"ဆက္ထုံးေလးေရ ေမာင့္ထုံးေလး ေမာင္ျပန္လာၿပီ "
လူကအရင္မလာဘူး အသံကၾကားရၿပီ။
"ဘာလို႔အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေနတာလဲ ေမာင္ရဲ႕ ငါဒီမွာ"
" လြမ္းလို႔ေလ ဘာလဲမေခၚ
ရဘူးလား "
ပိုလြန္းသူကိုဆက္ထုံးမ်က္ေစာင္းေလးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။
"သင္တန္းကအဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား "
"ေျပပါတယ္ဗ် အပ္ခဲ့ပါၿပီခင္ဗ် ဒီမွာပိုတဲ့ပိုက္ဆံပါခင္ဗ်"
"ေသခ်ာေရာ အပ္ခဲ့ရဲ႕လား ေလာက္ေရာေလာက္ ရဲ႕လားဟင္ ငါစိတ္ပူေနတာ "
"ေဟာ ေလာက္လို႔ ပိုေတာင္ပိုေနတာကို ထုံးရဲ႕"
"အင္းပါ အဆင္ေျပတယ္ဆိုလဲၿပီတာပါပဲ၊ သြားရင္ေတာ့လိုင္းကားပဲ စီးသြားရမွာေပါ့ေနာ္"
"ဒါေပါ့ ေမာင္စီးတတ္ေနပါၿပီ ေအးေဆး"
ဆက္ထုံးေခါင္းေလးငုံသြားကာ သူလက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္လာသည္။
"ငါ..စိတ္မေကာင္းဘူးေမာင္ "
"ဘာလိုလဲ ထုံးရဲ႕"
"ငါေၾကာင့္.."
"ေတာ္ေတာ့ ဘာမွဆက္မေျပာ နဲ႔ေတာ့ ဗိုက္ဆာေနၿပီ ေရအရင္သြားခ်ိဳးေတာ့မယ္ ဒီေန႔ေမာင့္ထုံးေလး ဘာဟင္းခ်က္ထားလဲ"
"အင္း ျမန္ျမန္သြားခ်ိဳးလိုက္ ငါအဆင္သင့္ခူးထားလိုက္မယ္၊ ေျပာစရာလဲ ရွိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေမာင့္မိန္းမ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါဗ်"
ဆက္ထုံး လက္ခလယ္သာေထာင္ျပလိုက္သည္။
"အ႐ိုင္းတုံးေလးကေတာ့ နာခ်င္ေနၿပီ"
"ကဲသြားမွာသြားပါ"
သ႑န္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ေတာ့သည္။ သင္တန္းအပ္ ေက်ာင္းကိစၥစုံစမ္းရနဲ႔ သူဒီေန႔အေတာ္ပင္ပန္းခဲ့သည္။ အရင္က ကားေလးေပၚ Aircon ေလးနဲ႔သြားေနတဲ့သူက Ybsကို 200 ေပးစီးကာ လွည္းတန္းထိ သူ သြားတတ္ခဲ့ၿပီ ။
သို႔ေသာ္ သူမညည္းျငဴမိပါ သူအတြက္ ဆိုၿပီးအနစ္နာခံ ခ်စ္ေပးတဲ့ သူအိမ္သားေလးက သူအနားတြင္ ရွိေနသည္မို႔ထင္။အခ်စ္ကအရာရာကိုေျပာင္းလဲေစႏိုင္ပါသည္။
"ေမာင့္ထုံးေရ.... "
"လိ့မို႔ေအာ္ေနတာလား ငါသိတယ္ ေရာ့ ေခါင္းကိုအရင္ေျပာင္ေအာင္သုတ္"
"အဲ့လို႔ အလိုက္သိလို႔ ဒီကေမာင္က ေဟာဒီမိန္းမေလးကို ခ်စ္ေနရတာ"
"သဏၭန္သုေမာင္!!"
"အာ... ေယာက္်ားေလး ေယာ္က်ားေလး "
"ေဘာကို ေယာ္က်ား ငါမင္းထက္ႀကီးတယ္ ႐ိုေသစမ္း"
"ဘာႀကီးတာလဲ ေမာင္ႀကီးတာ ထုံးအသိဆုံးပါ "
"သဏၭန္သုေမာင္!!!"
"ဗိုက္ဆာေနၿပီလို႔ "
ဆက္ထုံး အဆင္သင့္ ခူးခပ္ထားေသာ ထမင္းဝိုင္းေလးမွာထိုင္လိုက္သည္။
"ထည့္စားေမာင္ ၾကက္သားကို အခ်ိဳေၾကာ္ထားေပးတာ မစပ္ဘူးရယ္"
"ဝါးးး ထုံးက ေမာင့္ကို ထုံးအနားကမခြာခ်င္ေအာင္ လုပ္ေနေတာတာပဲ"
"ဘာလဲ ခြာခ်င္ေသးလို႔လား"
" မခြာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ ကပ္ထားခ်င္တာ ေမာင္က ေဟာဒီလိုေလး "
သ႑န္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ပူးျပျပေတာ့ ဆက္ထုံး ရွက္ရယ္ကာ ထမင္း ပင္သီးေတာ့သည္။
"မင္း ...မင္းကြာေပါက္ကရေတြ အဟြတ္ဟြတ္ "
"ဟားဟား ေမာင္ ေရယူေပးမယ္ခဏ "
ဆက္ထုံးေရအရင္ယူေသာက္ကာ သ႑န္အား မႏိုင္ဘူးဆိုေသာ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေလသည္။
"ေျပာစရာရွိတယ္ ဆို ေျပာေလ
ထုံး "
"အင္း ငါအလုပ္ရခဲ့ၿပီ"
"ဟင္ ျမန္လွခ်ည္လား ဘာအလုပ္လဲ"
"ထမင္း ဆိုင္မွာ ထမင္းခ်က္ရမွာ"
"ဘာ!!!!"
"ဘာ.. ဘာျဖစ္တာလဲ လန္႔လိုက္တာေမာင္ရာ"
"မလုပ္ရဘူး ေမာင္လက္မခံဘူး အရမ္းပင္ပန္းမွာ ေတာ္ၿပီး ေမာင္မလုပ္ေစခ်င္ဘူး ထုံးလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ဘူး "
"ေမာင္!! ငါလုပ္ေနၾကေတြပါ ႐ြာမွာလဲ ငါဒီအလုပ္ပဲ လုပ္လာတာ ငါအက်င့္ပါေနၿပီ ဘာမွမပင္ပန္းေလာက္ပါဘူးကြာ ေနာ္ ေမာင္ေနာ္"
"ေမာင္လက္မခံႏိုင္ဘူး ထုံး ရာ
ရန္ကုန္ေန ဒီေလာက္ပူတာ ဟင္းေတြက ခ်က္ရဦးမယ္ ေမာင္ မ
ၾကည့္ရက္ဘူး ေမာင္ေက်ာင္းလဲမတတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ထုံးရာ ကိုထြန္းနဲ႔ပဲ ကားလိုက္.."
"ခြမ္း!!"
ဆက္ထုံး စားေနေသာ ထမင္းပန္းကန္အား စိတ္မရွည္စြာ ႐ိုက္ခြဲျပစ္လိုက္သည္။
"ဟင္... ထုံး ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ "
"ခြဲလိုက္တာေလ မင္းကန္းေနလား"
"သက္ဆက္ထုံး! !ျပန္ထိုင္စမ္း"
"မင္းက လိ့ျဖစ္ေနတာလား ဟမ္
ငါလုပ္ေနၾကပါလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ၊ လိ့မို႔ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ပါဘူး ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ပါဘူးပဲ ဘာလို႔ခဏခဏေျပာေနရတာလဲ"
"ငါေစတနာကို မင္းနားမလည္ဘူး ထုံး"
"ေအး နားမလည္ဘူးကြာ ငါအဲ့အလုပ္ကို လုပ္မယ္ မင္းက ေက်ာင္းဆက္တတ္ရမယ္ ဒါပဲ"
သဏၭန္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲထ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူရင္ထဲမေကာင္းပါ ႐ြာတြင္လုပ္ေနၾက ကလူနည္းစု စားရမွာကို ေရာင္းတန္းေလး ခ်က္ျပဳတ္ရတာ ဒီမွာက ရန္ကုန္ ေရာင္းရင္ေတာင္ အိုးႀကီးအိုးငယ္နဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္ရမွာ သူဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ လက္ခံရမည္လဲ သူမခိုင္းရက္ပါ ။
သူ ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းစိတ္ကို ထိန္းမရ ခုအေျခေနႀကီးကို သူမုန္းသည္။ သူအခုခ်ိန္မွ ဒီလိုေတြ ႀကဳံေတြ႕ေနရတာလဲ သူခ်စ္တဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဆီက သူမွီခိုၿပီး ေနရမွာ သူအလြန္သိမ္ငယ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူဘာမွ တတ္ႏိုင္သည့္ အေျခေန မို႔ပိုခံျပင္းမိသည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
warning sexual!!!! ခန္းမ်ား မႀကိဳက္ပါက ေက်ာ္ဖတ္ပါရန္🔺🔺
*ငါမွားသြားၿပီလား ေမာင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီထင္တယ္ ငါစိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္လိုက္သင့္ဘူး ဟူးးး ေမာင္ကိုငါဘယ္လိုျပန္
ေခ်ာ့ရမလဲ*
မျမင့္ ေျပာသည့္တိုင္း ျမဴစြယ္ဖို႔ေနေနသာသာ အခုသူ ေမာင္စိတ္ညစ္ေအာင္ လုပ္မိလိုက္ျပန္ၿပီ ။သူဘာဆက္လုပ္ရမယ္ မသိေတာ့ေပ ။ သူဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ ။ သူနံရံကိုမွီလိုက္ ခြာလိုက္နဲ႔ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။
မထူးဘူးကြာ ေခ်ာ့ၾကည့္ရမွာပဲ။
ဆက္ထုံး အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေမာင္သူဘက္ကိုေက်ာေပးကာ အိပ္ေနသည္။ သူေမာင့္ ေက်ာျပင္ေလးကို ၾကည့္ကာ ရင္ထဲမေကာင္း
"ေမာင္... ေမာင္လို႔ ထပါဦး ခဏေလာက္ ထုံးစကား ေျပာခ်င္လို႔ေလ ထပါဦးေနာ္"
"အိပ္ေတာ့ေလ မနက္မွ ဆက္ေျပာၾကမယ္ေနာ္"
"မရဘူး ထကြာ ခဏပဲ ထုံးေခၚေနတာကိုကြာ"
"အင္း အင္းပါ"
သ႑န္ ၾကာၾကာစိတ္မဆိုးႏိုင္ပါ သူနာမည္သူေခၚၿပီး ေျပာထဲက စိတ္ကမေကာင္း။ သူထုံး ေျပာတဲ့အတိုင္း ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သူေပါင္ေပၚ ထုံးက လာတတ္ထိုင္သည္။ သ႑န္ ႐ုတ္တ္ရက္မို႔ေၾကာင္သြားမိသည္။
*ဘာလဲဟ ဗုေဒၶါ *
"ေမာင္ "
ဆက္ထုံး သ႑န္ ေပါင္ေပၚထိုင္ကာ သ႑န္ ပါးေလးကို ကိုင္ကာ ေခၚလိုက္သည္။
"ဟင္ "
"ေမာင္က ထုံးေျပာတဲ့စကားလဲနားမေထာင္ဘူး"
"ေမာင္က မျဖစ္သင့္ဘူးထင္လို႔ပါ ထုံးရယ္"
"ရႉးးး ထုံးဘဝမွာေလ ထုံးလက္ထပ္မယ့္သူက ပညာတတ္ ဥစၥာေပါ ႐ုပ္ေခ်ာကိုမွ ယူမယ္လို႔ အၿမဲေတြးထားတာ ေမာင္ရဲ႕"
"အင္း အဲ့ေတာ့ ေမာင္က႐ုပ္လဲမေခ်ာဘူး တစ္ျပားမွလဲမရွိဘူး "
"အာ....ေမာင္က သူေ႒းသား ႐ုပ္ကလဲ ေခ်ာ ထုံးရဲ႕ေမာင္က တစ္ေလာကလုံး မွာအေခ်ာဆုံး"
"ဟားးးအဲ့ေလာက္ေတာင္လား "
"အင္းေပါ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါေနာ္ ထုံးမပင္ပန္းပါဘူး ေမာင္ရဲ႕ေနာ္...ေနာ္"
"ေမာင္ ရင္ထဲမေကာင္းဘူး ထုံးရာ"
"မင္းငါ့ကိုမခ်စ္ဘူးလား"
"အခု ေမာင့္ကိုခြၽဲေနတာလား ထုံး က"
"ဟင္ မသိဘူးေလ အခုကငါခြၽဲေနတာနဲ႔ တူလို႔လား"
"ဒီ ေမာင့္သက္ဆက္ထုံးေလးက ေမာင့္သမာဓိကို လာစမ္းေနတာပဲ"
"အလုပ္လုပ္မယ္ေနာ္ ေနာ္လို႔ ေမာင္ေနာ္"
"အင္းပါ ေမာင္မွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေသးတာ ဒါေပ့မယ့္ ပင္ပန္းရင္ ခ်က္ခ်င္းထြက္ရမွာေနာ္ ထုံး"
"အင္းပါ ေမာင္ရဲ႕"
"ေမာင္ အေဝးသင္ပဲ အြန္႔.."
သ႑န္ စကားၿပီးေအာင္ ဆက္ထုံးမေစာင့္ပါ။ ေမာင့္ႏူတ္ခမ္းမ်ားအား စုပ္ယူကာ နမ္း႐ိူက္ျပစ္လိုက္သည္။ သူမနမ္းတတ္နမ္း တတ္နမ္းေနသည္ကို ေမာင္က ၿပဳံးကာ ခံယူေနသည္။
ဆက္ထုံး ေမာင့္ပါးေလးကို ကိုင္ကာ ႏူတ္ခမ္းေတြကို အေပၚတစ္လွည့္ ေအာက္တစ္လွည့္ စုပ္ယူကာ လွ်ာေလးနဲ႔လ်က္လိုက္သည္။ လည္ပင္း ရင္ဘတ္ ဗိုက္ တစ္ခုခ်င္း ဆက္ထုံး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နမ္းသြားေတာ့ သဏၭန္စြံ႕အေနမိသည္။
*ဟိုက္ ဒီ႐ြာသား ဒီအကြက္ေတြ ဘယ္ကတတ္လာတာတုန္းဟ*
အားကစားေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္ စြပ္ၾကယ္ေလး ဝတ္ထားေသာ သူအမ်ိဳးသားေလးက အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ နတ္သားေလးတစ္ပါး။ ညိဳညက္ေနေသာ အသားရည္ေလးနဲ႔ ေဆးလိပ္မေသာက္ပဲ ညိဳေနတဲ့ႏူတ္ခမ္းပါးေလးေတြက သူရဲ႕ယစ္မူးရာ။
"အားး ရွီး fuck ထုံး ဘာလုပ္ အ့အ့ ငရဲ ႀကီးကုန္မယ္ အာ့ဟာ့!! ရပ္ရပ္"
ထုံး က႐ုတ္တရက္ႀကီး သူရဲ႕အေကာင္ေပါက္ကို ပါးစပ္နဲ႔ငုံကာ စုပ္ယူလိုက္တာမို႔ သူလန္႔သြားသည္။ သူခံစားမူ႔က ႐ူးမတတ္ေကာင္းေသာလဲ သူျမတ္ႏိုးရာေလးမို႔ သူမလုပ္ခိုင္းရက္။ အေတြ႕ႀကဳံကလဲမရွိမို႔ပိုအားနာရပါသည္။
"ထပါ ထုံးရဲ႕ မလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ငရဲ ႀကီးလိမ့္မယ္"
"မင္း ေစာက္စကားမ်ားလိုက္တာ ငါေရဆာေနလို႔ စုပ္...စုပ္ "
"ခင္မ်ာ!!"
သ႑န္ ေျပာရဲဆိုရဲ ျဖစ္ေနေသာ သူအမ်ိဳးသားအား ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ စြံ႕အသြားမိသည္။
"အာ့ဟာ့!! ရွီး အ့အ့ ထုံး အာ့အ့ ေကာင္းလိုက္တာအာ့!!ဟာ့"
ဆက္ထုံး တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး စုပ္ေပးလိုက္ကာ ၿပီးခါနီးမွ ရပ္ေပးလိုက္သည္။
"အာ့ ဘာလုပ္တာလဲ ထုံးရ ေမာင္ၿပီးေတာ့မယ္ေလ"
"ငါလဲအေပၚက လုပ္ခ်င္လို႔"
"ဟာ မရပါဘူး ထုံး ဘယ္လိုလုပ္ရလဲမွ မသိတာ မတတ္ပဲလုပ္ရင္ မေကာင္းဘူး "
သ႑န္ ေအာက္တြင္ေတာ့ မေနခ်င္ပါ ေနသားလဲမက် ။ သူ ကိုအပီျပင္ႀကီး ေျပာေနေသာ ထုံးကို ၾကည့္ၿပီးလဲ သူျငင္းရခက္ တိုင္ေတြပတ္ေနေတာ့သည္။
"ဟုတ္လို႔လား ငါၾကည့္တာ ေကာင္းပါတယ္"
"ဟင္ ဘယ္မွာသြားၾကည့္တာ "
"Telegram မွာ "
"ဟာအဲ့ေၾကာင့္ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္ေနတာေပါ့ မလုပ္ေတာ့ဘူးဖယ္ ဖယ္"
"သဏၭန္သုေမာင္!!"
"ဘာလဲ ထုံးရာ "
သဏၭန္႐ူံ႕မဲ့၍ထူးလိုက္သည္။
"ငါအေပၚကေနမွာ "
"မရဘူး "
"ေနမွာလို႔ "
"ထုံးကလဲကြာ "
"ငါ့ကိုယုံလိုက္ အရမ္းေကာင္းေစရမယ္"
"မရ မရဘူးလို႔ ထုံးရဲ႕ "
ဆက္ထုံး ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေမာင္အား ဖိထားလိုက္ၿပီး ေမာင့္
ညီေလးကို လက္ေလးနဲဆြကာ သူအဝတြင္ ေတ့ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းေမလႊား နာလိုက္တာ အားး"
"ခြိးး အာ့ဟာ့!!"
သ႑န္ သာယာသည့္ၾကားကရယ္လိုက္မိသည္။ ထင္ထားတာတစ္မ်ိဳး အခုျဖစ္ေနတာက တစ္မ်ိဳးမို႔ ေက်နပ္ၿပဳံးႀကီးၿပဳံးကာ ခါးေလးမွ ထိန္းကာကိုင္ေပးလိုက္သည္။
"အာ့နာတယ္ အ့ဟာ့ နာလိုက္တာ လခြမ္း! "
"ခဏပဲ ထုံး ခဏပဲ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းထိုင္ထလုပ္လိုက္ "
*ငါ့လခြမ္း ဟိုကားထဲက ေကာင္ကေသမလို ေကာင္းျပေနၿပီ ငါ့ၾကဘာလို႔ ေသမတတ္နာေနရတာလဲ ေတာ္ၿပီေနာက္ခါ လိ့မွအေပၚကမေနေတာ့ဘူး*
"အာ့ ဟာဟာ့!!"
"အားရွီး ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ အာထုံးအဲ့လိုေလး ဟုတ္တယ္အ့"
သ႑န္ အားမရလာေတာ့၍ ေအာက္ကေနပင့္ပင့္ေဆာင့္ေပးေတာ့ ထုံးက မ်က္စိေလးမွိတ္ကာ ညည္းရွာသည္။
"အာ့အ့!! ေကာင္းတယ္ဟာ့အ့"
"အာ့!!ေမာင္လဲ ေကာင္းေနၿပီ အာ့အ့ ေမာင္လုပ္ေပးတာေကာင္းလား ဟာ့အ့"
"ေကာင္းတယ္ လိ့လိုပဲ ေျခေထာက္ေတာ့ေစာက္ရမ္းေညာင္းတယ္ အ့ဟာ့အ့"
"ထုံး ေညာင္းရင္ ေလးဘက္ကုန္းလိုက္ "
"ဟင္"
"ကုန္းလိုက္ဆို ေမာင္အာ့မခံတယ္ ထုံးဘာမျဖစ္ဘူး ကုန္းလိုက္"
"ငါ့လခြမ္းတဲ့မွ ပုံစံက ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေတာင္ လုပ္လို႔ရတာလဲဟ"
" ေမာင္လုပ္ျပမယ္ၾကည့္ထား "
ထုံး ကိုယ္ေလးကုန္းလိုက္တာနဲ႔ သဏၭန္ သူညီေလးကို ေတ့ကာဖိသြင္းလိုက္သည္။
"အာ့အ့ အာ့း အထဲအရမ္းေရာက္ေနၿပီ အရမ္းေရာက္ေနၿပီလို႔ ငါလခြမ္း အာ့ဟာ့!!"
"အထဲေရာက္မွ ထိ့မွာေလ အဲ့ဒါမွ ပိုေကာင္းမွာေပါ့"
"ငလိုးမ ေအာင့္ေနၿပီဟ ဟာ့"
"အာ့အ့အ ေကာင္းလိုက္တာထုံးကာ ေမာင့္နာမည္ေခၚေပးဦး အာ့အ့"
"သဏၭန္သုေမာင္ အာအ့ဟ့"
"အာ ဘာေတြေခၚေနတာလဲေမာင့္လို႔ပဲေခၚေလ"
"လိ့ မင္းပဲနာမည္ေခၚဆိုဟာ့! "
"အာ့အ့ ျဖန္း!!"
"အ့ !!ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ အရမ္းေကာင္း အထဲထိေရာက္ေအာင္ ေဆာင့္ေပးဦးအ့ဟာ့! "
ေလးဘက္ကုန္း၍ တစ္ခါ ထုံးကိုေဘးေစာင္းလွည့္ခိုင္းၿပီး အေနာက္ကေန ေျခေထာက္ကို မကာ ေဘးေစာင္း ေဆာင့္သည္ကတစ္ဖုံ၊ အေပၚကေနမက္တပ္ရပ္ၿပီး ထုံးခါးေလးအား ေပြ႕ကာေဆာင့္ခ်သည္ကတစ္မ်ိဳး သ႑န္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ ၾကမ္းခ်င္တိုင္း ၾကမ္းေနမိေတာ့သည္။
သူကိုယ္တိုင္ကလဲရပ္ပါဟု တစ္ခြန္းမေျပာမိ။ သူၿပီးေျမာက္ျခင္းေတြက အႀကိမ္ရည္ပင္မ်ားေနၿပီ သို႔ေသာ္ ေမာင္ေကာင္းဖို႔ ေမာင္အဆင္ေျပဖို႔ သူႀကိတ္မွိတ္ခံေနရသည္။
"ေကာင္းလိုက္တာထုံးရာ ေမာင္ေတာ့စားရေလ ငတ္ေလဆိုသလိုျဖစ္ေနၿပီလား မသိဘူးအ့ ေကာင္းလိုက္တာဟာ့ ! "
"အာဟာ့! ရပ္ပါေတာ့ ေတာ္ေတာ့ အာ့!!ေတာ္ပါေတာ့အာ့ ေမာင္ေတာ္ေတာ့ အရမ္းက်ိန္းေနၿပီ အာဟာ့"
သ႑န္ ျငင္းဆန္သံေတြ ၾကားေလး ပိုစိတ္႐ိုင္းေတြ ဝင္လာေလ ျဖစ္ကာ အသားကုန္ထိုးေဆာင့္ေတာ့သည္။
"အာ့ဟာ့!! မင္းအစထဲက ေမာင့္ သမာဓိကို လာမစမ္းသင့္ဘူး ေမာင့္ သက္ဆက္ထုံး ေလးရဲ႕အာ့ဟာ့အ!"
(မ်က္စိ နာေနတဲ့ၾကားက တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အရွင္းရဲ႕ ficေလးကို ေမွ်ာ္ေနမယ္ စိတ္ေလးနဲ႔ အားတင္းေရးေပးထားတာမို႔ အရွင္းရဲ႕ ဆက္ထုံးေလးတို႔ကိုခ်စ္ေပးၾကပါဦးေနာ္💗)