"မင္းသန္႔ အေမနဲ႔အစ္မကို ငါအခုလိုျဖစ္ေနတာေတြ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ကြာေနာ္။ ငါအခုလဲ အဆင္ေျပေနတာမို႔ သူတို႔ကို ငါေၾကာင့္စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ဘူး"
"ကိုႀကီးဆက္ထုံး ရာ..."
မင္းသန္႔ ႐ြာကေနေရာက္ခ်လာၿပီးအႀကီးက်ယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာသ႑ာန္ကို ေဒါသျဖစ္ရသည္။
"ေနာ္ ေနာ္ ငါညီကလိမ္မာပါတယ္ မေျပာပါနဲ႔ကြာ အေမစိတ္ဆင္းရဲေနလိမ့္မယ္"
"သ႑န္ မင္းတာဝန္ယူမွာဆို ခုေတာ့ကြာ ငါအစ္ကို ကို"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသန္႔ရာ.."
သဏၭန္ ဘယ္လိုစကားလုံးမ်ိဳးနဲ႔ ေတာင္းပန္ရမယ္ မသိေပ ။မင္းသန္႔ေျပာခ်င္လဲေျပာစရာပင္ သူတာဝန္ယူမည္ဆိုသည့္ အမ်ိဳးသားေလးက ခုခ်ိန္ထိ သူတာဝန္ေတြသာ ယူေနရသည္ မဟုတ္ပါလား ။
သူကိုသူလဲ စိတ္တိုမိသည္ ခုခ်ိန္ထိ ဘာမွ ေရးေရးရာရာ မလုပ္ႏိုင္ေသး ေက်ာင္းပင္မၿပီေသးတာ မို႔သူဘာအလုပ္လုပ္ရမည္ သူမသိ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္မည္ဆိုေတာ့လဲ ထုံး ကလက္မခံပါ ။
"ကဲပါ အဲ့ဒါေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ အေမနဲ႔အစ္မေရာ ေနေကာင္းလားဟင္ ဦးႀကီးေငြေရာ အရင္လိုပဲလား "
"အရီးနဲ႔အစ္မက ေနေကာင္းပါတယ္၊ မင္းကိုလြမ္းတာ တစ္ခုပဲေပါ့ ဦးႀကီးက အရင္လိုတစ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပဲ ငါလဲစိတ္မခ်ဘူးကြာ ငါေက်ာင္းၿပီးရင္ ပညာေရးဘက္ ေျပာင္းၿပီး ႐ြာမွာပဲ ဆြဲခန္႔လုပ္မယ္စဥ္းစားထားတယ္"
"ေကာင္းတယ္ မင္းသန္႔ ဦးႀကီးအသက္ႀကီးၿပီ ဆိုေတာ့ ျပစ္ထားခဲ့လို႔မေကာင္းဘူး "
"သဏၭန္ မင္းကေရာ အခုဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ေက်ာင္းကေရာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ေတြးထားလဲ"
"ငါေက်ာင္းကိုေတာ့"
"မင္းဘာမွမေျပာနဲ႔ !!"
"ထုံး!!!"
"ေမာင္!!အယ္"
ဆက္ထုံး မင္းသန္႔ေရွ႕ မွေခၚလိုက္မိသည္။ လခြမ္း က်ားေရွ႕မွ ေမွာက္ရပ္လဲ တစ္သက္လုံး ထိန္းလာတဲ့ ႐ြာေဇာ္ သိကၡာေတြ ေတာ့က်ပါၿပီကြာ။
"ခြီးး ဘာတဲ့ ေမာင္ ဟိဟိ ဟိုတစ္ေယာက္ကေရာ ဘာတဲ့ ထုံး ဟား ဟား ဟား ငါအူတတ္ၿပီ ဟီးဟီးဟားဟား"
"ငလိုးမသား မနာလိုျဖစ္မေနနဲ႔ "
"ေတာ္စမ္းပါ အပူမရွာခ်င္လို႔ ခုခ်ိန္ထိ လူပ်ိဳေလး လုပ္ေနတာကြ"
"မရွိရင္ မရွိဘူးေျပာ ေခြးသူေတာင္းစား "
"ထုံး သူကိုတု႔ေျပာမေနနဲ႔ ေမာင္ဗိုက္ဆာၿပီ ဘာရွိလဲဟင္... "
"ေဝါ့!! ႐ြံလိုက္တာ "
"ဘယ္ေကာင္နဲ႔ဗိုက္ႀကီးလာတာ
လဲ "
"မင္း ေမႀကီး"
မင္းသန္႔ ေခြးေသြး ေကြၽးေနေသာထိုႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္ကာ အန္မိေတာ့မလို မနည္းထိန္းထားရသည္။ တစ္ေယာက္ကလဲ ႐ြာကဇိုး တစ္ေယာက္ကလဲ ရည္းစားမထားပါဘူး ေမေမနဲ႔ပဲ တစ္သက္လုံးေနမွာပါဆိုသည့္ မားမားဘြိဳင္း၊ ၾကည့္ရတာ အခ်င္းခ်င္းေတြမို႔ ဘယ္လိုမွ ပနံသင့္မေန ။
"အင္း ေမာင္ အမ္ မင္းဘာႀကိဳက္လဲ ငါမသိလို႔ ငါးၾကင္းေရခ်ိဳနဲ႔ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းခ်က္တာတယ္။ င႐ုပ္သီးလဲေထာင္းထားေသးတယ္ "
"ေမာင္ လိုပဲေခၚပါ ထုံးကလဲ ေဘးေဇာင္းသြားတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစား ကိုဂ႐ုစိုက္မေနပါနဲ႔ ေမာင့္အခ်စ္ရဲ႕"
"ငလိုးမ လက "
"ဘာႀကီးလဲ လက က"
"လင္ေၾကာက္ ေဟ့ လင္ေၾကာက္ဟ "
"ေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘူး ခ်စ္တာကြခ်စ္တာ "
"ဟာ ဘာေတြေျပာေနၾကမွန္းမသိဘူး ဒီေစာက္ကေလး ေတြ"
ဆက္ထုံး ရွက္၍ မီးဖိုထဲကို ထေျပးသြားေတာ့သည္။ သဏၭန္ မင္းသန္႔ကို မ်က္ေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ကာလက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္သည္။
ဒီေကာင္ ႐ြာက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔အိမ္အရင္သြားခဲ့ေသးသည္တဲ့ အေဖက အရင္လိုႏူတ္မဆက္ေတာ့ေပ့မယ့္ အေမကေတာ့ အရင္လို ပဲေခၚတယ္တဲ့။ အခုလဲ အေမ့ဆီက အေၾကာင္းစုံ ၾကားၿပီး သူဆက္ထုံး ဖုန္းကိုဆက္သြယ္ကာ ဒီထိေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
"အေမေနေကာင္းရဲ႕လား
မင္းသန္႔ "
"အန္တီ မ်က္နာလုံးဝေမကာင္းဘူးသဏၭန္ မင္းအေၾကာင္း ေျပာရင္း သူငိုေသးတယ္၊ မင္းအေဖေရွ႕မို႔ ဘာမွေတာ့ မမွာလိုက္ဘူး အရင္ကထက္လဲ ပိန္သြားတယ္"
"ငါလဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ ေမေမကို လဲလြမ္းတယ္၊ ဒါေပ့မယ့္ ငါထုံးကိုလဲ မခြဲႏိုင္ဘူး
မင္းသန္႔"
"မင္းတို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာ
လဲကြာ "
"ေဖေဖက လုံးဝလက္မခံသလို ေမေမကလဲ သေဘာမတူဘူး ငါကို ထုံး ကို႐ြာျပန္ပို႔ခိုင္းတယ္၊ မပို႔ႏိုင္ရင္ သားအျဖစ္က စြန္႔မယ္တဲ့ "
"အဲ့ေတာ့မင္းဘယ္လို လုပ္လိုက္
လဲ "
"ငါ ထုံး ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာေပါ့ကြာ သူကငါ့မ်က္နာ တစ္႐ြာထင္ၿပီး လိုက္လာခဲ့ရတာေလ၊ ၿပီးေတာ့ ထုံး ကမင္းတို႔ထင္သလို မဆိုးပါဘူး။ ငါအေပၚ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ငါခုလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူးကြ"
"ငါးနားလည္ပါတယ္ကြာ ဘာမွအားမငယ္နဲ႔ ငါတစ္ေယာက္လုံး ရွိတယ္ ေနာ္သားႀကီး"
"ေအးပါကြာ သြယ္ နဲ႔ေရာေတြ႕ေသးလား"
"အြန္း ခုထိေတာ့မေတြ႕ရေသးဘူး မင္းနဲ႔ အဆက္သြယ္မရဘူးလား "
"ဟင္အင့္ ငါ့ဖုန္းေဖေဖ သိမ္းသြားၿပီေလ "
"မင္းအေဖကလဲ အဲ့ဒါႀကီးေတာ့ လြန္ပါတယ္ကြာ "
သဏၭန္ ဘာေျပာရမယ္ မသိေတာ့ ေခါင္းကိုသာ ငုံ၍ က်အံ့ဆဲဆဲ မ်က္ရည္ေတြကို ထိန္းလိုက္ရသည္။ ေမေမကို သိပ္လြမ္းတာေတာါအမွန္ပင္ ။
"အေရွ႕က ႏွစ္ေကာင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ မ်ိဳရေအာင္ ႂကြခဲ့ၾက "
မင္းသန္႔နဲ႔ သဏၭန္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းသည့္ၾကားကရယ္လိုက္မိၾကသည္။
"ကဲ ႐ြာကဇိုးႀကီး ေခၚေနတယ္ အဆဲေတြမလာခင္ မ်ိဳလိုက္ၾက အယ္ စားလိုက္ၾကရေအာင္"
သူတို႔ထမင္းဝိုင္းေလးက ခုံမပါ စားပြဲဝိုင္းမပါေပ့မယ့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ အခင္းေလးခင္းကာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးႏွင့္ စားခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ေမာင့္ထုံး ျပင္ထားေပးတဲ့ ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ထမင္းဝိုင္းေလးပါ ။ ငါးၾကင္းေရခ်ိဳ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႔ င႐ုပ္သီးေထာင္းမို႔ အစပ္ဟပ္ကလဲတည့္လွသည္။ သို႔ေသာ္ သ႑န္ ကင႐ုပ္သီး မစားႏိုင္ပါ။
"အာ့ စပ္လိုက္တာ ေရ ေရေပးပါ
ဦး "
"ေရာ့ ေမာင္မစားႏိုင္တာကို ဘာလို႔စားတာလဲ မွန္း အရမ္းစပ္သြားၿပီလား "
"အင္း လွ်ာေတြ နီေနၿပီလား ၾကည့္ေပးဦး "
"အာ..ဟ ၾကည့္ေပးမယ္"
"အာ.."
သ႑န္ ပါးစပ္ေလးဟေပးေတာ့ ထုံးက ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ျဖင့္ မႈတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဟူးး အခုမွပဲ အစပ္ေျပသြားေတာ့တယ္ "
ဆက္ထုံး မ်က္ေစာင္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္ကာ
"ေနာက္ခါေမာင္မစားႏိုင္ရင္ ငါအစပ္ေတြမခ်က္ေတာ့ဘူး "
"နဲနဲေတာ့ရပါတယ္ ေမာင့္ထုံးရဲ႕"
"မသိဘူး မစားရေတာ့ဘူး ဗိုက္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မသိဘူး မရဘူး ေနာက္မစားနဲ႔ "
"ဟုတ္ပါၿပီဗ် မိန္းမေလးသေဘာပါဗ်"
မင္းသန္႔ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ၾကည့္ေနရင္း မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
"အဟြတ္ အဟမ္း ဟမ္း "
အခုမွမင္းသန္႔ကိုရွိတာသတိရသြားၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္သြားၾကသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ ႐ြာေနာက္သခ်ိဳင္း ခ်ဲ႕ဖို႔ ဦးႀကီးကို လွမ္းေျပာေပးရေတာ့မလား"
"ေကာင္းလိုက္တဲ့အစ္ကို လိ့တဲမွ"
"ဟားဟားဟား! !"
သူဘုရားစူး ထမင္းလာစားတာပါ အခုေတာ့ေခြစားေတြ ပါစားေနရၿပီ ရည္းစားမရွိတဲ့ဘဝ ငိုခ်င္ခ်င္ေတာင္ ျဖစ္လာရသည္။ ဒီေန႔ ကံမေကာင္းပါလား ဘာေတြမ်ား အမွားလုပ္မိလို႔ပါလိမ့္ ဘုရားဘုရား....
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ညေနခင္းေလး ဆက္ထုံးလဲ ဘာလုပ္ရမယ္ မသိသျဖင့္ အိပ္ယာထဲတြင္ Game ထိုင္ေဆာ့ေနလိုက္သည္။ ေမာင္က မင္းသန္႔နဲ႔ သင္တန္းစုံစမ္းရန္ ၿမိဳ႕ထဲသြားတာမို႔ သူတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနသည္။
"ဗ်ိဳ႕ ဘယ္သူရွိလဲ ေမာင္ေလး ဆက္ထုံး သ႑န္ ေရ"
"ဟာ မျမင့္ လာလာ ကြၽန္ေတာ္ ရွိတယ္ သဏၭန္ေတာ့ မရွိဘူး လာ
မႀကီး "
"ေအးေအး "
"ဟို ဖ်ာေပၚမွာထိုင္ေနာ္ မႀကီး ေလာေလာဆယ္ ခုံေတာ့မရွိေသးဘူးဗ် ဟီး "
"အမေလး ရပါ့ေတာ္ ေျပာရမယ့္ လူေတြၾကေနတာပဲ "
"အလည္သတ္သတ္ပဲလား မႀကီး ခဏေနာ္ မေန႔က႐ြာကညီလာတာ ႐ြာကထန္းလ်က္နဲ႔ လက္ဖက္ပါ တယ္ သားသုပ္လိုက္မယ္ ခဏပဲ"
မျမင့္ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ေယာက်ာ္းေလး
ႏွစ္ေယာက္ေနေသာ အခန္းဆိုေပ့မယ့္ ႐ူပ္ပြမေန။ သူေနရာေလးနဲ႔သူသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေလးႏွင့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးမို႔ မျမင့္ သေဘာၾက
ကာၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။ဒီလိုၾက ဒီကေလးေတြက ေတာ္သားပဲ။
"မႀကီးရၿပီဗ် ေရေႏြးေလးေရာ ေသာက္"
"ငါေျပာစရာရွိလို႔ ဆက္ထုံးရဲ႕ "
"ဟုတ္ေျပာေလ မႀကီး "
"ငါ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ထမင္းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္လို႔တဲ့ အဲ့ဒါ ဆက္ထုံးေလးက ျမန္မာထမင္းဟင္း ေကာင္းေကာင္း ခ်က္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ လုပ္ၾကည့္မလား
လို႔ "
"ဟာ တစ္ကယ္လား မႀကီး လုပ္မယ္ေလ လခကေရာ"
"သူက ကြၽမ္းက်င္မူ႔ ေပၚၾကည့္ၿပီး လခတိုးေပးမယ္တဲ့ ဝင္ဝင္ခ်င္းေတာ့ ႏွစ္သိန္းအရင္ေပးမယ္တဲ့"
"ဟာ မိုက္တာေပါ့ လုပ္မယ္ဗ်ာ ဒါနဲ႔ဘယ္အခ်ိန္ေတြလဲ အိမ္မွာ သဏၭန္က ရွိေသးေတာ့ေလ"
"ေအး ငါလဲအဲ့ဒါစဥ္းစားမိလို႔ ေျပာေသးတယ္။ သူကမနက္ပိုင္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီတဲ့ ေန႔လည္ဆိုျပန္လို႔ရၿပီေျပာတယ္ "
"ေက်းဇူး ႀကီးလိုက္တာ မႀကီး
ရာ လုပ္မယ္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္မယ္ "
"ေသခ်ာလို႔လား သဏၭန္ကိုေမးလိုက္ပါဦး သေဘာမတူရင္ေရာ"
"သူကရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္သေဘာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္ သူကိုအလုပ္မခိုင္းရက္ဘူး ေက်ာင္းကလဲတတ္ရဦးမယ္ေလဗ်ာ "
"အမေလး သက္ဆက္ထုံး ရယ္ Ukeေတြထဲ မင္းအခ်စ္တတ္ဆုံး
ထင္ပ့ က်ဳပ္ၾကားဖူးတာေတာ့ semeေတြက ဦးေဆာင္ရတာပါေနာ္"
"ဘာႀကီးလဲ မႀကီးရဲ႕ အူခဲေတြေကာ ဆဲမဲေတြေကာ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး"
"အဟဲ ဒီလိုေအ့ ေအာက္ပုဂၢိဳလ္ က Ukeကြာ အထက္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို seme လို႔ေခၚတယ္ "
"ဟာဗ်ာ မႀကီးကလဲ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုပ္က မႀကီး
ေျပာတဲ့အုခဲလား ဘာလား အဲ့႐ုပ္ေပါက္ေနလို႔လား "
" ဟုတ္တယ္ ဆက္ထုံးရဲ႕ မင္းဘယ္ေလာက္ ေယာ္က်ား
ရင့္မာႀကီးပဲ ေျပာေျပာ သ႑န္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ရွက္သြားတာေတြ မအူမလည္ေလးေတြက တစ္ကယ္ uke typeကြာ က်န္တဲ့ခ်ိန္တာ က်ားရင္က်ားမယ္ ဟဲအဲ့ခ်ိန္ေတာ့ ညာမရဘူး "
"ဟာ အဲ့ဒါက ခ်စ္လို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ မႀကီးရ"
"အယ္ ေကာင္ေလး ဝန္ခံၿပီး "
"အာ...ေတာ္ပါေတာ့ မႀကီးေရ.. "
"ေဟာ.... ေကာင္ေလး ရွက္သြားၿပီ"
"ေပးေတာ့ဗ်ာ လက္ဖက္သုပ္ မေကြၽးေတာ့ဘူး "
"အယ္ အဲ့လိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေလ မစေတာ့ဘူး အေကာင္းပဲေျပာေတာ့မယ္ကြာ"
ဆက္ထုံး လဲအေကာင္းေျပာမည္ဆိုရင္ စိတ္ဝင္တစ္စား ပုံစံျဖင့္ နားေထာင္လိုက္သည္။
"သ႑န္က အဲ့လိုအခ်ိန္ဆိုsexy ျဖစ္ရဲ႕လား "
"မႀကီး ေရ !!!"
ဆက္ထုံး မေနႏိုင္ထေအာ္ေတာ့သည္။
"ဟား ဟား ငါ အတည္အႀကံေပးမလို႔လို႔ တစ္ကယ္ေတာ့ဒါကရွက္ေနစရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဆက္ထုံး "
ဆင္ထုံး မျမင့္ေျပာတာကိုရွက္ေပ့မယ့္ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ နားစိုက္ေနမိသည္။
"ေယာက်ာ္းေလး ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ ႐ိုးရွင္းမေနဘူး ကိုယ္ဘက္ အၿမဲစြဲေဆာင္မူ႔ ရွိေအာင္ေနရမယ္ အဲ့လိုႀကီး အၿမဲတမ္း ေဘာလုံး ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ပဲ ေနေတာ့မွာလား "
"႐ြာမွာလဲ ဒီလိုပဲေနလာတာကို မႀကီးကလဲ"
"ဟဲ့! အဲ့ဒါက႐ြာမွာေလ အခုကၿမိဳ႕ေရာက္ေနၿပီဟဲ့ နင္ယူထားတာ မိန္းမ မဟုတ္ဘူးေယာက်ာ္းဟဲ့ေယာက်ာ္း ။ နင္အဲ့လိုပုံစံမ်ိဳးေတြ ၾကပ္ၾကပ္လုပ္ ဟိုကေခ်ာပါဘိနဲ႔ ပါသြားလိမ့္မယ္ ၾကည့္ထား"
ဆက္ထုံး မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားရွာသည္။
"ေမာင္က အဲ့လိုလူစား မ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
"ေအ့ ဘယ္ေယာက်ာ္းမွ ဂ်ိဳမပါဘူး ဆက္ထုံးရဲ႕ မျမင့္က ေစတနာနဲ႔ သင္ေပးေနတာ မျမင့္က uke team မို႔ မျမင့္သားေတြကို အ
ျမင့္ေရာက္ေစခ်င္တာဟဲ့"
"ဘာလုပ္ရမွာလဲ မျမင့္ရာ ဆက္ထုံး ဒီတိုင္းပဲ ေနတတ္တာေလဗ်ာ"
"အၿမဲတမ္း ႐ိုးအမေနနဲ႔ေလ ဆိုးေပး ရန္ျဖစ္ေပး ဂ်ီၾကေပး ဟိုအခ်ိန္ၾကလဲ ဆြဲေဆာင္မူ႔ ရွိေအာင္ ေနရမယ္ေလ။ အဲ့ဒါမွ သဏၭန္က ဆက္ထုံးကို မခြဲႏိုင္ျဖစ္မွာေပါ့"
"ရွက္စရာ ႀကီးဗ်ာ"
"ရွက္ရင္လဲ ေနခဲ့ေတာ့ ေတာ္ၿပီေမာတယ္ ေနာက္မွ မျမင့္ေရဆိုၿပီ လာမငိုနဲ႔ သြားၿပီ"
"ဂ႐ုစိုက္သြားဦး စကားလဲနား
ေထာင္ပါ့မယ္။ အလုပ္ကိုလဲ ေသခ်ာလုပ္မယ္အေၾကာင္း ေျပာေပးဦးေနာ္ "
"ေအးပါ အဲ့ဒါကစိတ္ခ် မင္းကိုသာ မျမင့္ စိတ္ခ်မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
မျမင့္ထြက္သြားေတာ့ ဆက္ထုံး ေတြေတြေငးေငးေလး က်န္ခဲ့သည္။ မျမင့္ ေျပာသလို သူကဆြဲေဆာင္မူ႔ မရွိရင္ ေမာင္က တစ္ကယ္ထားခဲ့မွာလား ဟင့္ အဲ့လိုေတာ့အျဖစ္မခံႏိုင္ပါ သူဘာလုပ္ရမွာလဲ ။ သူမွန္ေျပးၾကည့္လိုက္သည္။
"ထင္သေလာက္လဲ ႐ုပ္ဆိုးမေနပါဘူး ငါေခ်ာပါတယ္ဟ သူေလာက္မဟုတ္ေပ့မယ့္ေပါ့"
ဆက္ထုံး အိပ္ယာထဲလွဲ လိုက္ၿပီး ငါေမာင္ခ်စ္ေအာင္ေနရမယ္ ။ ေမာင္စိတ္ကုန္သြားလို႔မျဖစ္ပါ။ သူ ေမာင့္ကို ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီမို႔ ေမာင္စိတ္တိုင္းက်ေမာင့္သေဘာၾက ေနဖို႔ သူအမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္ႀကိဳးစားရမည္။
သူေတြးေနရင္း ပ်င္းလာသလိုရွိရာ ဖုန္းေလးကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပာေရာင္ appေလးတစ္ခု။
" ဟင္ငါလဲမထည့္ထားပါဘူး ဘာႀကီးလဲ VPN ခံတဲ့ဟာလား "
စာဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Telegram တဲ့ သူဝင္လဲၾကည့္လိုက္ေရာ သူလန္႔သြားၿပီးဖုန္းကိုခဏပိတ္မိလိုက္သည္။
"ေသာက္ေခြး!!Gay pornေတြဟ "
သူ႐ြာတြင္ ဖိုးေထာင္ဗ႐ုတ္ၾက ကာကူးလာေသာ ဂ်ပန္မ ကားေတြေတာ့သူၾကည့္ဖူးသည္။ အခုလိုေယာက်ာ္းခ်င္းႀကီးၾက သူမၾကည့္ဖူးသလိုၾကည့္လဲမၾကည့္ရဲ ။
သူေမာင္နဲ႔ ဘယ္လိုပဲေနဖူးတယ္ပဲထား အခုလိုၾက သူဖြင့္ၾကည့္ရမွာ မ်က္နာပူေနမိသည္။ သိုေသာ္ သူသိခဲသိခ်င္သည္။ သိရဖို႔ လဲဖြင့္ၾကည့္မွရမည္။ခ်ီတုန္ခ်တုန္နဲ႔ သူဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ပထမဆုံး ေပၚလာသည္က ျဖဴႏုအုဖက္ေနေသာ ေကာင္ေလးက ဗလေတြနဲ႔ ခပ္လတ္လတ္အသက္႐ြယ္ရွိ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္။ထိုျဖဴျဖဴေလးက ထိုဗလေတာင့္ေတာင့္ေကာင္ရဲ႕ တန္ဆာအား စုပ္ယူေပးေနသည္။ၾကည့္ကာပင္သူအသဲေတြ ယားေနမိသည္။
ထိုခပ္လတ္လတ္ေယာက်္ားမွာ ေကာင္းလြန္း၍ အသံေတြပါထြက္ေနသည္။ၿပီးေနာက္ ေကာင္ေလးက ထိုေယာက်ာ္းရဲ႕ အေပၚကိုတတ္ကာ သူအဝနဲ႔ေတ့ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ဆက္ထုံး ေယာင္ယမ္းၿပီး အံႀကိတ္လိုက္မိသည္။
"ဟင္အဲ့လိုဆို ငါကလဲ အဲ့လိုအေပၚကေနလို႔ရတယ္ေပါ့ "
ေအာက္ကလူရဲ႕ မ်က္နာကလဲ ေကာင္းလြန္း၍ အရမ္းမိုက္ေနသည္ပုံ ။
"ဒါဆိုေမာင္လဲ ေကာင္းမွာေပါ့"
ဆက္ထုံး က်န္တာမေတြးခင္
တင္းမာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူညီေလး ကိစၥအား အရင္ရွင္းရန္ အိမ္သာကို ေျပးရေတာ့သည္။
"လုပ္လဲ လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္တယ္ ေမာင္ေရ!!"
(ဆက္ထုံး သ႑န္ကို ဘယ္လိုခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ျမဴစြယ္မလဲဆိုတာ ညၾကမွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဟိ💗)