"မင္းသန္႔ အေမနဲ႔အစ္မကို ငါအခုလိုျဖစ္ေနတာေတြ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ကြာေနာ္။ ငါအခုလဲ အဆင္ေျပေနတာမို႔ သူတို႔ကို ငါေၾကာင့္စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ဘူး"
"ကိုႀကီးဆက္ထုံး ရာ..."
မင္းသန္႔ ႐ြာကေနေရာက္ခ်လာၿပီးအႀကီးက်ယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာသ႑ာန္ကို ေဒါသျဖစ္ရသည္။
"ေနာ္ ေနာ္ ငါညီကလိမ္မာပါတယ္ မေျပာပါနဲ႔ကြာ အေမစိတ္ဆင္းရဲေနလိမ့္မယ္"
"သ႑န္ မင္းတာဝန္ယူမွာဆို ခုေတာ့ကြာ ငါအစ္ကို ကို"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသန္႔ရာ.."
သဏၭန္ ဘယ္လိုစကားလုံးမ်ိဳးနဲ႔ ေတာင္းပန္ရမယ္ မသိေပ ။မင္းသန္႔ေျပာခ်င္လဲေျပာစရာပင္ သူတာဝန္ယူမည္ဆိုသည့္ အမ်ိဳးသားေလးက ခုခ်ိန္ထိ သူတာဝန္ေတြသာ ယူေနရသည္ မဟုတ္ပါလား ။
သူကိုသူလဲ စိတ္တိုမိသည္ ခုခ်ိန္ထိ ဘာမွ ေရးေရးရာရာ မလုပ္ႏိုင္ေသး ေက်ာင္းပင္မၿပီေသးတာ မို႔သူဘာအလုပ္လုပ္ရမည္ သူမသိ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္မည္ဆိုေတာ့လဲ ထုံး ကလက္မခံပါ ။
"ကဲပါ အဲ့ဒါေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ အေမနဲ႔အစ္မေရာ ေနေကာင္းလားဟင္ ဦးႀကီးေငြေရာ အရင္လိုပဲလား "
"အရီးနဲ႔အစ္မက ေနေကာင္းပါတယ္၊ မင္းကိုလြမ္းတာ တစ္ခုပဲေပါ့ ဦးႀကီးက အရင္လိုတစ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပဲ ငါလဲစိတ္မခ်ဘူးကြာ ငါေက်ာင္းၿပီးရင္ ပညာေရးဘက္ ေျပာင္းၿပီး ႐ြာမွာပဲ ဆြဲခန္႔လုပ္မယ္စဥ္းစားထားတယ္"
"ေကာင္းတယ္ မင္းသန္႔ ဦးႀကီးအသက္ႀကီးၿပီ ဆိုေတာ့ ျပစ္ထားခဲ့လို႔မေကာင္းဘူး "
"သဏၭန္ မင္းကေရာ အခုဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ေက်ာင္းကေရာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ေတြးထားလဲ"
"ငါေက်ာင္းကိုေတာ့"
"မင္းဘာမွမေျပာနဲ႔ !!"
"ထုံး!!!"
"ေမာင္!!အယ္"
ဆက္ထုံး မင္းသန္႔ေရွ႕ မွေခၚလိုက္မိသည္။ လခြမ္း က်ားေရွ႕မွ ေမွာက္ရပ္လဲ တစ္သက္လုံး ထိန္းလာတဲ့ ႐ြာေဇာ္ သိကၡာေတြ ေတာ့က်ပါၿပီကြာ။
"ခြီးး ဘာတဲ့ ေမာင္ ဟိဟိ ဟိုတစ္ေယာက္ကေရာ ဘာတဲ့ ထုံး ဟား ဟား ဟား ငါအူတတ္ၿပီ ဟီးဟီးဟားဟား"
YOU ARE READING
မောင့်.....သက်ဆက်ထုံး (Complete)
Romanceအလုပ်လွန် ကျွန်ဖြစ်တဲ့.... အချစ်လွန်တော့ အရူးမူးဖြစ်.... ပေးဆပ်လွန်ပြန်တော့ အရူံးဖြစ်တယ်တဲ့ဗျ...💛
