"ငါ ဆက္ထုံး ကိုလုံးဝမေက်နပ္ဘူးကြာ အဲ့ေကာင္ကို ငါၾကည့္မရဘူး တစ္ခုခုလုပ္ရမွကို ငါေက်နပ္မယ္"
"အာစရိ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ကအဆင္သင့္ပဲ "
"ဒီေကာင္ကို ႐ြာမွာ မျမင္ခ်င္ဘူးကြာ သူမရွိမွ သူအစ္မနဲ႔ငါနဲ႔ ဟီးဟီး"
"အာစရိက ဘယ္လိုစဥ္းစားထားလို႔လဲ"
ေအာင္ဘနဲ႔ေအာင္ဘု တင္ေအာင္ေ႐ႊ အားေျမႇာက္ပင့္စားေနၾကသူေတြမို႔ ဘာခိုင္းခိုင္းလုပ္မည့္ပုံေတြ
တင္ေအာင္ေ႐ႊ ကလဲ သူ႔ ငယ္ႏိုင္ ဆက္ထုံးကို အႏိုင္ယူလိုသည္။ ႐ြာ၌ပင္ မျမင္လို။
"ဒီေကာင့္ ငါကိုဟိုေန႔က လူပုံအလယ္မွာ အရွက္ခြဲထားတာ မွတ္မိတယ္မလား "
"သိတယ္ေလ အာစရိ ကိုေလးငယ္ကို ရိသဲ့သဲ့လုပ္တယ္ ေျပာသြားတဲ့ဟာမလား"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့ကိစၥ ငါလုံးဝမေက်နပ္ဘူး ငါ့ကိုလူပုံအလယ္ အေျခာက္ဖင္ကိုင္တဲ့ ေကာင္ဆိုၿပီး အရွက္ခြဲတာ ဒင္းကို ျပန္ခံရေအာင္လုပ္ရမယ္"
"ဘယ္လို လုပ္မလဲအာစရိ"
တင္ေအာင္ေ႐ႊ စဥ္းစားေနခိုက္ ေအာင္ဘုမွ ထ၍
"ဒီလိုလုပ္ ဆရာ......... "
"ေအး မင္းအႀကံမဆိုးဘူး ဟားဟားဟား! !!ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့
ဆက္ထုံးရာ ဘုရားပြဲလဲ ၿပီး မင္းလဲ႐ြာျပင္ေရာက္ ငါဆိုတာ မထိသင့္တဲ့ေကာင္မွန္း မင္းသိသြားေစရမယ္ကြ ဟားဟားဟား! !"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဆက္ထုံး မေန႔ညက ပြဲခင္းထဲ ထိုလူေပါင္ေပၚ အိပ္မိသည့္ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ဟိုလူကို ရွက္ေနမိသည္။
သူဘာလို အဲ့ေလာက္ထိ အိပ္မိသြားလဲ သူစဥ္းစားမရ ႏိုးလာေတာ့ မိုးပင္လင္းလို႔ ႏွစ္ပါးပင္ ၿပီးေနၿပီ မင္းသန္႔ကအားနာ ေနေပ့မယ့္ ထိုလူက ဘာမွမေျပာရွာပါ။
သို႔ေသာ္လဲ သူ ပုဆိုးေပၚတြင္လဲ ဆက္ထုံး သားရည္ေတြ က်ကာ အကြက္လိုက္ႀကီး မို႔ ရွက္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ ။
ဆက္ထုံး အတင္းထကာ ပြဲခင္းမွ အိမ္သို႔ ေျပးလိုက္တာ ဘယ္လိုပင္ ေရာက္ခဲ့လဲပင္မသိ ။ သူ႔အက်ႌက ပုခုံးေပၚတြင္ပါလာခဲ့သည္။
သူဘယ္လိုျပန္ေပးရမလဲ စဥ္စားေနမိသည္။ သြားလဲမေပးရဲ ရွက္လို႔ေသေတာ့မည္။ ၿခံဝမွ ဟိုဘက္ၿခံသို႔ လွမ္းၾကည့္ လွမ္းၾကည့္ လုပ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္
"ဒီမွာ !!"
"အမေလး ဘုရား "
"ေအာ္ ဘုရားေတာ့သိေသးတာပဲ"
"မင္း မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ "
"ေအာ္ ဘုရားတရားေတာ့ သိေသးတာပဲလို႔ "
"အဲ့ဒါမင္းအပူလာကြ "
"ေနပါဦး အဲ့ဘက္ၿခံကေန ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ နဲ႔ဘာေခ်ာင္းေနတာလဲ "
"မင္းကိုေခ်ာင္းေနတာေလ"
"ဟင္ တစ္ကယ္"
"ဟာ မဟုတ္ပါဘူး မွားကုန္ၿပီ"
သ႑န္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ထိုလူအားၾကည္ၾကာရယ္လိုက္သည္။
"အမ်ိဳးမ်ိဳး ပဲ"
"ဟို ဟို ဦးႀကီးေငြ ေသြးတိုးတယ္ ၾကားလို႔ အဲ့ဒါ သတင္းေမးမလားလို႔ ၾကည့္ေနတာ"
"အဲ့ဒါေရွ႕ကလာပါလား ဘာလို႔ ၿခံစည္း႐ိုး နားက ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေနတာလဲ"
"မင္းရွက္လို႔ အယ္ဟုတ္ပါဘူး ေညာင္းလို႔ အဲ့ဘက္ေရွ႕ထိ လာရမွာ ေညာင္းလို႔"
"ေအာ္..."
သ႑န္ ရယ္လိုက္ၿပီး
မယုံသလို မ်က္နာေဘးျဖင့္ ေျပာေတာ့ ထိုလူ မလုံမလဲျဖစ္သြားသည္။
"မင္း မင္းကေရာ ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"အဝတ္ေလွ်ာ္ေနတာေလ မေန႔ကဗ်ာ ဘယ္ကလဲမသိပါဘူး လူေပါင္ေပၚ အိပ္ၿပီး ဘာအရည္ေတြလဲ မသိပါဘူး ပုဆိုးေတြစိုကုန္လို႔ အဲ့ဒါ"
"မင္း မင္း မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔ ငါကေလးမဟုတ္ဘူး ငါဘာမွ မက်ဘူး"
"ေဟာဗ်ာ ခင္မ်ားလုပ္တာလို႔ မေျပာရေသးဘူး"
"မင္း သတ္သတ္ညစ္..ဟာကြာ "
"ဘာညစ္လို႔လဲဗ် ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မညစ္ပါဘူး"
"ေရာ့ မင္းအက်ႌျပန္လာေပးတာ လူပုံကိုက ေဒါင့္မက်ိဳးဘူး အႀကီးကို အႀကီးမွန္း မသိဘူး ဟြန္႔ "
"ခင္မ်ားက က်ဳပ္ထက္ႀကီးေသးတာလား "
ဆက္ထုံး မ်က္ေစာင္းျဖင့္လွမ္း
ၾကည့္ကာ လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္သည္။ သ႑န္ရယ္လိုက္ၿပီး
"စတာ စတာ ခင္မ်ား က်ဳပ္နဲ႔စကားေျပာခ်င္လို႔ လာတာမလား"
"ႀကံႀကီးစည္ရာ အံၾသပ့ ထုံးစံမရွိလိုက္တာ ဖြီး!!"
"ဟက္ က်ဳပ္အက်ႌကိုတမင္ယူသြားၿပီး စကားေျပာခ်င္လို႔ ဂြင္ဖန္တာမလား"
"ၿမိဳ႕သား လိ့စကားေျပာၿပီ"
"အမ္!! ခင္မ်ား "
ေၾကာင္သြားသူကိူ ဆက္ထုံးရယ္လိုက္သည္။
"ေအး ...စကားေသာက္ရမ္းေျပာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းလိုေကာင္မေျပာဘူး ရွင္းလား "
"ဘာလိုလဲဗ်"
"႐ြံလို႔ေဟ့ ႐ြံလို႔ဟ"
"ဟားဟားဟား! !!"
သ႑န္ အားရပါရ ရယ္လိုက္ေတာ့ ထိုလူလက္ခလယ္ေထာင္ျပကာ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္သြားသည္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ရန္ေထာင္ေနပုံက တစ္ကယ့္ ကေလးလိုပင္ သူထက္ႀကီးတယ္လို သူဘယ္လို ယုံရမည္မသိ ။
ေဘာလုံးေဘာင္းဘီးေလးႏွင့္စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးက ထိုလူရဲ႕မူပိုင္။ တစ္ကယ့္ကို 20ေက်ာ္လို႔ ဘယ္လိုမွမထင္ရ ။
* ခင္မ်ားက တစ္ကယ့္အူယားစရာေလး ဗ်ာ*
ဒီေန႔ ႐ြာဘုရားပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔
ျဖစ္၍ အရင္ေန႔ေတြထက္ပင္ပိုစည္ကား ေနသည္။ ႐ြာနီးနားတစ္ဝိုက္ အကုန္လာသျဖင့္ တိုးလိုပင္မေပါက္ေပ။ သ႑န္ အရင္ေန႔က႐ိုက္ခဲ့တဲ့ပုံေလးေတြ ၾကည့္ေနခိုက္ မင္းသန္႔ အနားသို႔ေရာက္လာသည္။
"သ႑န္ ပြဲေတာ္ရက္က ဒီေန႔ေနာက္ဆုံးဆိုေတာ့ လမ္းသြားေလွ်ာက္ရေအာင္ေလ အပ်င္းေျပေပါ့"
သ႑န္ ခဏစဥ္းစားကာ
"အင္း သြားမယ္ေလ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲလား "
"ဘယ္သူပါခ်င္ေသးလို႔တုန္း ေအာ္သိၿပီ ။ ကိုႀကီးဆက္ထုံးကိုပါေစခ်င္တာလား "
မင္းသန္႔ ၿပဳံးစစနဲ႔ေမးေတာ့ သ႑န္ရွက္သြားသည္။
"သူ... သူမဟုတ္လဲ ရပါတယ္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ပါ ငါကပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ ေျပာတာ "
"ဟား ေအးပါကြာ ငါသြားေမးလိုက္ဦးမယ္။ အဆင္သင့္လုပ္ထားေနာ္"
"အြန္း "
မင္းသန္႔ သ႑န္ကို မွာစရာရွိတာ မွာထားၿပီးေတာ့ ေျခရင္း ၿခံထဲသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
"ဗ်ိဳ႕ ကိုႀကီးဆက္ထုံး "
"ေဝ့ ဘာတုန္း "
"႐ြာဘုရားပြဲ ေလွ်ာက္မလို႔ လိုက္ခဲ့ဦးမလား "
"ဒီညေတာ့ အိမ္ေစာင့္က်တယ္ကြ။ အေမနဲအစ္မ ပြဲၾကည့္ၾကမွာ ႏွင္းႏုတို႔ေရာပါလို႔ေလ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ သားတို႔ပဲသြားေတာ့မယ္ ဘာမွာဦးမလဲ"
" အျပန္ မုန္႔လင္မယား ဝယ္ခဲ့ကြာ ပူပူႂကြပ္ႂကြပ္ေလးေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
မင္းသန္႔ ဒီဘက္ၿခံျပန္ကူးလာကာ
"သြားမယ္သ႑န္ "
"ကိုဆက္ထုံးေကာ "
"သူအိမ္ေစာင့္ၾကတယ္ မလိုက္ေတာ့ဘူးတဲ့ "
"ေအာ္..အင္းပါ အဆင္သင့္လဲ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ သြားၾကတာေပါ့"
မင္းသန္႔နဲ႔သ႑န္ ပြဲခင္းအတြင္းလမ္းေလွ်ာက္ကာ ပ်င္းလာသည္ႏွင့္ မုန္႔ဝင္စားၾကသည္။ ထိုစဥ္ ႐ြာမွ ကေလးတစ္ေယာက္ ေျပးလာကာ
"ကိုႀကီး မင္းသန္႔ ဘႀကီးေငြ မူးလဲလို႔တဲ့ ျမန္ျမန္ျပန္လာပါတဲ့ "
"ေအးေအး အခုလာခဲ့မယ္ သူငယ္ခ်င္း မွာထားတာေတြလဲ မရေသးဘူး မင္းပါဆယ္ယူျပန္ခဲ့ကြာ
ၿပီးေတာ့ မုန္႔လင္မယား လဲဝင္ဝယ္ခဲ့ဦး "
"မင္းက ရရဲ႕လား "
"ရတယ္ မင္းသာအိမ္အေရာက္ျပန္လာေနာ္ ျဖစ္တယ္မလား "
"သြားမွာ သြားစမ္းပါ ငါျပန္တတ္ေနပါၿပီကြ"
မင္းသန္႔ သ႑န္ကို လွည့္ၾကည့္
လွည့္ၾကည့္ ႏွင့္ ျပန္သြားသည္။
သ႑န္လဲ မုန္႔မရေသးတာမို႔ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"ဟို ၿမိဳ႕ကအကို "
"ေအာ္ ကိုတင္ေအာင္ေ႐ႊ တို႔ပါလား လာေလ မုန္႔လာစားတာလား "
"ဟုတ္တယ္ ပြဲေနာက္ဆုံးရက္ဆိုေတာ့ အေသာက္ေလးပါ ခ်ဲမလိုပါ ပါပါဦးလား တစ္ခြက္တစ္ဖလား"
"ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ္႐ြာ မဟုတ္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ဟို ဘႀကီးလဲ ေနမေကာင္းဘူး ပါဆယ္ေလး ရရင္ျပန္ေတာ့မယ္ဗ် "
"ဦးႀကီးေငြ သတိေတာင္ျပန္ရလို႔ ထိုင္ေတာင္ေနၿပီ ခုေလးတင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ေတြ႕ခဲတာပါဗ် လုပ္စမ္းပါ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို မခင္တာလား"
မင္းသန္႔ကို လာေခၚေသာ ကေလးအား မုန္႔ဖိုးေပး၍ သူတို႔ခိုင္းထားတာျဖစ္သည္။ ထိုမွသာ သူတို႔ ၿမိဳ႕သားအနား ကပ္လို႔ရမည္ မဟုတ္လား
"မခင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး တည္းတဲ့အိမ္ အားနာလို႔ဗ် "
"က်ဳပ္တို႔ ကူေျပာပါမယ္ဗ် လာပါ ႐ြာဝထန္းတဲမွာ သြားေသာက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ ဒီမွာက ဆူကဆူနဲ႔ "
"ဟို မင္းသန္႔ ကိုျပန္ေျပာရဦးမယ္ထင္တယ္"
"စိတ္ခ် ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္ေတြကို ျပန္ေျပာခိုင္းလ္ိုက္မယ္ "
"အင္း ျငင္းမရေတာ့လဲ သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ"
တင္ေအာင္ေ႐ႊ ေအာင္ႏိုင္သူ အၿပဳံးျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕သား ပုခုံး အားဖက္ကာ
႐ြာထိပ္ ထန္းေတာကို ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
"ေသာက္ အကိုရာ ခ် ႐ြာကထန္းရည္က ဘာေကာင္းသလဲမေမးနဲ႔ ခ်ိဳမွ ခ်ိဳသဗ် "
"ကြၽန္ေတာ္က ကိုတင္ေအာင္ေ႐ႊ ထက္ ငယ္မယ္ထင္တယ္ဗ် ညီေလးဆို ရပါၿပီဗ်ာ"
"ကဲ အဲ့ဆိုလဲ ညီေလး ခ်ကြာ "
သ႑န္လဲ အဆြဲ ေကာင္းမူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ႏွစ္ခြက္နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ခြက္ မွန္းမသိ ေသာက္မိေနၿပီး လူလဲ ရင္ထဲအေတာ္ပူကာ အသိစိတ္ေျပာက္ေနသည့္ႏွယ္ ေနရတာ အိုက္စပ္စပ္ႀကီးျဖစ္လာသည္။
ရီေဝေဝနဲ႔ ေဘးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ရွိမေန ေတာ့ေခ်။ သူေၾကာင္သြားကာ ေဘးဘီ ၾကည့္ေတာ့ သူတဲတစ္တဲေပၚတြင္ေရာက္ေနသည္။
"ဟင္ ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ကိုတင္ေအာင္ေ႐ႊ တို႔ကေရာ အားးးေနရတာရင္ထဲရင္ထဲကပူလိုက္တာ "
ဆက္ထုံး အိမ္ထဲ၌ေနကာ ဖုန္းပြတ္ေနသည္။ ဟိုဒီေလွ်ာက္ၾကည္ရင္းလူကပ်င္းလာသည္။
"ဟြန္႔ ဟိုေကာင္မင္းသန္႔ မုန္႔လင္မယား ကလဲ ၾကာလိုက္တာ ဝယ္လာမယ္ေျပာၿပီးေမ့မ်ားေနတာလား"
သူဗိုက္ဆာေန၍ တစ္ခုခုထစားမည္အျပဳ ကေလး တစ္ေယာက္ဝင္လာတာသူေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ကိုႀကီး ဆက္ထုံး ကိုႀကီးဆက္ထုံး! !"
"ေဟ ငါဒီမွာကြ"
" ကိုႀကီးဆက္ထုံး အစ္မ
မသက္မာကို ကိုတင္ေအာင္ေ႐ႊ တို႔ ႐ြာျပင္က တဲထဲေခၚသြားတာ သားေတြ႕လိုက္လို႔ေျပးလာေျပာတာ ဟူးးေမာလိုက္တာဗ်ာ.."
"ဘာ!!!!!"
ဆက္ထုံး ထိုကေလးဘယ္လိုက်န္ခဲ့သည္မသိေတာ့ အစ္မေဇာကပ္ကာ အိမ္တံခါး ပင္မပိတ္ခဲ့ ႐ြာျပင္ထန္းေတာရွိ တဲထံသို႔ ဖိနပ္ပင္မပါ သူေျပးသည္။ ဟိုလဲအေရာက္ အစ္မကိုသူရွာေတာ့သည္။
"အစ္မ အစ္မ!!"
ဘာသံမွမၾကား သူအေပၚေျပးတတ္သြားေတာ့ ဟိုၿမိဳ႕ကေကာင္ေလး ကိုသာေတြ႕လိုက္ရသည္။ထိုေကာင္ေလးသည္ အက်ႌေတြခြၽတ္ထားကာ မ်က္နာတစ္ခုလုံးလဲ နီရဲေနသည္။ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ပုဆိုးသာ ရွိေတာ့သည္။သူစိတ္ပူသြားၿပီးအနားတိုးသြားလိုက္သည္။
"ေဟ်ာင့္!! သ႑န္ မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ငါအစ္မကေရာ မင္းကဘယ္လိုလုပ္ဒီကို ေရာက္ေနတာ"
"မလာနဲ႔!!!""
သ႑န္ေအာ္ေတာ့ ဆက္ထုံးလန္႔သြားသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ရရဲ႕လား"
"သြား!! မလာနဲ႔ အနားကိုမလာခဲ့နဲ႔!!"
သ႑န္ ေအာက္ပိုင္းက အရမ္းကို ေတာင္းတေနသည္။ သူတစ္ခုခုေသာက္မိထားတာသူသိသည္။ သူဘဝတြင္ ဒီလို ထိန္းခ်ဳပ္မရတာမ်ိဳး မရွိခဲ့။ ခုခ်ိန္ထိသူလူပ်ိဳရည္ပင္ မပ်က္ေသးပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ လူငယ္သဘာဝ အာသာေျဖ႐ုံေလာက္တာ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ အခုေတာ့ တစ္ခုခုကို ဆြဲ ၾကမ္းရမ္းျပစ္ခ်င္စိတ္ကို မနဲထိန္းေနရသည္။ ထိုလူသာအနားေရာက္လာခဲ့ရင္ သူစိတ္ကို
ထိန္းလို႔ရမည္မထင္ေတာ့။
"အဲ့ဒါဆိုလဲ ငါအစ္မေရာ ငါအစ္မကိုေတြ႕ေသးလားလို႔ ဟမ္!!"
ဆက္ထုံး သ႑န္ ပုခုံး ကို ဆြဲလႈပ္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့ သ႑န္ထိန္းမရေတာ့ေခ်။ သူအသားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လာထိရသနည္း ဒီလူအေတာ္အတင့္ရဲပါလား ။
ခုခ်ိန္ စစ္မက္ခင္းဖို႔ အာသာျပင္းေနသည့္ စစ္သူႀကီး ကဲ့သို႔ တိုက္မယ္ တစ္ကဲကဲ ျဖစ္ေနသည့္ အငယ္ေကာင္ အားသူမွာထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ ။
သိၾကားမင္းဆင္းတားေတာင္ ရမည္မထင္ေတာ့ေပ ။ သူဆက္ထုံးအား ဆြဲလွဲလိုက္ကာ ႏူတ္ခမ္းေတြအား အတင္း တိုးဝင္စုပ္ယူျပစ္လိုက္သည္။
လည္ပင္းေတြအား လွ်ာႏွင့္ပြတ္တိုက္ဆြဲသြားၿပီး လက္ကလဲ ရင္ဘတ္ေပၚရွိ ပြင့္ခ်ပ္ႏွစ္လႊာအား အတင္းဆုပ္ေခ်လိုက္သည္။ဘာမွပါမလာတဲ့အရသာကလဲခုခ်ိန္မွာ တစ္မ်ိဳးေကာင္းေနျပန္သည္။
"အ့ !!မင္းဘာလုပ္တာလဲ လြတ္ပါ အာ့အ့ မင္းမွားေနၿပီ မင္းလူမွားေနၿပီး ။ ငါငါ ေယာက်ာ္းေလး ငါမိန္းကေလးမဟုတ္ဘူး။ အာ့ဟာ့!!မင္းမွားေနၿပီလို႔ "
"အာ့ဟာ့ အားရွီး "
"ဟင္အင့္ ဟင္အင့္ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ ငါငါေလ ငါဆက္ထုံးပါ။ ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး။ မင္း လူမွားေနတာမို႔လား ဖယ္ေပးပါ အင့္ အ့ ဖယ္ေပးပါ "
သ႑န္ ေအာက္က ျငင္းဆန္ေလ သူ႔ ဆႏၵရမက္ ကပိုႂကြေလျဖစ္ေနသည္။ သူဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပံ အစပ်ိဳး ျခင္းဆိုတာ သူနားမလည္ ။ ေယာက်ာ္းခ်င္းဘယ္လို ႏွီးေႏွာရလဲ သူမသိ သူေတာင္းတေနသည့္အရာ သူလိုအင္ေတြျပည့္ဝဖို႔ သူဝင္ဖို႔ေနရာရွိသည့္ ေနရာကိုသာ အာ႐ုံျပဳ၍ တစ္ဆုံး ထိုးခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"အားးးးး"
ဆက္ထုံး ရဲ႕ေအာ္သံက တဲတစ္၀ိုက္ျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။ အနီနား ထန္းပင္ေအာက္ရွိ တင္ေအာင္ေ႐ႊရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အၿပဳံးတစ္ပြင့္ေပၚလာခဲ့သည္။ မူးၿပီအိပ္ေနၾကတဲ့ေအာင္ဘတို႔ ညီအစ္ကိုကေတာ့ မၾကားေတာ့ေခ်။
"အာ့ ဟာ့! အာ့fuck !!"
"ဟာ့!ရပ္ေပးပါ ရပ္ေပးပါေတာ့ အာ့အရမ္းနာတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရပ္ေပးပါ အ့ာဟာ့!!"
သူေခါင္းကိုခါ၍ျငင္းဆန္ေလပို၍ တိုးဝင္ေလ ဘယ္ခ်ိန္မွခရီးဆုံးမည္သူမသိ ထိုလူက သူ႔ကိုစိတ္တိုင္းက် ခ်ယ္လွယ္ယူေနသည္။
သူခႏၶာကိုယ္ သူစိတ္ေတြ အကုန္ေသဆုံးသြားခဲ့ ၿပီ။ နာက်င္မူ႔ကိုခံႀကိတ္ခံရင္း တင္းက်ပ္ပိတ္ေလာင္ေသာ အရာကို အျမန္ၿပီးဆုံးေစရန္ရည္႐ြယ္ေပ့မယ့္ ထပ္၍ထပ္၍သာ တိုးဝင္လာေသာ အရွိန္ေၾကာင့္
ေလာက ႀကီးနဲ႔သူ ခဏ အဆက္သြယ္ျပတ္သြားခဲ့ရသည္။
*က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့ အေမနဲ႔အစ္မရယ္ က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့*
Ah Shin💛
(ဇာတ္ရွိန္ေလး တတ္လာေအာင္ ဇာတ္အိမ္ေလး ခိုင္ေကာင္
ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ေရးမွာမို႔ လိုက္ပါခ်စ္ေပးၾကပါဦး💗)
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>