakit ganun?
Bakit bumabalik sya sa dating sya kapag si J-hope na ang nakakasama nya?
"No" she answered while crossing her arms. "I don't hate you"
I was taken aback.
But before I get the chance to speak ay unti-unting nanlaki ang mga mata nya sa sobrang galit at halos pabulong na syang nagsalita nang dahil sa tindi ng galit na nakikita ko sa kanya.
"Because I loathe you" she said through gritted teeth.
Hindi ako makapagsalita.
And slowly, that pain in my chest is slowly building up and from this moment, pinagsisihan kong naglakad pa ako pabalik dito. Pinagsisisihan ko na nag-alala pa ako sa kanya.
I know that I can never win against her.
Because even if I hate her so much, there is still this feeling in my heart that wants to rush into her and hug her so tight.
At doon ako talo.
She hates me this much.
While I love her, still.
She took a deep breath and while still crossing her arms ay tumingin sya sa akin.
"Kung hindi ka aalis, ako ang aalis" she said saka sya naglakad paalis.
Napatingin nalang ako sa duguang paa nya na inihahakbang nya saka ako napatingin sa reaksyon ng mukha nya.
Pero hindi ko na nakikita si Yuseon sa mukhang iyon.
Dahil kung sya talaga si Yuseon ay makikita ko ang pag-iyak nya ng dahil sa sugat na yun.
Kung sya talaga si Yuseon ay may makikita pa akong sakit sa mga mata nya habang hinahakbang ang mga sugatang mga paa nya.
But she's not.
She just taking her steps with that bleeding feet na para bang wala syang sugat. Na para bang walang masakit.
Nang matapat sya sa akin ay agad kong hinila ang braso nya kaya napalingon sya sa akin.
"Talaga bang manhid ka na ha?" I asked without looking at her.
"Let me go---"
Pero doon ko na sya mabilis na nilingon at nanlilisik ang mga mata kong hinawakan sya sa magkabilang braso.
"Layuan mo si J-hope..." I whispered into her face with rage. "...layuan mo ang kaibigan ko"
*******************
"Layuan mo si J-hope..." I whispered into her face with rage. "...layuan mo ang kaibigan ko"
Oo, sinabi ko yun sa kanya.
But I just can't accept the fact that my sweet and gentle Yuseon has turned into an insensitive monster.
I can take the pain.
Pero hindi ko alam kay J-hope.
He loves this girl so much which makes him more vulnerable to get be destroyed by a monster like her.
"LEAVE US ALONE!" ang galit na galit na sigaw ko pa sa kanya.
Kaya kong tiisin ang sakit.
Pero paano si J-hope?
Anong mangyayari sa kanya sa oras na ginawa rin ng babaing ito sa kanya ang nagawa nya sa akin dati?
"Mahal na mahal ko talaga sya hyung eh...sya ang kauna-unahang babaing minahal ko ng ganito. At kapag nalaman ko siguro na may ibang lalaki sa buhay nya ay baka ikabaliw ko yun"
Anong mangyayari sa kanya....kapag nalaman nya...na ang babaing ito ang babaing nanakit din sa akin five years ago?
Anong mangyayari sa kanya...kapag nalaman nya...that the girl he loved so much and the girl who he always looked up to is nothing but a slut?
Oo, tinanggap ko na sa sarili ko na nagmahal ako ng sobra sa isang babaing katulad nya.
I didn't get the chance to protect myself from hurting too much.
And so I'll protect J-hope before it becomes too late.
She broke me.
And I won't let her do the same thing with my friend.
Nanatili lang kaming nagtitigan doon habang nanlilisik parin ang mga mata ko sa sobrang galit.
But then...
She smirk.
"And why should I?"
And that's it.
I've come into my limit.
She's pushing me too far that I can't handle it anymore.
Galit na galit ko syang itinulak sa naruong pader, and without a warning, I kissed her so hard. It was a rough kiss. Pero galit na galit ako sa kanya ngayon na hindi na ako nakakapag-isip ng tama.
It was like suddenly, ay bumalik sa akin ang lahat ng kagaguhan at kaputang inahan na ginawa nya sa akin dati.
She never respected me. So I'll do the same thing with her.
But she didn't responded to the kiss.
Nanatili lang syang nakasandig doon na para bang walang nangyayari kaya itinigil ko ang paghalik at napatingin sa kanya.
Her face is blank habang nanatili parin ang lamig ng mga mata nya.
Hindi katulad dati na kapag hinahalikan ko sya ay agad kong makikita ang pamumula ng buong mukha nya and I'll giggle because I think that she's so cute whenever she's doing that.
But while looking at her blank face right now ay mas lalong tumitindi ang galit ko sa kanya.
Dahan-dahan syang nagtaas ng mukha at napatitig sa akin ang malalamig na mga matang iyon.
"Ganyan ka ba talaga?" she whispered into my face. "Magaling manghalik ng kung sinu-sino nalang na babae?"
That stunned me.
Anong...
Anong ibig sabihin nya doon?
And then she smirk.
"But just so you know..." she whispered into my face saka nawala ang smirk sa mukha nya at napalitan yun ng galit. "...you're such a lousy kisser"
That hit a nerve.
So I pushed her again into the wall and kissed her so hard again. Yes. This is my punishment to her for doing this to me.
I hate her so much for cheating on me five years ago.
I hate her so much for moving on with my own friend.
I hate her so much for treating me like a fool.
I hate her so much that I think I'm going insane.
And then I stopped the kissed and with so much rage and anger, I hissed into her face.
"Bitch" I hissed.
Pero katulad din kanina ay binigyan nya lang ako ng isang nang-uuyam na ngiti.
And then she spit into my face.
Napapikit nalang ako nang dahil sa ginawa nyang iyon pero agad ko ring binuksan ang mga mata ko at dahan-dahang napatitig sa mukha nya.
"Asshole..." she hissed.
I can see so much rage and loathe into her face when she said that.
And I like that.
Gusto ko ang ideya na pareho kaming galit sa isa't isa. I think it's fair enough for me that I'm not the only one who's cursing at her. I think it's fair enough for me that she hates me more that I hate her.
Doon ko na sya binitiwan at natatawang pinunasan ang laway nya sa pisngi ko.
And then I look at her again and with so much rage and loathe, I spoke.
"Tandaan mo 'to Park Yuseon..." I hissed saka sya pinamulatan ng mga mata. "...we didn't have a formal break up...."
And then I smirk.
"....so you're still mine...." I continued.
Then I turned around and started to walk away.
Hindi ko na hinintay ang sasabihin nya dahil alam kong matatalo lang ako kapag hinayaan ko pa syang magsalita.
Alam ko yun dahil may bahagi parin sa akin ang gustong tumakbo pabalik sa kanya at humingi ng tawad nang dahil sa pambabastos na ginawa ko sa kanya.
May bahagi parin sa akin ang gustong tumakbo pabalik sa kanya at iparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal.
Pero kailangan ko ng pride.
Kailangan ko ng pride para sa sarili ko.
She's the reason why my life is full of shits right now but I know in myself that I can't stay mad at her.
Kahit ilang uli nya akong gaguhin at kahit ilang ulit akong magalit sa kanya...by the end of the day, I'll still find myself forgiving her and loving her again.
Mabilis ang bawat hakbang na ginagawa ko paalis ng lugar na yun.
"Hyung!"
Nakasalubong ko bigla si J-hope sa hallway na yun pero hindi ko sya pinansin at nagtuloy-tuloy lang ako sa pag-alis. Naririnig ko ang pagtawag nya sa akin pero hindi na ako lumingon.
Gulong-gulo ang isipan ko na gusto ko ng makalayo sa lahat ng ito.
Gulong-gulo ang isipan ko na gusto ko lang mapag-isa at ayusin ang sarili ko.
But just when I thought that I can finally escape from all of this...
Bigla akong napatigil sa paglalakad nang may biglang sumalubong sa akin.
Isang nakalahad na shoulder bag yun sa harapan ko kaya nagtataka akong nagtaas ng mukha at napatingin sa taong kaharap ko ngayon...
But when I saw who is that person is...
Oh shit.
She smiled at me.
"Dalhin mo ang bag ko..." she said then spoke sarcastically. "...BOYFRIEND"
Oo.
Yung babaing kasama ko sa malaking eskandalong kinasasangkutan ko ngayon.
Si Sujin.
to be continued...
AN: hello! Thank you talaga sa mga nagbabasa, nagvo-vote, at nagco-comment nito! Kamsahmnida~ ahuehue~